بهترین سریال ها کوتاه تاریخ تلویزیون برای تماشا در تعطیلات نوروز

 

خانه‌نشینی در این ایام سختی که شیوع ویروس کرونا بر ایرانیان و همچنین تمام مردم جهان تحمیل کرده، چالشی است که می‌طلبد تمامی راه‌های مختلف را جهت سرگرم کردن خود به کار بگیرید و با فعالیت‌های سالم و  سرگرم‌کننده وقت خود را پر کنید تا مبادا فکر بیرون رفتن به سرتان بزند. ما در این مطلب یک سری از بهترین مینی سریال‌های تاریخ تلوزیون را معرفی کرده‌ایم تا در خانه‌نشینی خود به تماشای آن‌ها بنشینید و خود و خانواده‌تان را سرگرم کنید.

سریال‌های تلوزیونی همیشه از جمله پرچمداران صنعت سرگرمی به حساب می‌آیند و طی سابقه‌ای بلند مدت در طول این سال‌ها، به یک صنعت پرسود و تاثیرگذار تبدیل شده‌اند. بسیاری از فیلمسازان معتقدند که آثار سینمایی و همچنین سریال‌هایی که برای پخش در تلوزیون ساخته می‌شوند، باید منعکس‌کننده عواطف انسانی باشند. و تجربیات عاطفی و احساسی انسان در موقعیت‌های مختلف را به اشتراک بگذارند. اما فیلمسازان زیادی هم وجود دارند که همیشه خواسته‌اند تجربیات عاطفی منحصر به فردی که در اطرافشان مشاهده می‌کنند یا حتی خودشان با آن دست و پنجه نرم کرده‌اند را به زبان سینما به اشتراک بگذارند. مواردی مانند بیماری‌های روانی خاص، فشارهای عصبی، انزوا و جامعه گریزی، اعتیاد، جنگ، فساد اخلاقی و خیلی دیگر از موارد مربوط به تجربیات عاطفی انسان‌ها. این آثار گاهی وقت‌ها در کمک به بهبود و حل این معضلات اجتماعی و فرهنگی، تاثیر چشمگیری از خود بر جای می‌گذارند. در این مطلب، لیستی از بهترین سریال ها کوتاه یا همان مینی سریال‌های تلوزیونی جمع‌آوری شده است که به موضوعاتی از این قبیل می‌پردازند.

بهترین سریال ها کوتاه تاریخ تلویزیون

در این مجموعه‌های تلوزیونی ارزشمند، نه خبری از انسان‌های فرازمینی است و نه وقت خود را صرف به نمایش گذاشتن زندگی‌های پر زرق و برق انسان‌های ثروتمند و خوش‌گذرانی‌های چندهزار دلاری‌شان می‌کنند؛ بلکه ساخته شده‌اند تا به نقاط کور پنهانی از جامعه بپردازند که به وفور در محیط پیرامون ما وجود دارند اما هیچ نسخه‌ای برای بهبودشان پیچیده نمی‌شود. این سریال های کوتاه مهم‌ترین ویژگی‌های عاطفی انسان را مورد بررسی قرار می‌دهند و از آن‌جایی که نسبت به مدت زمان کمی که دارند، محتوای غنی و بسیار ارزشمندی را در اختیار بیننده قرار می‌دهند، شدیدا ارزش تماشا را دارند. تعطیلات عید و خانه نشینی‌های بسیاری از مردم در این ایام، فرصتی طلایی را پیش روی علاقمندان به فیلم و سریال قرار داده تا به تماشای آثار مهمی بپردازید که احتمالا تا حالا به سراغ آن‌ها نرفته‌اید.

