همه‌ی ما ضوابط مختلفی برای تصمیم گیری درباره‌ی این که کدامیک از کارگردان‌ها در رسته‌ی بهترین‌ها قرار می‌گیرند داریم. برای برخی از ما، این کارگردان‌ها باید تعداد مشخصی از فیلم‌های کلاسیک را کارگردانی کرده باشند و برای برخی دیگر، طول و عمر و ارتباط این فیلم‌ها با ژانر مورد علاقه‌ی ما ملاک قرار می‌گیرد. وقتی یک فیلمساز، نظر همه‌ی گروه‌های مخاطبان را به خود جلب می‌کند، به بهترین‌های واقعی می‌رسیم. مارتین اسکورسیزی (Martin Scorsese) بیش از 50 سال است که در حرفه‌ی فیلمسازی مشغول است و در طول این سال‌ها، بیشتر فیلم های مارتین اسکورسیزی از نظر اکثریت قریب به اتفاق مخاطبان، به عنوان شاهکارهایی غیرقابل انکار به شمار می‌روند. آثار هنری او، ژانرهای مختلفی را دربر می‌گیرند و حتی ضعیف‌ترین فیلم‌های او نیز کاملاً ارزش تماشا کردن را خواهند داشت. مارتین اسکورسیزی استاد سبک منحصر به فرد خود است. او بعد از گذشت نیم قرن، هنوز هم جزء مهم‌ترین پایه‌های سینمای هالیوود محسوب می‌شود.
چندی درباره مارتین اسکورسیزی
مارتین چارلز اسکورسیزی در سال 1942 در نیویورک به دنیا آمد و در محله لیتل ایتالی یا ایتالیای کوچک در منهتن بزرگ شد. او از کودکی به بیماری آسم مبتلا بود و نمی توانست فعالیت هایی نظیر ورزش انجام دهد بنابراین اکثر اوقات مشغول تماشای فیلم ها در سینما و تلویزیون بود. عشق مارتین اسکورسیزی به سینما به گفته خودش از همینجا شروع شد. محله ای که اسکورسیزی و خانواده اش در آن زندگی می کردند، همان طور که از نامش پیداست، محله خانواده های ایتالیایی تبار و مهاجران ایتالیایی پس از جنگ جهانی بود و سینمای اسکورسیزی از خاطرات او از مافیای ایتالیایی نیویورک و تاثیر آن ها در زندگی ساکنین شهر و خانواده ها تاثیر پذیرفته است.
مارتین اسکورسیزی فعالیت خود را همزمان با چند فیلمساز دیگر هالیوود نو مانند استیون اسپیلبرگ، فرانسیس فورد کاپولا، برایان دی پالما و جرج لوکاس آغاز کرد و طولی نکشید که هر کدام به یکدیگر در این عرصه کمک کردند. اسکورسیزی پس از ساخت چند فیلم کوتاه، اولین فیلم خود را به نام «چه کسی در اتاقم را می‌زند؟» ساخت که راجر ایبرت، منتقد مشهور آمریکایی آن را تماشا کرد و از ورود یک فیلمساز مهم خبر داد. او نزدیک به یک دهه بعد، در سال 1976 با ساخت پنجمین فیلم بلندش یعنی «راننده تاکسی» به شهرت زیادی رسید.
سینمای مارتین اسکورسیزی در طول سال ها عناصر مختلفی را در بر گرفت. او در فیلمی مانند گرگ وال استریت به موضوع طمع و ثروت، در فیلم‌های آخرین وسوسه مسیح و سکوت به موضوع ایمان، در فیلم هایی مانند راننده تاکسی و پادشاه کمدی به تنهایی و شرایط روحی و روانی آن و در فیلم هایی مانند رفقای خوب، کازینو و رفتگان به جرم و جنایت در آمریکا پرداخت اما این تنها گوشه ای از سینمای بزرگ و طولانی او بود.
بهترین فیلم های مارتین اسکورسیزی
رده بندی آثار این کارگردان بزرگ، کار ساده‌ای نیست. اما در دنیای سینما، هیچ کاری ارزشمندتر از این نیست. یکی از نکات جالبی که در حین این کار مشخص می‌شود، این است که حداقل یکی از افراد تیم، درباره‌ی هریک از فیلم‌های موجود در این لیست، نظر کاملاً مثبتی دارد. در واقع، در اینجا با انتخاب بین خوب، بهتر و عالی مواجهیم و نمی‌توان هیچ یک از این آثار را با یک نقد منفی توصیف کرد. درباره‌ی جایگاه قرارگیری تک تک این فیلم‌ها کاملاً بحث شده و نتیجه‌ی نهایی، نزدیک‌ترین حالت به جلب رضایت کلیه‌ی افراد گروه است. با در نظر گرفتن این موضوع، به بررسی رده بندی بهترین فیلم های مارتین اسکورسیزی در تاریخ سینما می‌پردازیم.
نکته: این لیست از انتها (رتبه 25 ام) به ابتدا نوشته شده است.
فیلم Who’s That Knocking At My Door
- نام فارسی: «چه کسی در اتاقم را می‌زند»
- سال ساخت: 1967
- ژانر: درام
- بازیگران: هاروی کیتل (Harvey Keitel)، زنا بتهون (Zina Bethune)
- آی‌ام‌دی‌بی: 6.6 | راتن تومیتوز: 70 | متاکریتیک: 63
اولین فیلم مارتین اسکورسیزی، نشانه‌های کارگردان بزرگی که قرار بود به آن تبدیل شود را در خود دارد، اما به طور کلی، این فیلم در مقایسه با سایر آثار او، در رده‌ی پایین‌تری قرار می‌گیرد. داستان این فیلم، درباره‌ی شخصیتی به نام J.R. (با بازی Harvey Keitel) است. پسری آمریکایی – ایتالیایی و کاتولیک که زندگی خود را با خوشگذرانی با دوستان خود سپری می‌کند. این دوران تا زمانی که J.R با یک دختر جوان آشنا می‌شود ادامه پیدا می‌کند. او بالاخره کسی را پیدا کرده که لایق ازدواج با خودش است. اما بعد از گذشت زمان، متوجه می‌شود که این دختر کسی نیست که به دنبال او بوده است. با وجود این که فیلم Who’s That Knocking At My Door فاصله‌ی زیادی با یک فیلم درجه یک دارد، همچنان اثر سرگرم کننده و جالبی است که در انتهای لیست فیلم‌های مارتین اسکورسیزی جایگاه منصفانه‌ای را به خود می‌گیرد.
فیلم Boxcar Bertha
- نام فارسی: «باکس‌کار برتا»
- سال ساخت: 1972
- ژانر: درام جنایی
- بازیگران: باربارا هرشی (Barbara Hershey)، دیوید کارادین (David Carradine)، بری پریموس (Barry Primus)
- آی‌ام‌دی‌بی: 6.0 | راتن تومیتوز: 52 | متاکریتیک: 61
مارتین اسکورسیزی قبل از این که به یکی از بزرگترین کارگردان‌های تاریخ سینمای آمریکا تبدیل شود، شاگرد «راجر کورمن» (Roger Corman) محسوب می‌شد. فیلم Boxcar Bertha که دومین اثر رسمی و مستقل این کارگردان به شمار می‌رود، در دورانی ساخته شده که اسکورسیزی به دنبال ثبت جایگاه خود به عنوان یکی از افراد تأثیرگذار در سینمای آمریکا بود. کورمن به دنبال جایگزین کردن موفقیت‌های یک فیلم گنگستری با نام Bloody Mama بود و برای این منظور اسکورسیزی را استخدام کرده بود.
