فیلم The Hunt یک اثر ترسناک و هیجان‌انگیز است که در کمپانی Blumhouse Productions توسعه داده شده و توسط کرگ زوبل و جیسون بلام تولید و کارگردانی شده است. بازیگران متعددی همچون بتی گیلپین در نقش کریستال، آیک بارینهولتز در نقش جزیره استاتن، ایمیی مدییگان در نقش مادر و اما رابرتس در نقش شلوار یوگا در این فیلم ایفای نقش کرده‌اند. این فیلم توسط جیسون بلام که رییس استودیو Blumhouse Production است، تهیه شده است و با طنزی تلخ، داستان اختلاف سیاسی همیشگی بین جناح چپ و راست کشور آمریکا را روایت می‌کند. با نقد فیلم The Hunt از دیدگاه منتقدین متاکریتیک با پی اس آرنا همراه باشید.
فیلم The Hunt اول قرار بود تا در تاریخ پنجم مهرماه سال 1398 اکران شود، اما به‌دلیل تیراندازی‌هایی که در شهر‌های El Paso و Dayton آمریکا در شهریورماه سال گذشته اتفاق افتاد، استودیو یونیورسال پیکچرز (Universal Pictures) تصمیم به تاخیر در اکران این فیلم گرفت. این فیلم سپس در تاریخ 23 اسفند سال گذشته اکران شد و با فروش 6 میلیون دلاری، موفقیتی نسبی را از آن خود کرد. از آنجایی که ویروس کرونا شیوع جهانی پیدا کرد و این امر، باعث بسته شدن سینماها در سراسر دنیا شد، کمپانی یونیورسال تنها یک هفته پس از حضور این فیلم در سینماها، نسخه‌ی دیجیتالی آن را منتشر کرد.
پس ار عرضه جهانی The Hunt، این فیلم با نقدهای متوسطی از سوی منتقدین متاکریتیک مواجه شد. تاکنون برای این فیلم مجموع 45 نقد به‌ثبت رسیده و این فیلم، موفق به کسب نمره متوسط 50 از سوی منتقدین شده است. از این تعداد، 15 رأی مثبت، 21 رأی متوسط و 9 رأی منفی بوده است. اکثر منتقدان در یک نکته، اتفاق نظر داشته و آن هم این است که فیلم The Hunt با وجود ترسناک بودن، آن‌طور که باید نیاز طرفدران سبک ترسناک را برآورده نکرده است.
به‌طور کلی، فیلم The Hunt به‌عنوان یک اثر نسبتا ترسناک، تجربه‌ای قابل قبول را به طرفداران این سبک ارائه می‌دهد. همان‌طور که نویسنده و تهیه‌کننده این اثر بیان کرده‌اند، ایین فیلم یک عنوان Satire می‌باشد. این به این معنی است که با استفاده از طنز تلخ، این فیلم سعی می‌کند تا به اغوای حسی مشترک بین مردم، به هدف نهایی خود برسد. همان‌طور که پیش‌تر گفتیم، منتقدین مختلفی باور دارند که این فیلم با وجود بهرهوری از المان‌های مختلف یک فیلم ترسناک، همچنان در دسته‌ی فیلم‌های Horror جای نمی‌گیرد، چرا که استایل و سبک این فیلم نه در حد یک طنز تلخ خوب است و نه در حد یک فیلم خوب. از ایرادات وارده دیگر آن است که The Hunt جانب‌داری سیاسی می‌کند که این کار، در حد و اندازه یک فیلم موفق نیست.
در صحنه آغازین این فیلم، با مقدمه‌ای نسبتا سنگین روبه‌رو هستیم و سپس، یک پیامک گروهی را می‌بینیم که با پیشروی در روند فیلم، مهم و مهم‌تر می‌شود. سپس یک جت شخصی بسیار باشکوه را می‌بینیم که افراد مرفح، در حال جشن گرفتن در آن هستند و افراد محافظه‌کار بین‌المللی، تخدیر شده و با جشم و دهان چسب‌‌زده، در کابین عقب این جت زندانی شده‌اند. در سکانس بعد، افراد دزدیده شده‌ی بی‌گناهی را می‌بینیم که پس از به‌هوش آمدن، دست و پای خود را بسته دیده و خود را در حال حرکت به سمت جعبه‌ای بزرگ در یک زمین وسیع می‌بینند. این سکانس، ما را بیش از حد یاد فیلم The Hunger Games می‌اندازد. سپس دست و پای این افراد باز شده و و پس از شلیک اولین گلوله، خطرناک‌ترین بازی شروع می‌شود. در ادامه مطلب، قصد داریم تا به بررسی معتبرترین نشریات و مجلاتی که به نقد فیلم شکار پرداخته‌اند، بپردازیم.
