نقد بازی Sifu | خشم اژدهایی که پیر شد

بازی Sifu، یک اکشن رزمی Beat ’em up بوده که به دست استدیوی فرانسوی Sloclap توسعه یافته و برای کنسول‌های PS4، PS5 و کامپیوتر عرضه شده است. با نقد این بازی همراه ما شوید.

استدیوی مستقل اسلو کلپ (Sloclap) پیش از بازی Sifu ، بازی Absolver را عرضه کرده بود. اثری با نبردهای رزمی دشوار که بر مدیریت استقامت تاکید داشت و عده زیادی آن‌را با سری سولزبورن مقایسه کردند. متنقدین و بازیکن‌های بسیاری از عنوان پیشین استیدوی Sloclap استقبال کردند. حالا این استدیوی فرانسوی بازی دیگری عرضه کرده که رد پای Absolver در آن دیده می‌شود.

مار در سایه عقاب

بازی Sifu داستانی ساده از انتقام را روایت می‌کند. داستانی که توجه چندانی به آن نشده و صرفا فضا را برای مبارزات شلوغ و سخت بازی آماده و خشم شخصیت اصلی را برای خرد کردن جمجمه دشمنان‌اش، توجیه می‌کند. با این‌که داستان اهمیت چندانی در این اثر نداشته و نهایت تلاش‌اش را برای سر راه گیم‌پلی قرار نگرفتن می‌کند، نباید از پتانسیل بالا و از دست رفته‌اش قافل شد.

داستان بازی Sifu می‌توانست یکی از نقاط قوت آن باشد و با بیان و پرداخت مناسب، سفر احساسی از خشم و انتقام را برای بازیکن‌ها رقم بزند. اما این رخ نمی‌دهد. توسعه دهنده‌گان بازی با یک مقدمه کوتاه، کل داستان را به بازیکن گفته و او را در مسیر اتفاقاتی قرار می‌دهند که بسیار قابل پیش‌بینی است. حتی جزییات داستانی که سعی می‌شود در انتهای بازی مقابل بازیکن قرار بگیرد، او را چندان درگیر خود نمی‌کند. چرا که پرداختی به شخصیت‌ها و دنیای شخصی‌شان نشده بود که حتی ذره‌ای بازیکن‌ها را علاقه‌مند به این شخصیت‌ها کرده و آن‌ها را مجاب به سرمایه‌گذاری احساسی‌ بر داستان‌شان کند. هنگامی که چیزی از یک شخصیت نمی‌دانیم، چرا دلایل‌اش برای کارهایی که انجام داده، برای‌مان مهم باشد؟

با این‌حال بازی Sifu آن‌قدر جذابیت دارد که تا پایان همراه‌تان کند، چرا که گیم‌پلی لذت‌بخشی دارد که در کنار مکانیک‌های منحصر به فرد و خلاقانه‌اش، شما را تا چند ساعت آینده سرگرم خواهد کرد.

مشت خشم

بازی Sifu ضیافتی از مبارزات تن‌به‌تن دشوار و فنون رزمی است که بدن دشمنان را خرد می‌کنند. این بازی ترکیبی از یک فیلم بروس لی با بازی‌های اکشن‌ Beat ’em up دوران اولین پلی استیشن است. بازی به سرعت پس از مقدمه‌ و در تیتراژ آغازین، مکانیک‌های مبارزه را به شما آموزش داده و در دنیای بی‌رحم مبارزات دشوار و جدی رها می‌کند. پس از آن دیگر هیچ حرفی از آموزش مکانیک‌ها و هدایت بازیکن‌ها به اجرای فنون مخصوص نشده و دست‌شان برای استفاده از فنون مختلف باز گذاشته می‌شود. پس از آموزش مکانیک‌ها (یا تیتراژ آغازین) راهنمای فنونی که می‌توانید استفاده کنید در منوی بازی در دسترس‌تان قرار می‌گیرد. یک راست سر اصل مطلب رفتن بازی Sifu، نشان از سادگی (و در عین حال سرگرم کننده بودن) گیم‌پلی‌اش دارد. این مکانیک‌ها اما، هر قدر ساده، در فضایی دشوار و به شدت بی‌رحم مورد استفاده قرار می‌گیرند.