این فیلم داستان دختر جوانی به نام Boxcar Bertha و معشوق او را بازگو می‌کند. این دو نفر که به راهزنی از قطارها می‌پردازند، به‌طور مداوم از قانون فرار می‌کنند. ظاهراً این فیلم یک اقتباس از نسخه‌ی اورجینال خود با نام Bonnie and Clyde است که فاصله‌ی زیادی با شهرت و موفقیت آن دارد. با این حال، Boxcar Bertha یک اثر بسیار سرگرم کننده و با یک کارگردانی دقیق و کم نقص است که بازی کاریزماتیکی را از سوی بازیگران خود به نمایش می‌گذارد.
فیلم New York, New York
- نام فارسی: «نیویورک، نیویورک»
- سال ساخت: 1977
- ژانر: موزیکال
- بازیگران: لیزا مینلی (Liza Minnelli)، رابرت دنیرو (Robert De Niro)
- آی‌ام‌دی‌بی: 6.7 | راتن تومیتوز: 63 | متاکریتیک: 64
قبل از این که فیلم موزیکال New York, New York در سال 1977 و با نقش آفرینی رابرت دنیرو و لیزا مینلی اکران شود، تمامی فیلم‌های نیویورک محور مارتین اسکورسیزی به جنبه‌های تاریک و پوچ گرایانه‌ی این شهر به عنوان نمادی از دنیای مدرن می‌پرداختند. فیلم سینمایی New York, New York در مقایسه با Mean Streets و Taxi Driver بیشتر یک اثر خوشبینانه است اما فاصله‌ی زیادی با القای یک حس خوب دارد. کارگردان این فیلم، تلاش کرده تا ظاهر رنگارنگ فیلم‌های موزیکال دهه‌ی 40 را با واقعگرایی تاریک و زشت فیلم‌های دهه‌ی 70 در هم بیامیزد. اما این کار در عمل به یک ترکیب بی‌ربط و متناقض منجر شده که در عین ناامیدی، مجذوب کننده است.
این فیلم در زمان اکران، از از نظر منتقدان و هم از لحاظ فروش در گیشه، یک شکست کامل محسوب می‌شد. اما اگر کمی دقیق‌تر به این اثر توجه شود، باید گفت که ارزش New York, New York بیش از این‌ها بوده است. با کنار گذاشتن نقاط ضعف و مشکلات واضح این اثر، بدون شک نمی‌توان به سادگی از کنار طرز نگاه و جاه‌طلبی سازندگان آن عبور کرد. این عوامل، فیلم New York, New York را به یک اثر کمیاب و منحصر به فرد تبدیل می‌کنند.
فیلم The Color of Money
- نام فارسی: «نیویورک، نیویورک»
- سال ساخت: 1986
- ژانر: درام ورزشی
- بازیگران: لیزا مینلی (Liza Minnelli)، رابرت دنیرو (Robert De Niro)
- آی‌ام‌دی‌بی: 7.0 | راتن تومیتوز: 89 | متاکریتیک: 77
پال نیومن، بابت نقش آفرینی در شخصیت اصلی این فیلم، برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شد. با این حال، فیلم The Color of Money که عملاً دنباله‌ی فیلم The Hustler محسوب می‌شود، هیچوقت به عنوان یکی از بهترین فیلم های اسکورسیزی شناخته نمی‌شود. این فیلم، ادامه‌ی داستان کاراکتر نلسون (Fast Eddie) از فیلم The Hustler و با بازی نیومن را بیان می‌کند که نهایتاً به یک سرگرمی لذت بخش منجر شده است. با این حال، این تنها فیلمی است که در مجموعه‌ی مارتین اسکورسیزی از ویژگی‌های منحصر به فرد و شخصیت خاص فیلم‌های او پیروی نکرده و بیشتر به فیلمی که توسط یک کارگردان ناشناس ساخته شده شباهت دارد.
دوران حرفه‌ای مارتین اسکورسیزی در دهه‌ی 80 میلادی از نظر اقتصادی و آمار فروش، در سطح پایین‌تری قرار داشت و The Color of Money به او کمک کرد تا دوباره به مسیر مناسبی وارد شود. این فیلم، از نظر آمار فروش عملکرد موفقیت آمیزی داشت و موجب شد تا اسکورسیزی از آن زمان به این سمت، بیشتر به دنبال موضوعات و سبک‌های برود که با شور و اشتیاق خودش همخوانی دارند. در واقع موفقیت فیلم‌های میان رده‌ی مارتین اسکورسیزی در بردن جوایز مختلف، نشان دهنده‌ی توانایی‌های بالای او در ارائه‌ی یک اثر قوی و باکیفیت است.
فیلم Bringing Out the Dead
- نام فارسی: «احیای مردگان»
- سال ساخت: 1999
- ژانر: درام اقتباسی
- بازیگران: نیکلاس کیج (Nicolas Cage)، پاتریشا آرکت (Patricia Arquette)، جان گودمن (John Goodman)
- آی‌ام‌دی‌بی: 6.8 | راتن تومیتوز: 72 | متاکریتیک: 70
مارتین اسکورسیزی، دهه‌ی 90 میلادی را با پرداختن به موضوعات وحشتناک و مرتبط با Y2K (شایعات و اخبار ترسناکی که در آستانه‌ی ورود به سال 2000 میلادی مطرح شده بود) و بازگشت به مسیر تاریک و ترسناک فیلم‌های خود به پایان رساند؛ نویسنده‌ی Taxi Driver و پال شریدر، فیلمنامه‌ی Bringing Out the Dead را با اقتباس از رمان جو کانلی تدوین کرده است. نیکلاس کیج، که به عنوان شخصیت نقش اصلی این فیلم ایفای نقش می‌کند، در داستان ترسناک این فیلم، به مدت سه شب، کنترل ذهن و سلامت عقلی خود را از دست می‌دهد. فارغ از لحظات کابوس‌وار و طنز تلخ بیشتری که در ساختار این فیلم به چشم می‌خورد، باید گفت که فیلم Bringing Out the Dead از جنبه‌های مختلفی به فیلم Taxi Driver شباهت دارد.
فیلم Gangs of New York
- نام فارسی: «دارودسته نیویورکی»
- سال ساخت: 2002
- ژانر: درام، جرم و جنایت
- بازیگران: دنیل دی لوییس (Daniel Day-Lewis)، لئوناردو دی کاپیریو (Leonardo DiCaprio)، کمرون دیاز (Cameron Diaz)
- آی‌ام‌دی‌بی: 7.5 | راتن تومیتوز: 73 | متاکریتیک: 72
فیلم سینمایی Gangs of New York نامزد 11 جایزه‌ی اسکار و دربرگیرنده‌ی عناصر متعددی است که کاملاً مستحق تحسین و ستایش خواهد بود. کیفیت ساخت و کارگردانی این فیلم کاملاً بی‌نقص بوده و داستان انتقام کاراکتر Amsterdam Vallon (با بازی لئوناردو دیکاپریو) از دسته‌ی تبه کارانی که پدرش (با بازی لیام نیسن) را به قتل رسانده‌اند، کاملاً درگیر کننده و گیرا است. اما دلایلی که این فیلم را از بهترین فیلم های مارتین اسکورسیزی دور می‌کند، بیشتر به لهجه‌ی افتضاح ایرلندی کامرون دیاز و عدم توانایی مدیریت تم‌های متعدد این فیلم مربوط می‌شود.
