چند دهه است که کتاب‌ها، راحت‌ترین هدف فیلم‌های سینمایی هستند و تنها با دریافت لایسنس یک کتاب خوب، می‌توانید فیلم سینمایی آن را بسازید و هر بلایی که دلتان می‌خواهد بر سر این اقتباس بیاورید. فیلم Artemis Fowl هم دقیقا از این قاعده پیروی می‌کند و دیزنی هم تا جایی که توانست اقتباس دلخواهش را از کتاب‌های Artemis Fowl بیرون کشید که البته با انتقاد تند رسانه‌ها و خیلی از طرفدارهای قدیمی کتاب‌های آرتمیس فاول رو به رو شد. با پی اس آرنا و نقد فیلم Artemis Fowl همراه باشید.
برگرفته از دنیای جن و پری‌ها
آرتمیس فاول به قدری فیلم شلخته‌ایست که حتی در نوشتن نقد و بررسی آن هم به مشکل خورده‌ام. نمی‌توانم نقطه شروع آن را پیدا کنم؛ داستان فیلم راجع به شخصیت آرتیمس فاول و دنیای جن و پری‌هاست. آرتیمس کودکی نابغه است که از کودکی به اصرار پدرش راجع به جن و پری‌ها مطالعه می‌کند. او وقتی به سن نوجوانی می‌رسد، اعتقادش را به دنیای جن و پری‌ها از دست می‌دهد اما بعد از مفقود شدن پدرش متوجه می‌شود که دنیای جن و پری‌ها با جریان گم شدن پدرش مرتبط بوده و حالا باید پدر خود را پیدا کند.
متن بالا و پلات داستانی این فیلم را کاملا ساده نوشتم؛ چرا که همه چیز در این فیلم همین‌قدر ساده و بچه‌گانه است. از چند نفر که کتاب‌های آرتمیس فاول را خوانده بودند، پرسیدم که آیا کتاب‌های این اثر هم انقدر کودکانه و حوصله‌سربر است؟ اما بعد از کمی تحقیق متوجه شدم که کتاب‌ها اصلا برای کودک‌سالان نوشته نشده است و برای سنین نوجوان به بالا خلق شده و دنیای داخل کتاب بسیار جذاب‌تر از دنیای آبکی ساخته شده توسط دیزنی است.
اما همه این‌ها کافی نبود و چند روز گذشته را مشغول خواندن کتاب‌های آرتمیس فاول شدم؛ تازه درک کردم که چرا انقدر طرفداران قدیمی این سری کتاب‌ها با فیلم Artemis Fowl ارتباط نگرفته‌اند و از آن فراری‌اند. تغییرات بی‌لزوم، اقتباس بد و بعضا اشتباه، نبود هیچ پیچش داستانی، ترکیب بخش‌های مختلف چند کتاب مختلف که به شدت بد پیاده‌سازی شده‌اند و شخصیت‌پردازی‌های بسیار عجیب و خشک.
شاید راجع به شخصیت‌پردازی فیلم بتوانم یک رمان بنویسم و از بدی‌های آن‌ها بگویم. از شخصیت اصلی یعنی آرتمیس فاول گرفته تا شخصیت فرعی همچون باتلر، همگی به قدری خشک و بی‌روح نوشته شده‌اند که هرچقدر هم که سعی کنید، نمی‌توانید به خوبی با آن‌ها ارتباط بگیرید. البته لازم به ذکر است که نویسندگان فیلم تغییرات عجیب و غریبی به شخصیت‌های فیلم Artemis Fowl نسبت به شخصیت‌های داخل کتاب داده‌اند که اگر کتاب‌ها را مطالعه کرده باشید برایتان سورپرایز اذیت‌کننده‌ای خواهد بود.
فیلم افتتاحیه کاملا فرمالیته‌ای دارد و نویسندگان اصرار دارند که شما را هرچه زودتر وارد جریان فیلم کنند و به خاطر همین بدون آن‌که دلیل موجهی برایتان بیاورند، شما را به حلقه بعدی فیلم وارد می‌کنند. به خاطر پیش‌درآمد ضعیف نویسندگان در هر نقطه‌ای از فیلم احساس می‌کنید که باید چیزی را از قبل می‌دانستید که نویسندگان به شما نگفته‌اند و اینجاست که امیدتان به سراغ توییست و پیچش داستانی می‌شود.
اما نگران نباشید؛ فیلم به هیچ‌وجه به شما پیش داستانی نمی‌دهد تا شما را راضی نگه‌دارد. بلکه همان روند خسته‌کننده و خطی را پیش می‌گیرد تا بلکه روایتی را پیش برده باشد. روایتی که انگار هیچ فکری روی آن نشده است و نویسندگان تا حدی روی آن کار کردهاند که تنها یک فیلمنامه دو ساعته را سیاه و پر کرده باشند و چند اسم از کتاب و چند خط داستانی دست‌کاری شده (به بدترین شکل ممکن) را در فیلم جای دهند.