سریال Hatfields & McCoys

شبکه تلویزیونی History، که پیش از آن شهرت خاصی در ساخت مستندهای مربوط به هیتلر داشت، اولین برنامه تلوزیونی نمایشنامه‌دارش را که راجع به یک رویداد معروف آمریکایی بود، در سال 2012 برروی آنتن برد. نمایشنامه‌ای که در سه قسمت با ایفای نقش درخشان بازیگران نقش‌های اصلی، کوین کاستنر (Kevin Costner) و بیل پکستون (Bill Paxton) به نمایش درآمد و توانست به عنوان یک تازه‌وارد در جشنواره امی، نامزد دریافت جایزه در 16 بخش مختلف و برنده دو جایزه شود. برگ برنده اصلی مینی سریال Hatfield & McCoys این است که به طور مستقیم روی عواطف انسانی دست می‌گذارد و با ورود ما به زندگی کاراکترهایش، تاثیر داستانگویی‌اش را دوچندان می‌کند. این مهم وظیفه اصلی یک نمایشنامه تاریخی خوب است. نمایشنامه‌ای که بتواند علاوه بر بازگو کردن رویدادهای تاریخی مهم، احساس انسان‌های آن زمان را به بیننده‌اش انتقال دهد و وفادارانه حس واقعی رویدادهای تاریخی را به نمایش بگذارد.

سریال The People v. OJ Simpson: American Crime Story

شاید شما هم جزو آن دسته افرادی باشید که زمان رونمایی از این سریال، درباره آن جوک می‌ساختید و می‌گفتید: «خطر اسپویل: آن پسرِ در آخر قسر در می‌رود!» اما در نهایت، مینی سریال The People v. OJ Simpson: American Crime Story بهترین برنامه تلوزیونی بود که رایان مورفی (Ryan Murphy) تا به آن روز ساخته بود. همه ما برای این موضوع هیجان‌زده شده بودیم که ماجرای معروف‌ترین پرونده دادگاهی قرن قرار است به نمایش در بیاید و شورانرهای آن نیز اسکات الکساندر (Scott Alexander) و لری کارازفسکی (Larry Karaszewski) بودند. از درخشش سارا پالسون (Sarah Paulson) با ایفای نقش غم‌انگیز و شخصیت غیرقابل پیش‌بینی‌اش به عنوان مارسیا کلارک گرفته، تا جان تراولتا (John Travolta) و دیوید شویمر (David Schwimmer) که با آن اجراهای پر فراز و فرودشان مغز هر بیننده‌ای را منفجر می‌کردند. به طور کلی، بررسی دقیق این موضوع که چه معنایی برای یک کشور می‌تواند داشته باشد، اینکه یک ستاره فوتبال سیاه‌پوست به جرم قتل همسر سابقش که درحال خیانت به او بوده، پروسه دادگاهش را طی می‌کند؛ بسیار اعتیادآور و جذاب ظاهر شد و برنامه‌های تلوزیونی را به سطح جدیدی از سرگرمی و جذابیت رساند. سریال American Crime Story و داستان OJ Simpson یکی از بهترین سریال ها برای تعطیلات نوروزی شما خواد بود.

سریال Olive Kitteridge

به عنوان سریالی که با شروع کار خود فکر کردن به خودکشی را مطرح می‌کرد، سریال Olive Kitteridge ثابت کرد که می‌تواند یک ترکیب ایده‌آل از فضایی تاریک، به زبان آوردن حقایق تلخ و به نمایش گذاشتن زیبایی‌های مرموز باشد. به دنبال شخصیت اصلی سریال یعنی الیو با بازیگری فرانسیس مک دورمند (Frances McDormand) و در طول 25 سال زندگی‌اش ، لیسا کلودنکو (Lisa Cholodenko) و جین اندرسون (Jane Anderson) با همکاری یکدیگر به عنوان نویسنده‌های این سریال، داستان خود را با اقتباس از روی کتابی از الیزابت استرات (Elizabeth Srout) در چهار فصل روایت می‌کنند. در سریال، داستان الیو را به عنوان یک معلم مدرسه، همسرش هنری با بازی ریچارد جنکینز (Richard Jenkins) که یک داروساز است و پسرشان کریستوفر که یک دانش‌آموز است را دنبال می‌کنیم. در طول اتفاقات سریال و شخصیت‌پردازی جذاب کاراکترهای داستان، مخاطب به این موضوع پی می‌برد که الیو یک فرد منزوی و جامعه‌گریز است و همسرش هنری در مقابل، به عنوان یک فرد شوخ‌طبع و اجتماعی شناخته می‌شود که چندان وجه مشترکی با همسرش ندارد. او حساسیت زیادی نسبت به مستضعفان نشان می‌دهد و همیشه در تلاش است که مشکلات آن‌ها را حل کند. در این میان هم کریستوفر به عنوان یک عنصر بسیار مناسب داستانی که سریال به آن نیاز داشت، سعی برآن دارد که هرچه بیشتر از کارهای پدر و مادرش سر درآورده و می‌خواهد در راستای تمام نارضایتی‌هایی که مادرش به‌وجود آورده، شبیه پدرش باشد. سریال Olive Kitteridge روایتی بیرون آمده از دل عواطف انسانی را ارائه می‌دهد و با زیر ذره‌بین بردن فلسفه‌هایی از این قبیل، از مخاطبش انتظار درک این مفاهیم ساده انسان‌دوستانه را دارد. هرچند الیو بعضی وقت‌ها بسیار خشن ظاهر می‌شود، اما در کنارش هیچوقت دست از تلاش برای بهتر شدن بر نمی‌دارد و گاهی، این تمام کاری است که در این دنیا می‌توان از دیگران انتظارش را داشت.

