بررسی فنی و گرافیکی بازی Half-Life: Alyx | واقعیت مجازی، در بهترین حالت خود!

بازی Half-Life: Alyx به تازگی عرضه شده و همه درباره آن صحبت می‌‌کنند. این بازی واقعیت مجازی، حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد که تنها در زمینه داستان و گیم‌پلی خلاصه نمی‌شود و باید به جنبه‌ی فنی و بصری آن نیز بپردازیم. با بررسی فنی و گرافیکی بازی Half-Life: Alyx با پی اس آرنا همراه باشید.

کمتر پیش می‌آید که در بررسی‌ها و تحلیل‌های فنی و گرافیکی، از یک بازی واقعیت مجازی صحبت کنیم و همچنین بگوییم که بازی x یا y، توانسته یک قدم رو به جلو در صنعت بازی‌های ویدیویی بردارد. با این حال، بازی Half-Life: Alyx که به تازگی عرضه شده، موفق به انجام چنین کاری شده و امروز قصد داریم در مورد جنبه‌ی فنی و بصری آن صحبت کنیم. البته تاثیر گذاری قابل توجه بازی Half-Life: Alyx در صنعت بازی‌های ویدیویی، نباید آن چنان ما را غافلگیر کند، چرا که همه ما می‌دانیم سری بازی‌های Half-Life در طول تاریخ، همیشه ساختار شکن و فوق‌العاده عمل کرده‌اند و نام خود را به عنوان یکی از ستون‌های صنعت ویدیو گیم، جاودانه ساخته‌اند. حال، بازی Half-Life: Alyx آمده تا همین ساختار شکنی و استاندارد آفرینی را در زمینه واقعیت مجازی یا VR ارائه کند و کار را تا جایی پیش ببرد که بسیاری از رسانه‌ها و بازی‌بازان می‌گویند این بازی، اولین بازی AAA و هاردکوری است که برای هدست‌های واقعیت مجازی منتشر شده و به مانند عناوین بزرگ دیگر، ارزش تجربه کردن دارد.

حال، در زمانی که بازی‌بازان و طرفداران سری Half-Life، بیش از همیشه دوست دارند باز هم به City 17 بازگردند و نسخه جدیدی از بازی Half-Life را تجربه کنند، شرکت ولو (Valve)، یک بازی واقعیت مجازی را به طرفداران، پیشنهاد می‌کند؛ عنوانی که این بار، حول محور موتور Source 2 می‌چرخد و جاه طلبانه‌‌ترین بازی ساخته شده برای پلتفرم وی‌آر را رقم می‌زند. قطعا ساخت بازی برای هدست‌های واقعیت مجازی، یک چالش منحصر به فرد محسوب می‌شود. در یک طرف، سازندگان باید مطمئن شوند که بازی به صورت 90 هرتز (90 فریم بر ثانیه) نمایش داده شود و در طرف دیگر، باید تمام جزئیات با وسواس خاصی طراحی شوند، چرا که در یک بازی واقعیت مجازی، گیمر می‌تواند تمام اجزاء را با فاصله نزدیکی مشاهده و بررسی کند. با این حال، سازندگان با رو کردن برگ برنده خود، یعنی رندرینگ کاملا مبتنی بر فیزیک، همه چیز را به سطح دیگری ارتقا داده‌اند.