هیچ عینکی اثر بد این فیلم را بلوکه نمی‌کند
جلوه‌های ویژه تنها نکته‌ای بود که انتظار داشتم قوی‌ترین نکته مثبت این فیلم باشد؛ بالاخره این دیزنی است که پشت این فیلم قرار گرفته و با تولید فیلم‌های قدرتمندی که تا به امروز از آن‌ها دیده‌ایم، کاملا انتظار می‌رفت که جلوه‌های ویژه خارق‌العاده‌ای در محوریت این فیلم نقش ببندد؛ آن هم فیلمی که کاملا راجع به دنیای فانتزی جن و پری‌هاست. اما متاسفانه در این بخش هم سازندگان فیلم ضعیف عمل کردند. به خصوص در اواخر فیلم که به نظر می‌رسد که تیم جلوه‌های بصری، با چشمانی بسته کار خود را پیش برده‌اند و به راحتی و حتی بدون توقف فیلم می‌توانید اشکالات کاملا واضحی را در جلوه‌های بصری شناسایی کنید.
صحنه‌های شلوغ فیلم به قدری آزاردهنده هستند که بعضی اوقات اصلا حس نمی‌کنید که با یک فیلم فانتزی رو به رو هستید؛ فکر می‌کنید که یک ویدیو حاوی چند آدم می‌بینید که بدون هیچ دلیلی به هر سمت و سویی می‌دوند. در سکانس توقف زمان این موضوع و ضعف را بیش از پیش احساس می‌کنید.
البته نمی‌توانم کتمان کنم که طراحی صحنه یا همان پروداکشن دیزاین از کیفیت بسیار بالایی بهره برده است. طراحی دنیای جن و پری‌ها بسیار زیباست. در کنار آن، طراحی کارکترهای دنیای جن و پری هم از ظرافت بسیار خاصی بهره‌مند است. هرچند که جلوه‌های ویژه‌ای که روی آن‌ها پیاده‌سازی شده هم چندان قابل تعریف نیست و جذابیت آن‌ها تنها به همان طراحی زیبا خلاصه می‌شود.
در این میان بد نیست که به موسیقی‌های جذاب این فیلم هم اشاره کرد. پاتریک دویل وظیفه ساخت موزیک و البته مهندسی صدای فیلم Artemis Fowl را عهده‌دار بوده که پیش از این همکاری طولانی مدتی با کارگردان این فیلم یعنی کنت بارنا داشته و در کارنامه خود، آهنگسازی فیلم‌هایی همچون Thor و Hamlet را داشته است.
متاسفانه عمر نکات مثبت این فیلم چندان طولانی نیست که بتوانم بیش از این، به آن‌ها بپردازم؛ فیلم Artemis Fowl قطعا فیلم پرمشکلی است و با پیدا کردن تنها چند نکته مثبت، با خوشحالی به آن‌ها اشاره می‌کنیم.
فیلم Artemis Fowl را نبینید!
تیتر پاسخگوی سوال نهایی است که آیا فیلم Artemis Fowl ارزش تماشا کردن دارد یا خیر؟ جواب این است که فیلم آرتمیس فاول نه تنها نمی‌تواند طرفدار جدیدی را برای خود پیدا کند، بلکه طرفداران قدیمی کتاب‌های این اثر را هم از خود می‌راند. تماشای این فیلم بسیار دشوار است چرا که هیچ دلیلی برای جذب مخاطب ندارد پس اگر فکر می‌کنید که یک فیلم خانوادگی جذاب پیدا کرده‌اید، کاملا در اشتباهید.
کارگردان این فیلم برخلاف آثار جذابی همچون Thor یا Hamlet، اینبار نتوانسته است که انتظار مخاطبان را از یک فیلم اقتباسی برآورده کند و فیلم Artemis Fowl را به یک پرتاب مستقیم به سطل زباله بدل کرده است. با توجه به این که فیلم Artemis Fowl یکی از محصولات انحصاری شبکه تازه تاسیس شده Disney Plus است و چندان موفق عمل نکرده است، باید انتظار آثار بهتری از دیزنی داشته باشیم تا بتوانند شبکه خود را پروموت و معروف کنند. با این که گفتیم فیلم آرتمیس فاول را نبینید، به‌جایش می‌توانید لتس تاک پی اس آرنا را در مورد این فیلم تماشا کنید:
The Review
فیلم Artemis Fowl
فیلمی که نه طرفداران کتاب را راضی می‌کند، نه مخاطبان سینمایی! توصیه می‌کنم که به جای تماشای این فیلم ضعیف و درنیامده، کتاب‌های Artemis Fowl را مطالعه کنید که بسیار جذاب‌تر از اثر دیزنی خواهد بود.