سریال Escape At Dannemora

شبکه Showtime سابقه طولانی مدتی در تولید و پخش برنامه‌های تلوزیونی دارد و پیش از اینکه شبکه‌های معروفی مثل AMC و HBO شروع به ساخت بلاک‌باسترهای تلوزیونی کنند، این شبکه  Showtime بود که پرچمدار فیلم‌های تلوزیونی شناخته می‌شد. سال 2018، این شبکه باری دیگر ثابت کرد که هنوز دود از کنده بلند می‌شود و می‌توان انتظار سریال‌های بسیار خوبی را از این شبکه قدیمی داشت. مینی‌سریال 7 قسمتی Escape At Dannemora، یک درام هیجانی خوش‌ساخت و ثابت قدم است که بدون عجله داستان متفاوت و جدیدش را روایت می‌کند و به هیچ‌وجه شبیه دیگر سریال‌هایی که تا امروز در رابطه با موضوع فرار از زندان ساخته شده‌اند، نیست. ریچارد مت و دیوید سویت، دو مجرم محکوم به قتل‌اند که قصد فرار کردن از زندان دانمورا در شمال نیویورک را دارند. وجه تمایز فرار این دو نفر نسبت به تمامی زندانی‌هایی که در سریال‌های مشابه قصد فرار کردن از زندان را دارند، این است که از سوی یک نگهبان زندان مورد حمایت قرار می‌گیرند و به نظر می‌رسد آنطور که قانون به آن اذعان دارد، آدم‌های بدی نیستند.  در تیم هنرپیشه‌های این سریال، چهره‌های معروفی مثل بنیسیو دل تورو (Benicio Del Toro) و پاول دینو (Paul Dano) به چشم می‌خورند که شخصیت‌پردازی‌های بسیار جذاب و تاثیرگذاری را به ارمغان آورده‌اند. دل تورو که اغلب جدی و عبوس ظاهر می‌شود، بیشتر از شخصیت پاول شبیه خلافکارها به نظر می‌رسد و به طور کلی این دو در کنار هم، تیم دو نفره خوبی را تشکیل داده‌اند که نتیجه‌اش، 7 قسمت جذاب و سرگرم‌کننده با داستانی مرموز و دلهره‌آور شده است. سریالی که مانند دیگر عناوین موجود در لیست، به طور مستقیم رو عواطف عمیق و غریضی انسان دست می‌گذارند و جنبه‌های پنهان شخصیت انسان را آشکار می‌کنند. این سریال پرافتخار، 14 بار در جشنواره‌های مختلف نامزد دریافت جایزه شد و از جمله مهم‌ترین جوایز دریافتی آن می‌توان به بهترین بازیگر سریال‌های تلوزیونی در جشنواره بزرگ گلدن گلوب اشاره کرد.