صحبت از فیزیک شد، بد نیست اشاره کنیم که تمرکز و تاکید سازندگان بازی Half-Life: Alyx روی ارتباط فیزیک و نحوه‌ی تعامل بازی‌باز در دنیای بازی، شگفت انگیز است. سازندگان برای جذاب‌تر شدن و البته غرق کردن گیمر در حس یک شوتر اول شخص، به بهترین شکل ممکن از عنصر فیزیک استفاده کرده‌اند تا تعامل بازی‌باز با تمام اجزای دنیای بازی، به حد شگفت انگیزی برسد. بیایید به بررسی چند نمونه بارز در طول گیم‌پلی اشاره کنیم؛ ریلود کردن که یکی از ابتدایی‌ترین کارها در یک بازی شوتر اول شخص محسوب می‌شود، در بازی Half-Life: Alyx به معنی واقعی کلمه عمق می‌گیرد. زمانی که خشاب اسلحه شما تمام می‌شود، باید خشاب خالی شده را از اسلحه خود خارج کنید، دستتان را روی شانه‌ها بیاورید و خشاب جدیدی را در دست بگیرید و آن خشاب جدید را وارد اسلحه کنید تا باز هم بتوانید به تیراندازی مشعول شوید. علاوه بر این، بازی‌بازان می‌توانند به کوچکترین آیتم‌های موجود در هر محیط دسترسی داشته باشند و آن‌ها را بررسی کنند. در بازی Half-Life: Alyx هر شیء، رفتار فیزیکی خاص خود را دارد و حتی می‌توان اشیاء مختلف را درون اشیاء بزرگتر، جای داد. تاثیر فیزیک فوق‌العاده بازی برروی گیم‌پلی، به همین جا ختم نمی‌شود و می‌توان مثال‌های بیشتری آورد. به عنوان مثالی دیگر، در یکی از صحنه‌های بازی باید با دشمنی مقابله کنید که کور است اما جایگیری شما را از صدایی که تولید می‌کنید، می‌فهمد. در این بخش، یک دستبند می‌تواند باعث افتادن بطری‌های شیشه‌ای از بالا شود و اگر به اندازه کافی سریع باشد، می‌توانید این بطری‌ها را در هوا گرفته و از برخورد آن‌ها با زمین و ایجاد شدن صدا، جلوگیری کنید. تاثیر فیزیک به‌صورت کلی روی بازی (مخصوصا گیم‌پلی)، به طرز شگفت انگیزی جلوه می‌کند و قواعد بازی را برای پلتفرم واقعیت مجازی، تغییر می‌دهد.

پیشتر اشاره کردیم که در بازی Half-Life: Alyx، توجه بسیاری به جزئیات شده و حتی کوچکترین آیتم‌ها نیز می‌توانند نقش خود را در طول بازی ایفا کنند. یکی از مواردی که به شخصه برایم جالب بود، طراحی اشیاء دیجیتال درون دنیای بازی محسوب می‌شود. به عنوان مثال، زمانی که در بازی با یک تلویزیون یا نمایشگر CRT مواجه می‌شوید، می‌توانید ببینید که چقدر با جزئیات طراحی شده و حتی ورودی‌های پشت آن نیز دقیقا مطابق واقعیت، ساخته شده است. یا سازندگان، یک کارت گرافیک قدیمی و افسانه‌ای را درون بازی طراحی کرده‌اند که سطح جزئیات آن به سادگی، شما را شگفت زده می‌کند! در طرف دیگر، یک ماژیک را در نظر بگیرید که می‌تواند نقش یک ابزار واقعی را در بازی ایفا کند و با استفاده از ماژیک‌ها، شما می‌توانید روی سطوح مختلف، با دقت بنویسید و طراحی کنید. برخی از افراد در دوران قرنطینه، حتی از همین ویژگی بازی برای آموزش ریاضی روی سطح شیشه‌ای استفاده کرده بودند که ویدیوی آن بسیار وایرال شد!

نکته اصلی این جا است که سازندگان با استفاده از فیزیک، به تمام اجزای درون دنیای بازی Half-Life: Alyx عمق داده‌اند و همین باعث می‌شود تا تعامل بازی‌باز با محیط اطراف خود، به میزان قابل توجهی افزایش پیدا کند. تنها مراجعه کردن به سیستم مبارزات و اکشن بازی کافی است تا دریابیم بازی Half-Life: Alyx چه سطح بالایی دارد. زمانی که با دشمنان بازی رو به رو می‌شوید، گزینه‌های زیادی برای مقابله با آن‌ها‌‌ دارید؛ شما می‌توانید از دست آن‌ها فرار کنید، به سمت آن‌ها بروید و آن‌ها را کنار بزنید، با استفاده از اشیاء کاملا رندوم و تصادفی، حواس آن‌ها را پرت کنید و بسیاری از کارهای خلاقانه که آزادی عمل بسیاری را به گیمر می‌دهد. درست است که کوله پشتی شما شامل اسلحه گرم نیز می‌شود و می‌توانید با استفاده از آن‌ها، دشمنان را از پای درآورید اما توجه کنید که این اسلحه‌ها به دستانتان نچسبیده‌اند، بلکه شما به صورت فیزیکی آن‌ها برمی‌دارید، با استفاده از فرم بدن و جای گیری، استراتژی اتخاذ می‌کنید و باید حساب مهمات خود را در هر خشاب داشته باشید، چرا که برای ریلود کردن، باید دقت و زمان قابل توجهی را صرف نمایید.