بازی Sifu، همانند Absolver، دیگر بازی استدیوی Sloclap، نبردهایی دشوار دارد. دشمنان و به خصوص باس‌ها، نه تنها مقابل ضربات مقاوم هستند، بلکه به هنگام حمله صدمه زیادی به جان شخصیت‌تان می‌زنند. علاوه بر این، هوش مصنوعی تحسین برانگیز بازی، خود را در قالب گاردگیری و جا خالی دادن دشمنان نشان می‌دهد. دشمنان در بازی Sifu، برای مشت و لگد خوردن آفریده نشده‌اند. آن‌ها حملات‌تان را دفع کرده و در فرصتی مناسب به این حملات پاسخ می‌دهند. با این‌حال، بازی از ضعف عدم تنوع در دشمنان رنج می‌برد.

در این بازی به ندرت می‌توانید دشمن‌هایی پیدا کنید که فنون متفاوتی به کار ببرند. اوج تفاوت دشمن‌های بازی Sifu در جثه برخی از آن‌هاست. به جز این‌که برخی از دشمنان بزرگ و برخی دیگر کوچک هستند، تفاوت خاصی بین دشمن‌ها نمی‌توان پیدا کرد. اگر به تنوع بیش‌تر دشمن‌های بازی Sifu و فنونی که به کار می‌برند توجه نشان داده می‌شد، گیم‌پلی آن بیش‌تر می‌درخشید.

با این‌حال بازی Sifu گیم‌پلی واقعا لذت‌بخشی دارد که شما را یاد بازی‌های Beat ’em up قدیمی سال‌های دور می‌اندازد. مبارزات جذاب با کنترلی روان که فنون پیوسته رزمی و مبارزاتی بی‌وقفه را پیش روی‌تان قرار می‌دهند. می‌توانید با دشمن‌هایی که از هر طرف به سمت‌تان می‌آیند مبارزه کرده و در میانه مبارزه شی‌ای که روی زمین قرار دارد را به سمت‌شان پرتاب کنید. یا حتی سلاح‌های سرد مختلف را برداشته و به مبارزه ادامه دهید. در هر دو حالت مبارزات نرم و روان بوده و وقفه‌ای در سرعت مبارزه‌تان ایجاد نمی‌کنند. تنوع در خرد کردن استخوان‌های دشمن‌ها با فنون رزمی و امکانات فراوان، سبب لذت‌بخش شدن بیش‌تر بازی Sifu می‌شود.

بازی مرگ

مکانیکی که استدیوی Sloclap برای مردن در بازی Sifu معرفی کرده بسیار تحسین برانگیز بوده و بر بی‌رحمی و سختی بازی، به طور جذابی اضافه کرده است. در این بازی نمی‌میرید، پیر می‌شوید. با هر بار مردن، سال به سال پیر نمی شوید، بلکه عدد مرگ‌ها با سن‌تان جمع می‌شود (مثلا اگر بار سوم باشد که می‌میرید، سن‌تان سه عدد بالا‌تر می‌رود).

با هر بار پیر شدن در بازی Sifu، جان‌تان کم‌تر و قدرت‌تان بیش‌تر می‌شود. دیگر از حالت کیسه بکسی که ضربات زیادی تحمل ولی صدمه کمی وارد می‌کرد خارج و با هربار پیر شدن، بیش‌تر به یک هواپیمای قدرت‌مندی که از کاغذ ساخته شده تبدیل می‌شوید. هم‌چنین فنون جدید را می‌توانید با مردن بیاموزید (یا اگر زنده ماندید، با مراجعه به زیارت‌گاه‌ها آن‌ها را یاد بگیرید). دشمنان بی‌رحم بازی هر بار شما را چند سال پیرتر می‌کنند، تا جایی که دیگر توان مبارزه نداشته باشید.

این مکانیک جالب و بی‌رحم در حالی در بازی Sifu پیاده شده که دشمن‌های باهوش از هر طرف بر سرتان سرازیر می‌شوند. از طرفی باس‌ها نیز هستند که بر عکس دشمن‌ها، از تنوع قابل قبولی برخوردار هستند. البته بازی در بخش‌هایی به بازیکن رحم می‌کند. آیتم هایی برای استفاده و دشمن‌هایی هستند که در صورت شکست‌شان از تعداد مرگ‌های‌تان کم می‌شود و بدین ترتیب می‌توانید کمی ترمز پیر شدن سریع‌تان را بکشید (نه. این دشمن‌ها هیچ فرق خاصی با سایر دشمن‌های بازی ندارند).