سریال Pride & Prejudice

بسیاری از کسانی که این مینی‌سریال پرطرفدار را تماشا کرده‌اند، معتقدند که سریال Pride & Prejudice نه‌تنها بهترین اثر تلوزیونی ساخته شده توسط جین آستین (Jane Austin) است؛ بلکه به عنوان یک مینی سریال شش قسمتی که در سال 1995 از شبکه BBC1 روی آنتن رفت، با توجه به بازخورد بینندگان و واکنش منتقدین، به یک موفقیت بزرگ تبدیل شد. این مینی سریال موفق، جنیفر ال (Jennifer Ehle) و کالین فرث (Colin Firth) را که نقش شخصیت‌های اصلی داستان را برعهده داشتند، به ستاره‌های بسیار بزرگی تبدیل کرد. به طوری که با گذشتن از موفقیت‌های درخشان این سریال در سال 1995، جنیفر ال که حالا یک ستاره تلوزیونی بود، به صحنه تلوزیون برگشت و کالین فرث هم شانس ورود به دنیای سینما را پیدا کرد و حالا به یک ستاره سینمایی در هالیوود تبدیل شده است. این مینی سریال به طور کامل بیرون آمده از فرهنگ عام بریتانیا است و طرفداران جین آستین به خوبی این مورد را در طول شش اپیزود سریال احساس می‌کنند. شش اپیزود یک ساعته، که داستان عشق الیزابت و دارسی را با تبدیل کردن سریال Pride & Prejudice به یک تجربه تلویزیونی احساسی و رمانتیک، روایت می‌کنند. این مینی‌سریال در رسیدن به هدفش بسیار تاثیرگذار ظاهر شده و می‌توان آن را بخشی از موج تلوزیونی مجموعه‌های ساخته شده توسط جین آستین دانست که در ادامه به آثار پرطرفدار دیگری نظیر Persuasion، Sense and Sensibility و Emma ختم می‌شود. سریال Pride & Prejudice همچنین اقتباسی از روی سری کتاب‌های برجت جونز از نویسنده بریتانیایی هلن فیلدینگ (Hellen Fielding) است که نهایتا کالین فرث را به بازیگری تبدیل کرد که برای ایفای نقشش در فیلم سخنرانی پادشاه جایزه اسکار را ازآن خود کرد. این سریال یکی از بهترین سریال ها برای تعطیلاتتان است و آن را از دست ندهید.

سریال Show Me A Her

مینی‌ سریال Show Me A Hero را بدون شک می‌توان نادیده‌ گرفته‌شده‌ترین مینی سریالی دانست که تا امروز در تلوزیون به نمایش درآمده و احتمالا در این لیست بهترین عنوانی است که حسابی دست کم گرفته شده و آنطور که باید و شاید، مورد استقبال قرار نگرفته است. شاید کمی غیرمعمول به نظر برسد، اما این سریال با وجود آنکه دیوید سیمون (David Simon) خالق آن بوده، از سوی اهالی رسانه نیز نادیده گرفته شد. کارگردان معروفی که ساخت سریال پرآوازه The Wire که بر پایه یک داستان واقعی ساخته شده، در کارنامه کاری‌اش به چشم می‌خورد. سریال Show Me A Hero ماجرای نیکولاس واسیسکو را روایت می‌کند. فردی که در رقابت‌های انتخاباتی شهرداری در سال 1987 پیروز شد و توانست نام خود را به عنوان جوان‌ترین شهردار شهر نیویورک و یونکرز در تاریخ به ثبت برساند.