البته که نمی‌توان جاه طلبی و جذابیت‌های این فیلم را انکار کرد اما بخش قابل توجهی از مخاطبان، همواره این فیلم را در رده‌های پایین فیلم‌های اسکورسیزی جا داده‌اند. هرچند نمی‌توان از بازی درخشان دنیل دی لویس در این فیلم چشم پوشی کرد. او مانند همیشه در این فیلم هم درخشید و شخصیت بیل قصاب را به یکی از نمادین‌ترین شخصیت‌های فیلم های اسکورسیزی بدل کرد.
فیلم Shutter Island
- نام فارسی: «جزیره شاتر»
- سال ساخت: 2010
- ژانر: درام، هیجان انگیر، راز آلود
- بازیگران: لئوناردو دی کاپیریو، مارک روفالو (Mark Ruffalo)،بن کینگزلی (Ben Kingsley)
- آی‌ام‌دی‌بی: 8.2 | راتن تومیتوز: 68 | متاکریتیک: 63
فیلم Shutter Island یکی دیگر از آثاری است که کودک درون مارتین اسکورسیزی برای ساخت آن دست به کار شده است. این فیلم از ایده‌های رمان Dennis Lehane برای خلق یک اثر سینمایی ویژه که پس از پایان مخاطبش را گم شده و سردرگم رها می‌کند، استفاده کرده است. تلاش برای رسیدن به پاسخ هزارتویی که در فیلم Shutter Island در برابر مخاطب قرار می‌گیرد، از اساس اشتباه بوده و راه به جایی نخواهد برد.
فیلم Shutter Island به هیچ عنوان داستان خود را غیر قابل فهم به مخاطب ارائه نمی‌کند اما این موضوعات را به قدری سرراست و واضح پیش می‌برد که مخاطب تصور این را نمی‌کند که با چه پدیده پیچیده‌ای مواجه است. بزرگترین نقطه قوت این فیلم، شخصیت پردازی آن است. چیزی که موجب می‌شود تا بینندگان این فیلم در انتهای داستان، برداشت کاملاً متفاوتی باهم داشته باشند. جزیره شاتر برای علاقه‌مندان به فیلم‌های پیچیده‌ی کریستوفر نولان مانند Inception یک خوراک جذاب و یکی از بهترین تجربیات سینمایی زندگی آن‌ها خواهد بود.
فیلم Hugo
- نام فارسی: «هوگو»
- سال ساخت: 2011
- ژانر: ماجراجویی، فانتزی
- بازیگران: بن کینگزلی، ساشا بارون کوهن (Sacha Baron Cohen)، آسا باترفیلد (Asa Butterfield)
- آی‌ام‌دی‌بی: 7.5 | راتن تومیتوز: 93 | متاکریتیک: 83
فیلم Hugo جزء مواردی است که پدر و مادرها را بدون نگرانی از محتوای رده سنی R فیلم‌های مارتین اسکورسیزی نسبت به نمایش آن به فرزندان خود متقاعد می‌کند. از طرفی همین پاکی و بی‌گناهی این فیلم است که به تنهایی از آن یک اثر ماندگار ساخته. ضمن این که این فیلم از یکی از اساسی‌ترین ایده‌های فیلمسازی برای شکل دادن به محتوای داستان خود استفاده می‌کند.
تقریباً تمامی فیلم‌سازان جهان یک بار به فکر ساخت فیلمی که درباره فیلم‌ها است افتاده‌اند و اسکورسیزی نیز از این اصل مستثنا نیست. اما وقتی این ایده به ذهن او رسید، حس درونی خود را با ساخت فیلمی که به یک فیلمساز متعصب که در بحران میان‌سالی خود قرار دارد پاسخ نداد. درواقع این یکی از دلایلی است که نشان می‌دهد چرا او یک فیلمساز MVP است. چراکه دنیای سینمای جهان، در آن زمان یک 8 ½ و چندین اثر مشابه دیگر داشت و مارتین اسکورسیزی به دنبال خلق یک اثر متفاوت بود. از طرفی او از بن کینگزلی (Ben Kingsley) برای نقش Georges Melies استفاده کرد که نتیجه‌ی این کار نیز کاملاً با هدف او سازگار بود.
اولین فیلم اسکورسیزی برای سنین کودک و نوجوان، اولین اقدام او در ورود به دنیای سینمای سه بعدی نیز بود. اسکورسیزی از جمله افرادی است که دوست دارد در زندگی خود همه‌چیز را حداقل یک بار تجربه کند. از تغییر سن ظاهری بازیگران با استفاده از تکنیک‌های دیجیتال و CGI گرفته تا استفاده از جدیدترین فناوری‌های سه‌بعدی در فیلم‌هایی مانند Hugo و تأکید بر قوانین و سنت‌های قدیمی در برخی از فیلم های مارتین اسکورسیزی که نشان می‌دهد او چیزی مابین یک نئوفیل و یک فرد سنت‌گرا است.
در این فیلم، کمتر اثری از نمادهای همیشگی اسکورسیزی در فیلم‌های او را شاهدیم که البته باتوجه به این که نمادها و نشانه‌های اکثر آثار او چندان با مخاطبان سنین کودک و نوجوان همخوانی ندارند، این موضوع کاملاً قابل درک به نظر می‌رسد. هیچکس بعد از تماشای فیلم Taxi Driver نمی‌تواند قبول کند که کارگردان این اثر برای ساخت فیلم‌های کودکان و نوجوانان مناسب خواهد بود. اما می‌بینیم اسکورسیزی از پس هرکاری برمی‌آید. از طرفی اگر به محتوای کودک و نوجوان آشنایی داشته باشید، خواهید دید که این اثر یک موفقیت کامل در میان سایر موارد مشابه به شمار می‌رود. شاید فیلم Hugo در میان برترین فیلم های مارتین اسکورسیزی جایی نداشته باشد، اما مسلماً نشان دهنده سطح سازنده‌ی آن و یکی از باکیفیت‌ترین محصولات سرگرمی کودک و نوجوان در طول تاریخ سینما به شمار خواهد رفت. Hugo فیلمی است که تمامی رده‌های سنی مخاطبان بعد از مشاهده آن حس خوبی داشته و از وقتی که برای آن صرف کرده‌اند رضایتمند خواهند بود.
فیلم Raging Bull
- نام فارسی: «گاو خشمگین»
- سال ساخت: 1980
- ژانر: بیوگرافی، درام، ورزشی
- بازیگران: رابرت دنیرو، جو پشی (Joe Pesci)، کتی موریارتی (Cathy Moriarty)
- آی‌ام‌دی‌بی: 8.2 | راتن تومیتوز: 93 | متاکریتیک: 89
فیلم Raging Bull یک بیوگرافی از شخصیت جیک لامورتا (Jake LaMotta) با بازی رابرت دنیرو است. یک بوکسور خود تخریب‌گر که با عصبانیت و حسادت‌های شیطانی خود، باعث نابودی خانواده و فعالیت حرفه‌اش در عرصه ورزش می‌شود. او که در دوران اوج فعالیت خود به گاو خشمگین مشهور بود، سودای قهرمانی را در سر می‌پروراند اما زندگی خصوصی و حرفه‌ای او نهایتاً به نابودی و حاشیه کشیده شد.
