پادکست رترو گیمینگ؛ قسمت چهارم فصل دوم- تاریخ بازی‌سازی در ترکیه

پیش نوشت: این کامنت تنها در این جهت نوشته شده که اطلاعات نه چندان پرجزئیات شخص حکیمی را (اگر بتوان اسم آن را اطلاعات گذاشت) به چالش بکشد و مهر تاییدی باشد بر آنکه به این دست از اطلاعات، که برخی افراد ناآگاه از به عنوان مرجع تاریخ بازی سازی ایران یاد می‌کنند، بیشتر شک کنیم و اسم “اطلاعات” بر روی آن نگذاریم. همانطور که انتظار می رود مخاطب این کامنت شخص حکیمی است و نه کس دیگر. در نتیجه دوست دارم اگر پاسخی قراره داده باشه، خود شخص حکیمی بیاد همینجا کامنت بگذاره.
جناب حکیمی شما که جسارتا مدت زمان زیادی با صنعت گیم آشنا بودید، چگونه میتوانید “چیز”هایی را به خورد مخاطب بدهید که از آن با عنوان تاریخ بازیسازی ایران یاد میکنید؟ ناآگاهان این صنعت در کشور هم طوری اظهار نظر می‌کنند که انگار تحقیقات فوق‌العاده‌ای صورت گرفته که چنین عناوینی تازه دیده شدن. البته که همیشه همین بوده. مخاطبان ناآگاهی که Top10های بی‌خاصیت برایشان تازگی دارد و ابتذال همان چیزی است که می‌خواهند، مشخص است که تحقیقات شخص حکیمی در رابطه با تاریخ بازیسازی در ایران برایشان ارزشمند جلوه میکنه. جنابعالی تمام هنرتان خواندن مشتی مجله قدیمی بود و سپس نشان دادن عناوینی که سر از آن مجلات درآورده بودند، و این یعنی باقی ماندن ناگفته های صنعت گیم ایران که تنها راه دستیابی به آن تعامل با افرادی است که پیش از این در حوزه ویدئو گیم در کشور فعالیت داشتند. متاسفانه شما انتظار دارید تمامی اطلاعات به صورت مکتوب در اختیارتان قرار بگیرد و به این جهت شکی ندارم که با کمتر شخصی برای کسب حقایق ناگفته وارد بحث شدید. بی‌اطلاع از این موضوع مهم که کار شما را در همان فرم می‌تواند یک مخاطب تازه کار با خواندن مجلات قدیمی به انجام برساند. اگر هنرتان جمع کردن اطلاعاتی از منبع قدیمی است و سپس آوردن آن‌ها در یک مقاله، پس کار شما چه سودی دارد برای مخاطبی که خواستار شنیدن حرفی جدید است؟ برخی طوری میگویند مقاله حکیمی خفن است که انگار هیچ کسی از وجود آن عناوین اطلاعی نداشت. نمونه اش شخص سیداف که پیش از این تمام و کمال توضیحاتی جالب توجه ارائه داد، اما چون ابتذال چیز فراگیری است، پادکست زیر هرگز آنچچنان که باید و شاید دیده هم نشد:
https://vgmag.ir/podcasts/%da%86%d8%a7%d9%84%d8%b4/%d9%be%d8%a7%d8%af%da%a9%d8%b3%d8%aa-%d8%aa%d8%ad%d9%84%db%8c%d9%84%db%8c-%da%86%d8%a7%d9%84%d8%b4-%d9%82%d8%b3%d9%85%d8%aa-%d9%be%d8%a7%d9%86%d8%b2%d8%af%d9%87%d9%85/
بدتر از آن این است که جنابعالی حتی نصف اطلاعاتی که شخص سیداف داراست را در آن مقاله گاماسوترا که هیچ، حتی در پادکست قسمت اولتان هم نیاوردید. پادکست را گوش کنیم متوجه دو چیز میشویم: یک، اطلاعات جناب سیداف بسیار پرجزئیات است، اما گفته های شما این جزئیات را هرگز نداشته و ندارد. و دو آنکه، مشخص می‌شود که اشاره نکردن به حرف‌های ناگفته صنعت گیم ایران همچان قرار است در کارهایتان یک اصل مهم باشد. جالب آنکه خود در بدنه گیم کشور بودید، اما بنده خیر. مقاله ای که قرار است نشانگر سابقه کاری چندساله شما باشد (بهتر است بگوییم تمام سابقه شما)، چگونه 99درصد محتویات آن برای شخص بنده آشناست؟ یعنی تمام سابقه کاری و اطلاعات تان به همان حرف هایی خلاصه میشود که من و بسیاری میدانیم؟ متاسفانه عادت کردیم کارمان را اینگونه توجیه کنیم که اگر رقیبی برای مقاله / ویدئو / پادکست و به طور کل کار ما وجود ندارد، پس کار ما بهترین است و میتوان نقص های آن را نادیده گرفت، طرز تفکری که هیچ جایگاهی ندارد. اگر طرز تفکرتان اینگونه است که از من به شما نصیحت هر وقت تحقیقات‌تان تکمیل شد بیایید و تمام و کمال حرف بزنید، شاید آن موقع حرف‌هایی جدید برای گفتن داشته باشید که برای گوش من و برخی افراد جدید باشد.
کلام پایانی آنکه این کامنت تنها در آن جهت نوشته شد که یک نکته مهم را یادآورد شود: جسارتا شما که پرونده تاریخچه بازیسازی در کشور را به صورت ناقص سریعا بستید (آن هم کشوری که در آن زندگی میکنید)، نیازی نیست تاریخ بازیسازی در ترکیه را بررسی کنید! مطمئنا افرادی هستند که حرف‌هایشان قابل استنادتر است و مهم‌تر آنکه در آنجا زندگی می‌کنند. فردی که عکس های این پادکست سه قسمتی را در سایت چپانده (این فعل به غایت جذابیت بیشتری داشت و حق مطلب را ادا می‌کرد)، حتی نتوانسته بود این کار را درست انجام دهد (و من به هر دوی آن‌ها اشاره کردم و پس از آن، تغییرات اعمال شد) و این یعنی دوستی با کسانی که خود نیز درک چندانی ندارند و به نظر باندبازی‌‌هایی صورت می‌گیرد که ما به آن عادت کرده‌ایم، به همین دلیل است که نوشته‌های قابل استناد حوزه ویدئو گیم در کشور هرگز دیده نمی‌شوند که هیچ، کلی مخالف پیدا می‌کنند.
موفق باشید، انتقادی تند از سوی یک ژورنالیست گیم قدیمی