اسکار آیزک (Oscar Isaac) توانست با نقش‌آفرینی شگفت‌انگیز خود در نقش شخصیت اصلی سریال، به خوبی توجه بینندگان را به خود جلب کند و این فرصت را به نقطه عطفی طلایی در فعالیت هنری خود تبدیل کند. به طوری که 9 ماه بعد در فیلم Star Wars: The Force Awakens به عنوان یکی از نقش‌های اصلی و مهم فیلم به ایفای نقش پرداخت و خود را به یک ستاره بزرگ هالیوودی تبدیل کرد. همچنین شایان به ذکر است که وینونا رایدر (Winona Ryder) هم اجرای ماهرانه‌ای را در این سریال از خود به نمایش گذاشت و حضورش در این مجموعه کوتاه، نشانه‌ای بود برای بازگشتش به عرصه بازیگری، که در نهایت حدس‌ها درست از آب درآمد و در سریال Stranger Things مجددا به ایفای نقش یکی از شخصیت‌های اصلی پرداخت. مینی سریال Show Me A Hero در بسیاری از موارد شباهت‌های زیادی به سریال The Wire دارد. در این سریال، نیمه انسانیِ افراد قدرتمندی را که در راس سیستم قرار گرفته‌اند مشاهده می‌کنیم و از طرفی هم نقطه مقابل آن‌ها، یعنی افراد معمولی که تحت‌تاثیر نژادپرستی سیستم قرار می‌گیرند و نیمه تاریک و غیرانسانی خود را تقویت می‌کنند را هم به خوبی برای بیننده به نمایش می‌گذارد.

سریال The Pacific

مینی‌سریال The Pacific به طور کاملا مشابه، توسط تیم توسعه‌دهندگان مینی سریال Band of Brothers ساخته شده و وظیفه نوشتن فیلنامه هر دو سریال هم برعهده یک نویسنده بوده است. اما به راستی می‌توان گفت The Pacific کاملا روی پای خودش ایستاده و به طور کامل حسابش از سریال Band of Brothers جداست. به طوری که اصلا سعی در روایت یک داستان معمولی که در آن دو سوی یک جبهه جنگ در نهایت با یکدیگر رفیق می‌شوند تا داستان را به یک نقطه حساس عاطفی برسانند، ندارد. بلکه سعی در روایت یک داستان کاملا متفاوت دارد و می‌خواهد یک کار جدید انجام دهد. این سریال 10 قسمتی، بیننده‌اش را در بطن یک ماجراجویی خشن‌ و بی‌رحم فرو می‌برد و سعی می‌کند حقایق تلخ و وحشتناک جنگ را از نزدیک به او نشان دهد.

داستان مجموعه با تمرکز برروی اولین موج نبردهای دریایی جنگ جهانی دوم در اقیانوس آرام کار خود را شروع می‌کند و شامل نبردهای تاریخی Guadalcanal، Okinawa و کمی بعد، Iwo Jima می‌شود. برهه‌ای از جنگ که آرمان‌های ضد ژاپنی در اوج قرار گرفته‌اند و داستان در هرکجا که سه عنصر اصلی داستان یعنی کاراکترهای رابرت، جان و یوجین بروند، روایت می‌شود. این یعنی لزوما قرار نیست همیشه خط مقدم جنگ را مشاهده کنیم. بلکه به طور کامل با این سربازان همراه شده و کلیت آنچه را که در جنگ بر یک سرباز تحمیل می‌شود، تماشا خواهیم کرد. استرس، ترس، نفرت و تحقیر‌هایی که از سوی دشمن صورت می‌گیرند، از جمله عناصری‌اند که هزینه‌های چندجانبه جنگ را از زوایای مختلف مورد بررسی قرار می‌دهند و مینی‌سریال The Pacific را به یک گوهر نایاب در جهان تلوزیون تبدیل می‌کنند.