این فیلم، یک اثر دهه هفتادی واقعی و اصیل است. ارتباط موضوعی داستان به سیاست و بازخورد شدید آن نسبت به وقایع اجتماعی و استفاده از موضوعات تلخ و پیچیده‌ای که غالباً در فیلم های اسکورسیزی نیز یافت می‌شوند، از ویژگی‌های فیلم Raging Bull است. جیک لاموتا یک تراویس بیکلِ دیگر از فیلم Taxi Driver است. شباهت این کاراکترها غیرقابل انکار است. در واقع اکثر کاراکترهایی که نقش آن‌ها توسط مارتین اسکورسیزی به دنیرو سپرده شده‌اند، به نوعی رفتار غیر عادی ولی ترحم‌برانگیزی دارند که تماشاگر بدون توجه به ابعاد عجیب و تناقضات شخصیت آن‌ها، با او احساس همدردی می‌کند. فیلم Raging Bull برای اسکورسیزی یک بازسازی سینمایی محسوب می‌شد که به او کمک کرد تا بار دیگر از حاشیه به متن بازگردد.
فیلم Mean Streets
- نام فارسی: «خیابان‌های پایین شهر»
- سال ساخت: 1973
- ژانر: درام، جنایی
- بازیگران: رابرت دنیرو، هاروی کایتل (Harvey Keitel)
- آی‌ام‌دی‌بی: 7.2 | راتن تومیتوز: 95 | متاکریتیک: 96
البته که فیلم پاتوقی مارتین اسکورسیزی هم یک موضوع خشن و ویرانگر خواهد داشت. اسکورسیزی مثل همیشه با الهام از جان کاساویتس که بی پرده Boxcar Bertha را «یک تکه آشغال» خطاب می‌کرد! تصمیم گرفت تا Mean Streets را به عنوان فیلمی که از تجربه شخصی او در نیویورک برداشت شده بود، کارگردانی کند. توجه او به این مکان و مردم این شهر کاملاً قابل درک است چرا که شخصیت‌های این داستان مانند خود اسکورسیزی در ایتالیای کوچک نیویورک رشد کرده‌اند و تقریباً همه چیز را درباره آن می‌دانند.
چارلی و جانی بوی کاراکترهای اصلی Mean Streetsاند که به صورت طبیعی و در پی رفتاری که در آن زمان و میان این دسته خانواده‌ها رواج دارد، به گروه‌های مافیایی گنگستری می‌پیوندند. مارتین اسکورسیزی اصول این فیلم را به صورت دنباله‌ای برای اولین اثر خود یعنی فیلم Who’s That Knocking At My Door بنا کرده و با استفاده از بازیگر اصلی آن فیلم یعنی هاروی کایتل روی این موضوع تأکید می‌کند. چارلی که شخصیتی مذهبی داشته و در یک خانواده کاتولیک به دنیا آمده همیشه بین رفتار و اعتقادات خود نوعی تضاد را احساس می‌کند و این یکی از مهم‌ترین نیرو محرکه‌هایی است که او را به سمت انجام رفتار غیرمنتظره سوق می‌دهد. ضمن این که اگر کمی با فیلم های اسکورسیزی آشنا باشید، خیلی زود از اهمیت اینگونه انگیزه‌ها در فیلم‌های او مطلع خواهید شد.
فیلم Casino
- نام فارسی: «کازینو»
- سال ساخت: 1995
- ژانر: درام، جنایی
- بازیگران: رابرت دنیرو، جو پشی، شارون استون (Sharon Stone)
- آی‌ام‌دی‌بی: 8.2 | راتن تومیتوز: 80 | متاکریتیک: 73
تنها گناه فیلم کازینو این است که مانند یک Goodfellas دوم نیست! اگر داستان فراز و نشیب Henry Hill را از فیلمسازی اسکورسیزی حذف کنید، می‌توان Casino را به عنوان شاهکار داستان‌های گانگستری تاریخ سینما و در کنار The Godfatherها قرار داد (البته نه قسمت سوم!) می‌توان کازینو را ایده‌ی مجرمانه‌ای که پشت ساخت لاس وگاس قرار داشته دانست. در کانون وقایع پرتنش کازینو، یک قمارباز حرفه‌ای را داریم که با دنیای تبه کاران در ارتباط بوده و از طرف آن‌ها برای مدیریت یک کازینوی بزرگ در لاس وگاس مأمور می‌شود. اما دیری نمی‌گذرد که اوضاع از کنترل خارج شده و جنایت‌های زنجیره‌ای فیلم شروع می‌شوند.
کازینوی مارتین اسکورسیزی یکی از پرزرق و برق‌ترین جلوه‌های لاس وگاس را به تصویر می‌کشد. بخشی از هدف این فیلم، انتقاد از مادی گرایی و از بین رفتن انسانیت از میان جوامع غربی است. با این که برخی از منتقدان برجسته سینما در ابتدا با برخی از عناصر این فیلم مشکل داشتند، اما رفته رفته Casino به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های کلاسیک ژانر گنگستری معرفی شد.
فیلم The Age of Innocence
- نام فارسی: «عصر معصومیت»
- سال ساخت: 1993
- ژانر: درام، جنایی
- بازیگران: دنیل دی لویس، میشل فایفر (Michelle Pfeiffer)
- آی‌ام‌دی‌بی: 7.2 | راتن تومیتوز: 84 | متاکریتیک: 90
این فیلم که از رمان Edith Wharton با همین نام اقتباس شده است، یک نمایشنامه درام و تاریخی است که به روابط عاشقانه، آداب معاشرت و تفکرات نژادپرستان رده بالای نیویورک در اوایل قرن نوزدهم میلادی می‌پردازد. شخصیت Newland Archer با بازی دنیل دی لوئیس یک وکیل جوان و آینده‌دار است که قرار است با May Welland با بازی وینونا رایدر ازدواج کند. اما وقتی دخترعموی خجالتی May یعنی Countess Ellen Olenska با بازی میشل پفیفر بعد از این که رابطه او با یک کنت لهستانی به هم می‌ریزد به شهر بازمی‌گردد، وکیل داستان احساس می‌کند که به او علاقه مند شده است.
فیلم The Age of Innocence اثر جذابی درباره روابط عاطفی و فشاری است که برای حفظ ظاهر به طرفین آن وارد می‌شود. این موضوع توجه برانگیز، با عملکرد عالی بازیگران و یکی از بهترین سینماتوگرافی‌هایی است که در میان فیلم های مارتین اسکورسیزی سراغ داریم، که به یک اثر جذاب تبدیل شده است.