نقد فیلم The Hunt از دیدگاه منتقدین متاکریتیک
انترتینمت – درن فرنیچ – 83
این فیلم با بهرهوری از المان‌های طنز تلخ، نارنجکی را به سمت کشور آمریکا پرتاب می‌کند. The Hunt به امید اینکه ترکش‌های این نارنجک، ضربه‌ای را به دستگاه سیاسی کشور وارد کند، از طنر تلخ استفاده می‌کند. انفجار حاصله از این نارنجک، مشکلات متعددی را ایجاد می‌کند اما هنوز هم با یک انفجار روبه‌رو هستیم و بدون‌شک در مدت زمان نمایش این فیلم، با تعداد زیادی صحنه‌های خشن و سرگرم‌کننده مواجهیم.
آی جی ان – اسکات کولورا – 80
کارگردان و نویسندگان این فیلم، با استفاده از فضای مجازی کثیف و دستگاه‌های سیاسی، فضایی مضحک را به‌تصویر می‌کشند که ما چگونه دائما در حال خودزنی هستیم. سازندگان The Hunt برای این کار، صحنه‌هایی خونین و مفرح را به نمایش می‌گذارند که ارزش این فیلم را به‌مراتب بالا می‌برد و در کمترین حالت، سزاوار یک Retweet است.
ورایتیی – پیتر دبروژ – 70
فیلم The Hunt به‌نظر می‌رسد که نسبت به اکثر فیلم‌های ترسناک، یک برتری خاص، اما نه‌چندان شدید دارد. همچنین استفاده از جنبه‌های سیاسی، جنبه‌ای بحث‌برانگیز برای این فیلم و محتوای آن محسوب می‌شود و نشان می‌دهد که فیلم The Hunt از آن چیزی که در سطح خود نشان می‌دهد، بیشتر برای ارائه دارد.
بی‌بی‌سی – کرن جیمز – 60
این فیلم یک اثر طنز تلخ است که با استفاده از معانی مجازی مختلف، مشکلات عمیق جامعه را به‌تصویر می‌کشد.
هالیوود ریپورتر – تاد مک‌کارتی – 60
این فیلم که روندی نسبتا سریع را دنبال می‌کند، به محض مواجهه با صحنه‌های اکشن، خیلی سریع داستان را تمام می‌کند و قبل از شروع شدن ماجرا، آن را خاتمه می‌دهد. اما زمانی که بحث از ارائه محتوای اکشن و در عین حال گستاخانه می‌شود، این فیلم بسیار قوی عمل می‌کند.
اسلش فیلم – کریرس اونجلیستا – 55
به‌نظر می‌رسد که هدف نهایی از ساخت این فیلم، آزردن افکار مردم و سپس متحد ساختن آن بوده است. اما در نهایت، این فیلم درباره هیچ‌کس، هیچ‌چیز نمی‌داند.
اسکرین رنت – سندی شفر – 50
این فیلم که در سبک ترسناک و بقا است، با استفاده از المان‌های سبک Thriller موفق شده است تا تفسیری بهتر از جامعه را ارائه کند. اما موفقیت‌های خود را مدیون ایفای نقش بتی گیلپین است.
پالیگان – جسی هسنگر – 50
گرایش تمسخر‌آمیز این فیلم نسبت به فضای مجازی و کاربرد آن، خود به‌نوعی طنز تلخ محسوب می‌شود. همچنین این فیلم، در به‌تصویر کشیدن مشکلات برای آزادی‌خواهان اصول‌گرا درحوزه‌ی فضای مجازی، قوی عمل کرده است. به‌نظر می‌رسد که هدف این فیلم، حمله به تزویر و ریاکاری افراد مفرح و آزادی‌خواه بوده، اما در دورنمای اصلی The Hunt همه‌ی افراد، آزادی‌خواه دانسته شده‌اند.
واشینگتون پست – ان هورندی – 25
این فیلم تلاش می‌کند که امروزی به‌نظر برسد اما در نهایت، کاملا بی‌ربط ظاهر می‌شود. The Hunt با کشتارهای آزارگرانه و وحشیانه و خون‌ریزی اغراق‌آمیز، سعی در جلب توجه بینندگان دارد که در آخر، موفق به انجام این کار نمی‌شود. این فیلم دراثر کم‌کاری، از نقشه‌های بلندپروازانه خود شکست می‌خورد و نمی‌تواند صحنه‌های زیبایی را به‌نمایش بگذارد.
نظر شما درباره فیلم The Hunt چیست؟ در قسمت کامنت‌ها نظر خود را با ما به اشتراک بگذارید.