نکته مهمی که شاید ارتباطی با مسائل فنی و موارد گرافیکی و فناوری بازی Half-Life: Alyx نداشته باشد، حس و حالی است که بازی Half-Life: Alyx به ما و طرفداران سری Half-Life القا می‌کند. درست است که شرکت ولو (Valve)، سال‌ها دست بازی‌بازان و طرفداران را برای تجربه یک نسخه جدید از سری (Half Life 3) کوتاه کرده است اما به جرئت می‌توان گفت که Half-Life: Alyx، یک بازی با اصالت و حال و هوای مجموعه Half-Life محسوب می‌شود و دقیقا همان حس خوب قدیمی را دارد. به هیچ عنوان نمی‌توان انکار کرد که واقعیت مجازی یا VR با وجود رشد بسیار خوبی که در سال‌های اخیر داشته، هنوز به یک وسیله یا فناوری فراگیر تبدیل نشده و شاید کمتر کسی در خانه خود، هدست واقعیت مجازی یا حسگرهای حرکتی برای تجربه بازی‌های VR داشته باشد. با این حال، بازی Half-Life: Alyx توانسته با درخشش خود، نه تنها پلتفرم واقعیت مجازی را به یک خرید اجباری برای بازی‌بازان و طرفداران سری تبدیل کند، بلکه نشان می‌دهد که چگونه می‌توان نسخه جدیدی از یک سری قدیمی و تاثیر گذار را در قالب و فرمی جدید به مخاطب ارائه و خلاقیت‌ها و نوآوری‌های بسیاری را خلق کرد.

برای کسانی که دوست دارند به وسیله بازی Half-Life: Alyx، کار و مسیر خود را با هدست‌های واقعیت مجازی آغاز کنند، بد نیست اشاره کنیم که هدست‌های بسیاری که در بازار وجود دارند، دست کاربر را برای خرید باز می‌گذارند اما نسخه‌ای که بازی روی آن تست و آزمایش شده، Oculus Rift S است که تجربه راحت و بدون دردسری را برای شما به ارمغان می‌آورد. با این حال، از آن جایی که بازی ساخته شرکت ولو است و آن‌ها بیش از همه، بر هدست واقعیت مجازی مخصوص خودشان تاکید دارند، قطعا تجربه بازی روی هدست Index می‌تواند بهتر باشد؛ مخصوصا با قابلیت دنبال کردن انگشت (Finger Tracking) که می‌توان با سه انگشت با آن کار کرد. هدست کلاسیک و قدیمی‌تر HTC Vive نیز یکی دیگر از هدست‌هایی است که می‌توانید با آن بازی Half-Life: Alyx را تجربه کنید اما این هدست قدیمی، قطعا یک سری محدودیت‌ها را برای شما به همراه خواهد داشت.