فیلم The Aviator
- نام فارسی: «هوانورد»
- سال ساخت: 2004
- ژانر: درام، جنایی
- بازیگران: لئوناردو دیکاپریو، کیت بلانشت (Cate Blanchett)، کیت بکینسل (Kate Beckinsale)، جان سی رایلی (John C. Reilly)
- آی‌ام‌دی‌بی: 7.5 | راتن تومیتوز: 86 | متاکریتیک: 77
چه چیزی اشتیاق را از جنون جدا می‌کند؟ این سؤالی است که بارها و بارها در فیلم های مارتین اسکورسیزی تکرار می‌شود. واضح است که خود کارگردان نیز نگران وسواس شدید خود است. او در فیلم The Aviator قادر به بررسی این اندیشه بوده و در عین حال تلاش می‌کند تا به هنرمندان بزرگ و آثار سینمایی بزرگی که کودکی او را شکل داده‌اند ارزش قائل شود. فیلم هوانورد به داستان کارگردانیِ یکی از فیلم‌های مورد علاقه مارتین اسکورسیزی یعنی فرشتگان جهنم توسط هاوارد هیوز می‌پردازد.
کاراکتر Howard Hughes با بازی لئوناردو دیکاپریو یک شخصیت ترسناک است اما او درد و رنجی که در چنین وجود رعب انگیزی وجود دارد را به زیبایی به نمایش می‌گذارد تا مشخص شود حتی نفوذ به چنین شخصیت مرعوب کننده‌ای هم غیر ممکن نخواهد بود. در واقع داستان هوانورد به بخشی از زندگی هاوارد هیوز می‌پردازد. بخشی که او را از یک جوان معمولی ولی جوان و جاه طلب، به یک چهره مطرح تبدیل می‌کند. فیلم The Aviator به طور همزمان دو داستان مجزا را دنبال می‌کند. جنبه‌ای از این فیلم همه چیز را مطابق میل هیوز نشان می‌دهد درحالی که از منظر دیگر فیلم، همه چیز غلط و نادرست پیش می‌رود. شاید بتوان این فیلم را همراستای دیگر فیلم های اسکورسیزی همانند سلطان كمدی و گود فلاز دانست. در تمامی لحظات هوانورد نیز می‌توان عناصر مهمی از سینمای دهه پنجاه هالیوود را مشاهده کرد.
فیلم Cape Fear
- نام فارسی: «تنگه وحشت»
- سال ساخت: 1991
- ژانر: مهیج روانشناسانه
- بازیگران: لئوناردو دیکاپریو، کیت بلانشت (Cate Blanchett)، کیت بکینسل (Kate Beckinsale)، جان سی رایلی (John C. Reilly)
- آی‌ام‌دی‌بی: 7.3 | راتن تومیتوز: 74 | متاکریتیک: 73
فیلم Cape Fear یا تنگه وحشت یک اثر روانشناسانه از مارتین اسکورسیزی است. این فیلم که در اصل بازسازی اثر همنام خود در سال 1962 محسوب می‌شود، داستان یک وکیل تسخیری به نام سم را دنبال می‌کند که خانواده او توسط یک تبه کار به نام مکس کدی با بازی رابرت دنیرو تهدید به مرگ می‌شوند. از تفاوت‌های اصلی این فیلم با نسخه اصلی آن می‌توان به تأثیر اسکورسیزی در نحوه شخصیت پردازی در آن‌ها اشاره کرد.
شخصیت‌های این فیلم برخلاف اثر تانپسون از حالت دوقطبی خارج شده و هریک آن‌ها رزیلت اخلاقی خاص خود را دارند. رابرت دنیرو در این فیلم شخصیت متفاوتی را نسبت به آثار خود به نمایش می‌گذارد و او مثل یکی از قاتلان America’s Most Wanted است که در چشمان شما خیره می‌شود. او شخصیتی شیطانی دارد و خصوصیت‌های اخلاقی او تنها توسط یک انسان قابل دستیابی‌اند. او محصولی از جامعه‌ی ما و رفتار دو رو و دو رنگ مردمان همین جوامع است. Cape Fear یک اثر هیجان انگیز است و اما نه از نوع سرگرم کننده‌ی آن، بلکه از آن نوعی که احساس می‌کنید باید هرچه سریع‌تر از موقعیت استرس‌زای آن خارج شوید.
فیلم Silence
- نام فارسی: «سکوت»
- سال ساخت: 2016
- ژانر: درام، تاریخی
- بازیگران: آدام درایور (Adam Driver)، اندرو گارفیلد (Andrew Garfield)، کیران هایندز (Ciarán Hinds)
- آی‌ام‌دی‌بی: 7.2 | راتن تومیتوز: 83 | متاکریتیک: 79
فیلم Silence یکی از فیلم های اسکورسیزی است که نمی‌توان ساده از کنار آن عبور کرد. این فیلم موضوعی خاص و عمیق دارد که شایسته‌ی تفکر و تعقل است. در واقع این فیلم یک نسخه اقتباسی از یک رمان بسیار ارزشمند است. سکوت بعد از The Last Temptation of Christ دومین فیلم اسکورسیزی‌ست که با نگاه متافیزیکی به یک بحران اعتقادی کاتولیک در مقیاس بزرگ می‌پردازد. اما این بار طرز نگاه او به یک زاویه‌ی کوچکتر محدود شده است. فیلم سکوت به جای این که به طور کلی و در مسیر بحث برانگیز فیلم آخرین وسوسه مسیح در به چالش کشیدن عقاید سنتی انجیل بپردازد، از رمان ارزشمندی به قلم Shüsaku Endō الگو برداری کرده و به تاریخ تفکرات کاتولیک در اوایل دوران مدرنیته می‌پردازد.
فیلم سکوت یک پروژه جاه طلبانه‌ی دیگر در میان فیلم های مارتین اسکورسیزی است که به ماجرای دو مبلغ دینی Jesuit به نام‌های Rodrigues و Garupe می‌پردازد. این دو مبلغ علی رغم آزار و اذیت مداوم مسیحیان توسط Tokugawa در ژاپن خدمت می‌کنند. قصد آن‌ها از سفر به ژاپن، پیداکردن آموزگار خود یعنی پدر فیریا است که در بند حکومت ضد مسیحی قرار دارد. اسکورسیزی همواره فعالیت حرفه‌ای خود را به دو عامل فیلم و دین وابسته می‌داند. لذا این فیلم به یکی از او عوامل مورد علاقه کارگردان می‌پردازد که در نتیجه با یک محصول عمیق و حاصل فکر مواجه شده‌ایم. این فیلم برخلاف بسیاری از عناوین دیگر، یک نگاه عمیق به مفهوم دین و عقاید مسیحیت داشته و خیلی پیچیده‌تر از آخرین وسوسه‌ی مسیح به تفتیش تفکرات می‌پردازد. فیلم سکوت از آن دسته فیلم‌هایی است که حتی بعد از 161 دقیقه درگیر کردن ذهن شما، تا مدت‌ها در خاطر مخاطب خود خواهد ماند.
فیلم Kundun
- نام فارسی: «کوندان»
- سال ساخت: 1997
- ژانر: بیورگرافی، درام، تاریخی
- بازیگران: تنزین تانتاب سارونگ (Tenzin Thuthob Tsarong)، گیورم تتونگ (Gyurme Tethong)
- آی‌ام‌دی‌بی: 7.0 | راتن تومیتوز: 75 | متاکریتیک: 74
فیلم Kundun اسکورسیزی را به تبت می‌کشاند تا بلکه کمی با دنیای غریب این منطقه احساس نزدیکی کنیم. او در این اثر کمی از منطقه امن خود خارج می‌شود تا به کشف یک روح خالص انسانی بپردازد. اما چنین چیزی زمان می‌برد و دانش مارتین اسکورسیزی درباره زندگی Dali Lama چهاردهم و چیزهایی که او را به این شخصیت تبدیل کرده‌اند بسیار محدود است. با این حال، این فیلم نه یک اثر پوچ هالیوودی بلکه یک اثر زیبا و حاصل تفکرات انسانی است.