سریال Sharp Objects

سریال‌هایی که حول مسائل روانشناختی و متمرکز روی عواطف عمیق انسانی ساخته می‌شوند، همواره جزو پربیننده‌ترین برنامه‌های تلوزیونی بوده‌اند و پرداختن به یک بیماری و شرایط غیرعادی روانی یک شخص، از جمله ایده‌هایی است که طرفدار زیادی دارد. شبکه HBO با سریال Sharp Objects ثابت می‌کند که واقعا روانشناسان خبره‌ای را در تیم خود به کار گرفته و نتیجه، یکی از درگیرکننده‌ترین درام‌های روانشناختی تلوزیون در سال 2018 شد. امی آدامز (Amy Adams) هنرپیشه معروف سینما و تلوزیون، توانست یکی از بهترین اجراهایش را در طول بازیگری خود رقم بزند و علاوه بر استقبال گسترده بینندگان و به‌ویژه منتقدین، در بسیاری از جشنواره‌ها جوایز متعددی را دریافت کند. از جمله این جوایز می‌توان به 17 نامزدی در جشنواره‌های مختلف و دریافت جوایزی مثل بهترین بازیگر زن سریال و بهترین مینی‌سریال در جشنواره امی اشاره کرد. سریال Sharp Objects داستان آدم‌های شکننده را روایت می‌کند و به طور کلی دنیایی ناراحت و خاکستری را به تصویر می‌کشد. کمیل پریکر (امی آدامز) یک خبرنگار دائم‌الخمر است که علیرغم پیچیدگی‌های شدید روحی روانی و سر و کله زدن با خیل عظیمی از فشارهای اجتماعی، دست از کار نمی‌کشد و به دنبال تحقیق درباره گزارش قتل دو کودک، به شهر وایندگپ می‌رود. سریال Sharp Objects یکی از بهترین دستاوردهای تلوزیونی سال 2018 بود که افتخارات زیادی را نسیب شبکه سازنده‌اش، HBO، کرد. اگر به دنبال یک سریال روانشناختی فوق‌العاده می‌گردید، سریال Sharp Objects یکی از بهترین سریال ها است که می‌توانید در تعطیلات نوروز به تماشای ان بنشینید.

سریال True Detective (فصل اول)

سریال True Detective، مجموعه‌ای است که تمام نقاط قوت یک سریال آنتولوژی را یک‌جا باهم در اختیار دارد. یک لیست بااستعداد و کامل از بازیگران حرفه‌ای، یک راز بزرگ که در هسته مرکزی داستان قرار می‌گیرد و استدلال‌های عجیب و غریبی که در کنار هم پروسه شخصیت‌پردازی کاراکترهای اصلی مجموعه یعنی راست کول (Rust Cohle) با بازی متیو مک‌کانهی (Matthew McConaughey) و مارتی هارت (Marty Hart) با بازی وودی هارلسون (Woody Harrelson) را کامل می‌کنند. پتانسیلی که شبکه HBO با شروع فصل اول یک‌جا جمع کرده بود، تیم توسعه را برآن داشت تا شروع به ساخت فصل‌های بیشتری از این سریال کنند و کار به جایی رسید که فصل اول سریال True Detective توانست پایان خود را با دستان خودش رقم بزند، اما الگویی کامل برای خیلی دیگر از مجموعه‌های تلوزیونی در این ژانر شود. به طوری که می‌توان گفت اگر سریال True Detective ساخته نمی‌شد، احتمالا هیچوقت خبری از سریال Big Little Lies هم نبود.

اما فصل اول این مجموعه، عنصری جادویی و قدرتمند داشت که موتور اصلی و بسیار قدرتمند مجموعه را روشن کرده بود. ماجرای دو پلیس به ظاهر ناسازگار که تصمیم می‌گیرند به جای چانه زدن با یکدیگر به سراغ یک پرونده جدید غیرعادی بروند. این کانسپت بارها و بارها پس از آن در تلوزیون مورد استفاده قرار گرفت، اما شیمی خاص بین راست و مارتی و مکالماتی که معمولا در ماشین‌ بین این دو نفر ردوبدل می‌شد، عنصری بود که هیچوقت در مجموعه‌های دیگر و حتی در فصل‌های بعدی سریال هم دیده نشد. مکالماتی که بین راست و مارتی صورت می‌گرفتند، تنها مختص به بازگو کردن داستان‌های خانوادگی نبودند و اغلب انسان‌ها و شکست‌های بشر در طول سال‌ها را مورد هدف قرار می‌دادند. رابطه بین راست و مارتی در پایان‌بندی این فصل از سریال به تکامل می‌رسد و کلماتی که طی دقایق پایانی بین این دو ردوبدل می‌شوند، فصل اول True Detective را به اثری ماندگار در تاریخ تلوزیون تبدیل می‌کنند.

«سرانجام نور پیروز خواهد شد، حتی اگر قادر به دیدن آن نباشی.».