اما بازی Half-Life: Alyx پیش از این که روی هدست واقعیت مجازی اجرا شود، باید روی قطعات سخت افزاری رایانه‌ شخصی شما به اجرا دربیاید، بنابراین برای بسیاری از مخاطبان این پلتفرم، مهم است که بازی Half-Life: Alyx دقیقا تا چه حد تقاضا دارد؟ طبق اطلاعاتی که شرکت ولو به ما داده، می‌دانیم که یک پردازنده Core i5 7600 در کنار یک کارت گرافیک Nvidia GeForce GTX 1060 یا AMD Radeon RX 580، مشخصات سیستم مورد نیاز برای اجرای بازی را تشکیل می‌دهند. طبق آزمایش‌ها و بنچمارک‌های دیجیتال فاندری، بازی با هر دو کارت گرافیک و البته یک پردازنده قدرتمندتر، یعنی Core i5 8400 اجرا شده و نتایج بدی به همراه نداشته است. با استفاده از این قطعات سخت افزاری و زمانی که بازی را با تنظیمات گرافیکی Medium اجرا می‌کنیم، گیم‌پلی در بیشتر مواقع در محدوده 70 تا 90 فریم بر ثانیه اجرا می‌شود که به نظر خوب و راضی کننده می‌رسد اما نرخ فریم بازی همیشه ثابت نیست. در اولین قدم، باید بگوییم که کارت گرافیک شرکت AMD، یعنی RX 580، عملکرد بسیار بهتری نسبت به کارت گرافیک شرکت انویدیا، یعنی GTX 1060 به همراه دارد و در بسیاری از صحنه‌ها، فاصله عملکرد بین این دو واقعا چشمگیر می‌شود. با این حال، در برخی از میان پرده‌ها و فصل‌های بازی، نرخ فریم به‌راحتی به زیر 60 فریم بر ثانیه سقوط می‌کند. همچنین بد نیست اشاره کنیم که بازی به صورت کلی تقاضای زیادی از CPU دارد و در برخی از صحنه‌ها، گلوگاهی که با CPU ایجاد می‌شود، نرخ فریم را به طرز قابل توجهی کاهش می‌دهد؛ فارغ از این که از چه کارت گرافیکی استفاده می‌کنیم!

برای کسانی که علاقه شدیدی به تنظیمات گرافیکی بازی‌ها دارند، بد نیست بگوییم که تفاوت چندانی بین حالت‌‌های Low و Ultra بازی Half-Life: Alyx وجود ندارد. اگر به دنبال پاسخ برای این موضوع می‌گردید، باید توضیح دهیم که بیشترِ موارد و عوامل گرافیکی مانند نورها و سایه‌ها، به صورت از پیش محاسبه شده درون دنیای بازی قرار گرفته‌اند و در واقع تغییر دادن تنظیمات گرافیکی، نمی‌تواند در کیفیت این موارد تاثیر گذار باشد. با این حال، مهمترین و پرتقاضاترین گزینه گرافیکی بازی، بخش volumetric lighting است که تغییر دادن آن از Ultra به Low می‌تواند بهبود 20 درصدی عملکرد را به همراه داشته باشد. در آخر، باید بگوییم که برای تجربه Half-Life: Alyx به صورت High End با نرخ فریم کاملا ثابت (روی 90 فریم بر ثانیه)، قطعا باید پردازنده مرکزی و پردازنده گرافیکی گران قیمت و مدرنی داشته باشید اما همان طور که گفته شده، سیستم میان رده‌ی اشاره شده نیز می‌تواند نیازهای ابتدایی شما را رفع نماید.

بازی Half-Life: Alyx یکی از بهترین بازی‌های امسال و یکی از نوآورانه‌ترین عناوین این نسل است که به نظر می‌آید برای اولین بار توانسته خرید هدست واقعیت مجازی و حسگرهای حرکتی را برای بازی‌بازان هاردکور، اجباری کند. نبوغ سازندگان در خلق گیم‌پلی با کمک شگفت انگیز فیزیک و جزئیات بی شمار، تجربه‌ای را به شما ارائه می‌کند که به معنی واقعی کلمه، هیجان انگیز است. با وجود درخشش بازی Half-Life: Alyx، حالا بازی‌بازان کنسولی، مخصوصا دارندگان پلی استیشن وی‌آر (PlayStation VR)، به شدت خواستار عرضه این عنوان روی پلتفرم‌های دیگر هستند و باید ببینیم تصمیم ولو درباره این موضوع چیست.