فیلم The Last Temptation of Christ
- نام فارسی: «آخرین وسوسه مسیح»
- سال ساخت: 1988
- ژانر: بیورگرافی، درام، تاریخی
- بازیگران: ویلم دافو (Willem Dafoe)، هاروی کیتل، باربارا هرشی (Barbara Hershey)
- آی‌ام‌دی‌بی: 7.5 | راتن تومیتوز: 81| متاکریتیک: 80
فیلم آخرین وسوسه مسیح قصد دارد تا به موضوع چالش برانگیزی به نام جنبه‌ی انسانی عیسی مسیح بپردازد. بر اساس تعالیم دین مسیحیت، عیسی مسیح هم خداست و هم انسان، که این یکی از مهم‌ترین معماها و البته شبهه‌هایی است که به این آیین وارد می‌شود. در هرحال مسیح برای انسان بودن باید قدرت اراده و اختیار داشته باشد و به عنوان فرزند خدا باید توانایی تقابل با تمامی وسوسه‌های انسانی را داشته باشد. مارتین اسکورسیزی در این فیلم به این موضوع متفاوت پرداخته و دست به ایده‌ی جنجال برانگیزی می‌زند.
بسیاری از مخاطبان عقیده داشتند که فیلم The Last Temptation of Christ قداست مسیح را خدشه دار می‌کند. اما اسکورسیزی و شریدر با ساخت این فیلم قصدی برای تخریب یا تمسخر اعتقادات نداشته‌اند. فقط این بار بدون ترس و اعتقاد کورکورانه، به شخصیت سرزنده و جسور یک انسان می‌پردازند که بعد از زجر و اندوه فراوان به پاسخ سؤال خود می‌رسد. تمام تلاش این فیلم این است که به مخاطب خود بفهماند مسیح هم یک انسان بود و باید با این دید نسبت به او اعتقاد داشت.
فیلم The Wolf of Wall Street
- نام فارسی: «گرگ وال استریت»
- سال ساخت: 2013
- ژانر: ، درام، کمدی
- بازیگران: لئوناردو دیکاپریو، جونا هیل (Jonah Hill)، مارگو رابی (Margot Robbie)
- آی‌ام‌دی‌بی: 8.2 | راتن تومیتوز: 80 | متاکریتیک: 75
Jordan Belfort یک هیولای تمام عیار است و لئوناردو دیکاپریو به طور قطع به بهترین نحو ممکن شخصیت فریبنده و منحصر به فرد او را به نمایش می‌گذارد. فیلم گرگ وال استریت مارتین اسکورسیزی یک فیلم مناسب برای مهمانی‌های خانوادگی نیست حتی اگر بسیاری از مخاطبان با دید یک سرگرمی به آن نگاه کنند. فیلم Wolf of Wall Street تمامی گناهانی است که توسط قوم بنی اسرائیل در اطراف گوساله‌ی طلایی رخ داده و ما در جایگاه موسی، از بالای کوه سینا به مردمان خود نگاه می‌کنیم. فقط در این میان یک مشکل وجود دارد، آمریکایی‌ها از طریق تمایلات ما برای پیوستن به ناهنجاری‌های نادرست اجتماع موفقیت کسب می‌کنند و اوج زندگی کابوس وار بلفورت نیز به قدری بالاست که ما خیلی ساده از کنار پایین‌ترین دوران زندگی او عبور کرده و اصلاً از این مراحل چشم پوشی می‌کنیم. بنابراین مجازات چنین موجودی چه چیزی می‌تواند باشد؟ هیچ‌چیز فقط و فقط کاپیتالیسم و نظام سرمایه داری است که او را در جهنم خود می‌سوزاند.
فیلم The King of Comedy
- نام فارسی: «سلطان کمدی»
- سال ساخت: 1982
- ژانر: مهیج، درام، جرم، کمدی
- بازیگران: رابرت دنیرو، جری لوییس (Jerry Lewis)
- آی‌ام‌دی‌بی: 7.8 | راتن تومیتوز: 89 | متاکریتیک: 73
داستان عجیب و غریب کمدین ناامید و دپرس داستان سلطان کمدی، یعنی Rupert Pupkin با بازی رابرت دنیرو که برای رسیدن به آرزویش که تبدیل شدن به یک کمدین تلویزیونی است، هر راهی را برای نزدیک شدن به بُت آرزوهای خود، جری لانگ‌فورد (جری لوییس) می آزماید و در این حال دوباره با ریتا (دایان ابوت)، آشنای قدیمی که حالا در یک کافه مشغول به کار است برخورد می‌کند. او سرانجام پی می‌برد که جری علاقه‌ای به برنامه او یا آینده‌اش ندارد. این فیلم یکی از بی‌روح‌ترین، دردناکترین و تشویش برانگیزترین فیلم های مارتین اسکورسیزی است. به سختی می‌توان باور کرد که این اثر ساخته‌ی مارتین اسکورسیزی است.
در این فیلم با انسان‌هایی مواجه می‌شویم که هیچ احساساتی در وجود آن‌ها دیده نمی‌شود. به نظر می‌رسد که این فیلم هر لحظه آماده انفجار است اما این انفجار هیچ گاه اتفاق نمی‌افتد. این فیلم درباره حس بد پس زده شدن است؛ آن‌هم توسط قهرمان زندگی یک انسان که هیچگاه نمی‌توان با آن کنار آمد. این فیلم نه کمدی‌ست و نه تراژدی. فیلم The King of Comedy فقط درد و رنج است. خود اسکورسیزی عقیده دارد که نقش آفرینی دنیرو در این فیلم بهترین عملکرد او تا به امروز بوده است. از طرفی فکر می‌کند که آن‌ها بعد از این فیلم به جایی رسیده بودند که هفت سال همکاری خاصی با هم نداشتند. کارگردان فیلم جدید جوکر، که جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را با بازی بینظیر واکین فینیکس به دنبال داشت، یکی از مهم‌ترین الگوهای خلق فیلمنامه‌ی خود را فیلم The King of Comedy از مارتین اسکورسیزی معرفی می‌کند.