اژدها (از زاویه اشتباه) وارد می‌شود

هر قدر گیم‌پلی بازی Sifu لذت‌بخش و روان است، دوربین بازی اذیت کننده است. دوربین بازی به خوبی با بازیکن همراه نمی‌شود. در شرایطی که زنان و مردان تشنه به خون‌تان از هر طرف به سمت‌تان می‌آیند و دیدن تمام زوایا مهم است، دوربین بازی به خوبی همراهی‌تان نمی‌کند. به نوعی که علاوه بر دشمن‌ها باید با دوربین نیز مبارزه کنید و سعی در تنظیم‌اش داشته باشید.

در بازی Sifu موقعیت‌هایی پیش می‌آید که وسط مبارزه‌ای شلوغ، دوربین بازی زاویه‌ای نامناسب را نمایش می‌دهد و همین منجر به کشته شدن (یا بهتر بگویم پیر شدن) می‌شود. دوربین در برخی نقاط، بیش از اندازه به شخصیت اصلی نزدیک می‌شود. این‌جاست که ناگهان دشمنی با یک بطری شیشه‌ای از پشت سر به شما حمله می‌کند و به دلیل نزدیکی بیش از حد دوربین به شخصیت‌تان، نتوانسته‌اید به موقع او را ببینید. چنین موقعیت‌هایی مقابل نبردهای سخت و بی‌رحم بازی، آزار دهنده است. نقص دوربین را به خصوص هنگامی می‌توان دید که شخصیت‌تان را به گوشه‌ای هدایت می‌کنید.

رییس بزرگ

با این‌که مراحل بازی Sifu، خطی بوده و عنصر خاصی ندارند، اما علی‌رغم خطی بودن‌شان خسته کننده نمی‌شوند. طراحی مراحل پابه‌پای گیم‌پلی جذاب آن آمده و آن‌را تکمیل می‌کنند. توسعه‌دهنده‌گان به خوبی بستر را برای نبردهای شلوغ و لذت‌بخش بازی فراهم کرده و بازیکن را در مراحلی متنوع رها می‌کنند. بخش‌های از بازی وجود دارند که در آن دوربین، مبارزه‌ها را به صورت خطی دنبال می‌کند. چنین بخش‌هایی که ضیافتی از نبرد با دشمن‌های بی‌شمار است، در کنار سایر مراحل به یاد ماندنی بازی، حس جذاب تماشای یک فیلم رزمی هیجان‌انگیز را می‌دهد.

مبارزه در محیط‌های متنوع و زیبای Sifu واقعا لذت‌بخش است. توسعه دهنده‌گان بازی در هر مرحله محیطی متفاوت را پیش روی‌تان قرار می‌دهند. از ساختمان‌های بزرگ گرفته تا باشگاه شبانه و حتی یک موزه، همه‌گی به شکل زیبا و تحسین برانگیزی طراحی شده و به جزییات‌شان توجه بسیاری شده است. لذت مبارزه در چنین مراحلی که با موسیقی قابل قبول همراهی می‌شوند، بسیار لذت‌بخش است. طراحی هنری بازی، بارها یادآوری می‌کند که برای خلق تجربه‌ای زیبا، نیاز به گرافیک پر زرق و برق نیست.

بازی Sifu با معرفی گیم‌پلی دشوار و بی‌رحم و در عین حال روان و لذت‌بخش‌اش در کنار مکانیک منحصر به فرد پیری و مرگ، شما را یاد آثار رزمی Beat ’em up نسل‌های پیش می‌اندازد. این بازی موفق می‌شود تا با طراحی هنری جذاب‌اش، محیط‌هایی خلق کند که در ذهن بازیکن‌ها باقی خواهند ماند.

بیشتر مطالعه کنید:

• بهترین بازی های سال 2022

خلاصه انگلیسی از نقد بازی

By introducing difficult and equally enjoyable gameplay, along with the unique death and aging mechanics, Sifu reminds you of Beat ’em up martial arts games of older generations. With its attractive art design, this game manages to create environments to remember.