فیلم The Departed
- نام فارسی: «رفتگان»
- سال ساخت: 2005
- ژانر: جنایی
- بازیگران: لئوناردو دیکاپریو، مت دمون (Matt Damon)، جک نیکلسون (Jack Nicholson)، مارک والبرگ (Mark Wahlberg)
- آی‌ام‌دی‌بی: 8.5 | راتن تومیتوز: 91 | متاکریتیک: 85
وقایع مجرمانه کف جامعه‌ی مدرن یکی از موضوعات کلی فیلم های اسکورسیزی در طول دوران حرفه‌ای خود بوده است. اما او به ندرت به سمت دیگر این سکه پرداخته و آدم‌های بد داستان را به کام عدالت می‌کشاند. فیلم The Departed یک بازسازی از اثر هنک کنگی و هیجان انگیز محصول سال 2002 به نام Infernal Affairs است که یک داستان بزرگ، فریبنده، مهیج و سرگرم کننده را در موضوع اخلاقیات دنبال کرده و به خوبی به اصول سازنده خود وفادار است. لئوناردو دیکاپریو و مت دیمون زوج رقیب این فیلم را تشکیل می‌دهند که یکی از آن‌ها یک پلیس مخفی است که در یک سازمان مافیایی نفوذ می‌کند و دیگری یکی از افراد مهم و وفادار به کاستلو به اسم کالین سالیوان است که به عنوان یک پلیس به اداره پلیس شهر می‌پیوندد تا برای کاستلو (رهبر تبه کاران) خبرچینی کند. پس از گذشت مدتی از این اتفاقات بیلی پی می‌برد که گانگسترها یک جاسوس در اداره پلیس دارند و کالین نیز از سوی دیگر متوجه می‌شود فردی در تشکیلات آن‌ها برای اداره پلیس جاسوسی می‌کند. با این وجود کالین و بیلی از مأموریت و هویت واقعی همدیگر اطلاعی ندارند و هر کدام در تلاشند تا هر چه زودتر فرد جاسوس را بدام بیندازند.
انتخاب مارتین اسکورسیزی برای پایان دادن به داستان این فیلم با یک موش واقعی یکی از کارهای خاص او است که درحالی که برخی از بینندگان را نسبت به نحوه نتیجه یافتن داستان سرد می‌کند، به شخصه معتقدم که با ماهیت طنز فیلم تناسب خوبی دارد. با این که این فیلم در اصل یک اثر کمدی نیست، اما با نحوه رفتار کاراکترهای آن، تماشای فیلم The Departed را بسیار سرگرم کننده می‌کند. گرچه ممکن است این فیلم فاقد عناصر و ویژگی‌های سنگینی باشد که در سایر آثار کارگردان آن شاهدیم اما در مواقع مورد نیاز سخت گیر هم می‌شود. بیشتر آثار ارزشمند اسکورسیزی را فیلم‌های مهیج و جدی او تشکیل می‌دهند که به خوبی با موضوعات تلخی که دنبال می‌کنند، هماهنگ‌اند اما فیلم The Departed بیشتر به نمایش توانایی‌های این کارگردان در ارائه‌ی یک ژانر پرانرژی، شخصیت‌ها و زندگی خاص آن می‌پردازد.
فیلم Alice Doesn’t Live Here Anymore
- نام فارسی: «آلیس دیگر اینجا زندگی نمی‌کند»
- سال ساخت: 1974
- ژانر: درام، رومنس
- بازیگران: الن برستین (Ellen Burstyn)، جودی فاستر (Jodie Foster)، کریس کریستوفرسون (Kris Kristofferson)
- آی‌ام‌دی‌بی: 7.3 | راتن تومیتوز: 84 | متاکریتیک: 78
هرکسی که عقیده دارد مارتین اسکورسیزی اهمیت یا علاقه‌ای به کاراکترهای زن در آثار خود قائل نیست، باید در این نظر خود تجدید نظر کرده و اولین شاهکار او را تماشا کند. این فیلم که با حضور بی عیب و نقص Ellen Burstyn در نقش اصلی داستان ساخته شده است، Alice مادر تنها و به تازگی بیوه شده‌ی داستان را با یک انگیزه جاه طلبانه به یک خواننده‌ی برجسته تبدیل می‌کند. اما این موضوع تنها به یک چیز بستگی دارد و آن هم بازگشت آلیس از زادگاه خود یعنی کالیفرنیا است. آلیس در سفر خود به نیو مکزیکو چیزهایی را تجربه می‌کند که به طور کلی تمایل او برای سازش با مشکلات زندگی خود را زیر سؤال می‌برد. فیلم Alice Doesn’t Live Here Anymore یک فیلم زیبا و ترغیب کننده‌ی حس همدلی در مخاطب خود است که به خوبی تجربه پیچیده یک مادر تنها را در کنار پرداختن به روابط عاشقانه و به عبارت دیگر، زن بودن در این دنیا را به تصویر می‌کشد.
فیلم The Irishman
- نام فارسی: «مرد ایرلندی»
- سال ساخت: 2019
- ژانر: درام، جنایی، مهیج
- بازیگران: رابرت دنیرو، آل پاچینو، جو پشی، هاروی کیتل
- آی‌ام‌دی‌بی: 7.9 | راتن تومیتوز: 96 | متاکریتیک: 94
فیلم The Irishman از آن دسته آثاری است که تنها یک استاد بلامنازع و آن هم بعد از سال‌ها کسب تجربه و دهه‌ها درخشش در سینمای جهان قادر به ساخت آن خواهد بود. این فیلم وداع قصیده‌وار اسکورسیزی از حماسه‌های گانگستری دنیای فیلم‌های اوست که بعد از گذشته چند دهه به نام خانوادگی آثار او تبدیل شده است. اما در زیر لایه‌های متعدد این اثر چشم نواز، داستان تراژدیک مردی قرار دارد که درحال پیر شدن و تجربه‌ی درد و غم از دست دادن است.
داستان فیلم The Irishman براساس یک واقعه‌ی جنایی واقعی در زندگی Frank Sheeran (با بازی رابرت دنیرو)، Jimmy Hoffa (با بازی آل پاچینو) و ارتباطات آن‌ها با اوباش و مافیا است. اما این فیلم در واقع یک جمع بندی کامل از دوران حرفه‌ای اسکورسیزی محسوب می‌شود. این فیلم مجموعه‌ی ارزشمندی از تمامی ایده‌ها و مضامینی است که در تمام این سال‌ها اسکورسیزی را مجذوب خود کرده است. فقط این بار این اثر از دید خود فیلمساز و تفکرات خود او به مرگ و پایان زندگی ساخته شده که موجب ارزشمند شدن هرچه بیشتر آن برای علاقه‌مندان به فیلم های مارتین اسکورسیزی می‌شود. اما این فیلم از نظر اثری که درباره تبه کاران بی‌رحم داستان خود نوشته شده نیز یک فیلم فوق العاده است. دنیرو، پاچینو و جو پشی یکی از بهترین عملکردهای دوران حرفه‌ای خود را به نمایش می‌گذارند و فیلم The Irishman به خوبی به ما یادآوری می‌کند که این اسطوره‌های کهنه کار هنوز جرقه‌ی جذابیت کار خود را از دست نداده‌اند.
فیلم Taxi Driver
- نام فارسی: «رانند تاکسی»
- سال ساخت: 1976
- ژانر: درام، جنایی، مهیج
- بازیگران: رابرت دنیرو، جودی فاستر، هاروی کیتل، آلبرت بروکس
- آی‌ام‌دی‌بی: 8.3 | راتن تومیتوز: 96 | متاکریتیک: 94
فیلم Taxi Driver به قدری تکان دهنده، درخشان و قدرتمند است که اصلاً گاهی وجود داشتن آن به سختی قابل باور است. این فیلم تقریباً در هر لیستی که از بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای جهان جمع آوری شده جا دارد. داستان این فیلم زندگی یک کهنه سرباز جنگ ویتنام به نام Travis Bickle (با بازی درخشان رابرت دنیرو) که حالا به عنوان یک راننده تاکسی در نیویورک روزگار می‌گذراند را دنبال می‌کند. فیلم Taxi Driver از هر ابزاری که در دسترس قرار دارد برای ارائه‌ی یک تجربه منحصر به فرد و شگفت انگیز استفاده می‌کند. این فیلم یک نمونه‌ی بارز از یک همکاری هنرمندانه بین افراد یک تیم با استعداد است که به بهترین وجه ممکن ثابت می‌کند حاصل کار اسکورسیزی مثل یک چسب قدرتمند سینمای جهان را در کنار هم نگه داشته است. عملکرد افسانه‌ای رابرت دنیرو در این اثر و هنرنمایی اسکورسیزی در ثبت استادانه‌ی صحنه‌ها و برداشت‌هایی که مثل یک طلسم جادویی چشمان ما را باز کرده و ما را با طرز تفکر تراویس از فساد اجتماعی جوامع مدرن آشنا می‌کند، تنها بخشی از جذابیت‌های این اثر ماندگار را تشکیل می‌دهند. فیلم Taxi Driver یک اثر هنری جسورانه و سازش ناپذیر است که گویی به هیچ عنوان محدود به زمان نبوده و شاهکاری در میان فیلم های پیشگامانه اسکورسیزی است که فقط و فقط او از پس ساخت آن برمی‌آمد.
فیلم Goodfellas
- نام فارسی: «رفقای خوب»
- سال ساخت: 1990
- ژانر: درام، جنایی، مهیج
- بازیگران: رابرت دنیرو، جو پشی، ری لیوتا،
- آی‌ام‌دی‌بی: 8.7 | راتن تومیتوز: 96 | متاکریتیک: 90
شاید هرجایی که شاهد پخش فیلم Goodfellas باشید، بدون توجه به این که چه میزان از فیلم پخش شده یا قبلاً چند بار آن را تماشا کرده باشید، بی درنگ به پای آن نشسته و به شاهکار مارتین اسکورسیزی خیره خواهید شد. گویا هر خط از دیالوگ‌های این فیلم قابلیت نقل قول شدن را داشته و لحظه به لحظه‌ی آن مو به تن بیننده سیخ می‌کند. بازخوانی داستان ظهور تا سقوط زندگی هنری هیل (ری لیوتا) در بهترین فیلم جنایی تاریخ، خلاصه‌ی کوتاهی از فیلم Goodfellas است. Goodfellas همانند گردبادی از احساسات، ذهن مخاطب خود را در می‌نوردد. دنیای این فیلم به زیبایی زرق و برق‌ها و وحشت زندگی گانگستری را به تصویر می‌کشد. این فیلم شما را مجبور می‌کند تا برای بار چندم دو و نیم ساعت از وقت خود را برای تماشای زندگی انسان‌های شیطان صفتی صرف کنید که رفتار آن‌ها مدام بین عشق و نفرت در نوسان است. اما این همان پیغام فیلم Goodfellas است، این که سمت تاریک شخصیت انشان می‌تواند تا چه حد جذاب و فریبنده باشد. اما این اثر در پایان داستان غم انگیزش بی‌رحمانه شما را با افکارتان تنها می‌گذارد. همه‌ی فیلم های جنایی اسکورسیزی به نوعی یک داستان اخلاقی‌اند اما هیچ یک از آن‌ها به اندازه این فیلم شما را با بی اخلاقی کاراکترهای خود سرگرم نمی‌کنند.
فیلم After Hours
- نام فارسی: «پس از ساعات اداری»
- سال ساخت: 1985
- ژانر: مهیج، کمدی
- بازیگران: روزانا آرکت (Rosanna Arquette)، ورنا بلوم (Verna Bloom)، تامی چونگ (Thomas Chong)
- آی‌ام‌دی‌بی: 8.7 | راتن تومیتوز: 89 | متاکریتیک: 90
طبیعتاً عده‌ای از انتخاب اول این لیست رضایت نخواهند داشت که البته این موضوع می‌تواند دو دلیل عمده داشته باشد؛ اول این که مردم دوست دارند نسبت به چیزی که بر اساس سلیقه آن‌ها نیست معترض باشند و دوم این که این فیلم کمتر در میان آثار محبوب و تحسین شده اسکورسیزی دیده می‌شود. فیلم After Hours با 97 دقیقه، سومین فیلم کوتاه این کارگردان است که بعد از فیلم‌های Who’s That Knocking at My Door و Boxcar Bertha قرار می‌گیرد و بر خلاف اکثر فیلم‌های مارتین اسکورسیزی، درباره یک داستان جنایی و گنگستری یا حتی قدرت و جاه طلبی نوشته نشده است. اینجا هیچ بازیگر اسطوره‌ای و محبوبی هم دیده نمی‌شود. پس بهتر است خیلی خوب حواسمان را نسبت به چیزی که این فیلم به خودی خود ارائه می‌کند متمرکز کنیم.
فیلم After Hours یک شاهکار تمام عیار است. یک کمدی سیاه فوق العاده که از بازیگران بسیار خوبی مانند گرفن دون، جان هارد، کاترین اوهارا، روزانا آرکت، تری گار، لیندا فیورنتینو، چچ مارین، تامی چونگ، ویل پاتون و دیک میلر بهره می‌گیرد. این فیلم مثل یک عکس فوری از زندگی هر شخصی است که بدترین شب زندگی خود را سپری می‌کند. شاید اکثر ما هیچوقت در زندگی معمولی خودمان یک آدم‌ربا، یک میلیونر یا یک قاتل نباشیم، اما به احتمال زیاد بی‌عدالتی زندگی روزمره و روی بد زندگی را تجربه خواهیم کرد و این همان جنبه‌ی زندگی است که فیلم After Hours با نهایت توان خود به آن می‌پردازد. فیلم After Hours درباره ماجرای زندگی ساده مردی است که فقط می‌خواهد به خانه برود. شاید نتیجه فشار زیاد یک الماس ارزشمند باشد و این همان چیزی است که در این فیلم به آن خواهیم رسید. فیلم تند و تیز اسکورسیزی بعد از گذشت چندین سال مثل یک تیغ تیز برندگی دارد و با طرز نگاه خلاقانه و بینظیر این کارگردان افسانه‌ای یک انسان فقیر و بی‌پناه را در برابر دنیای بی‌تفاوتی‌ها قرار می‌دهد. شاید After Hours تنها شاهکار اسکورسیزی نباشد، اما این فیلم اثری است که به اعتقاد ما بالاتر از سایر آثار قرار می‌گیرد.
با انتخاب اولتون کاملا موافقم ولی ای کاش دومی (TAXI DRIVER) بود
من فعلا همینا رو دیدم:
۱- رفقای خوب (۱۹۹٠)
۲- گاو خشمگین (۱۹۸٠)
۳- راننده تاکسی (۱۹۷۶)
۴- رفتگان (۲٠٠۶)
۵- سلطان کمدی (۱۹۸۲)
۶- پس از ساعات اداری (۱۹۸۵)
۷- هوگو (۲٠۱۱)
۸- جزیره شاتر (۲٠۱٠)
۹- کازینو (۱۹۹۵)
۱٠- هوانورد (۲٠٠۴)
۱۱- گنگستر های نیویورک (۲٠٠۲)
۱۲- تنگه وحشت (۱۹۹۱)
۱۳- گرگ وال استریت (۲٠۱۳)