سریال Roots

حتی خود شبکه ABC هم از پخش سریال Roots وحشت‌زده شده بود. این مجموعه تلوزیونی که با اقتباس از روی رمان Roots: The Saga Of an American Family الکس هالی (Alex Haley) سال 1976 ساخته شده است، ماجرای یک مرد آفریقایی را روایت می‌کند که کونتا کینت (Kunta Kinte) نام دارد و در اوضاع نابسامان آمریکا در قرن 18، به عنوان برده به فروش می‌رسد و سرگذشت بسیار سختی را سپری می‌کند. یکی از دلایلی که باعث شده بود شبکه AMC نسبت به پخش سریال تردید داشته باشد، این بود که می‌ترسید بینندگان شبکه نسبت به سیاه‌پوست بودن شخصیت اصلی داستان و به تصویر کشیده شدن برده‌داری در تلوزیون بازخورد خوبی نشان ندهند. از همین جهت از بازیگران سفیدپوست به جای هنرپیشه‌های سیاه استفاده کرد و از طرفی هم تصمیم گرفت به جای پخش سریال به صورت هفتگی، آن را در چند شب متوالی روی آنتن ببرد که چنانچه با استقبال کمی مواجه شد، صرفه اقتصادی داشته باشد. سریال Roots در زمینه رکوردزنی و افتخارآفرینی‌های کوچک و بزرگ هم دستی بر آتش دارد. قسمت پایانی این سریال در لیست بالاترین امتیازهای برنامه‌های تلوزیونی، در رده سوم قرار گرفته و همچنین بعد از قسمت پایانی سریال M.A.S.H، بالاترین امتیاز در میان قسمت‌های پایانی سریال‌ها را در اختیار دارد. سریال Roots به یک پدیده اجتماعی تبدیل شد و مکالمه‌های جدید و متفاوتی را بین سفیدپوست‌ها و سیاه‌پوست‌های آمریکایی ایجاد کرد. این سریال همچنین از سوی منتقدین هم با بازخوردهای بسیار مثبتی روبه‌رو شد و در جنشواره امی توانست در 37 بخش مختلف، نامزد دریافت جایزه شود و از طرفی هم به شدت مورد تحسین جامعه سیاه‌پوستان قرار گرفت و بسیاری از سیاه‌پوست‌های مشهور با مقام‌های اجتماعی مهم به تمجید از این سریال پرداختند. راجر ویلکینز، رهبر حقوق مدنی در آمریکا درباره سریال Roots می‌گوید: «داستان کونتا کینت پیشینه جامعه‌ سیاه‌پوست‌ها را با غرور و افتخار فراوان تکمیل کرده است.»

سریال Roots نه‌ به دلیل کیفیت فنی مطلوب و بازیگران بااستعدادش، بلکه با جایگاهی که توانست با روایت داستان کونتا کینت در فرهنگ عامه مردم آمریکا کسب کند و یک قاب جذاب از تاریک‌ترین نقاط حذف شده از تاریخ پر فراز و نشیب آمریکا به نمایش بگذارد؛ هم‌اکنون یکی از بهترین مینی سریال‌های ساخته شده در تاریخ تلویزیون به حساب می‌آید

سریال Chernobyl

چه اتفاقی می‌افتد اگر انسان‌های قدرتمند، باعث بانی یک فاجعه بزرگ شوند؟ این که به طور مستقیم جان میلیون‌ها انسان و جانداران دیگر و همچنین محیط زیست را تحت خطر قرار دهد؟ و مهم‌تر از آن، به جای تلاش برای جلوگیری از خسارت‌های جانی و مالی بیشتر، پشت سر هم دروغ بگویند و حقیقت ماجرا را از دید مردم پنهان نگه دارند؟ نتیجه‌اش همانند خسارت‌های به‌جا مانده از یک فاجعه بزرگ زیست محیطی است که در سال 1986 شد. فاجعه‌ای که در یکی از پایگاه‌های هسته‌ای روسیه رخ داد و موجب پراکندگی گسترده آلودگی‌های رادیواکتیوی در منطقه شد. آلودگی‌ای که نه‌تنها تمامی شهرهای اطراف پایگاه هسته‌ای چرنوبیل را وارد یک قرنطینه سفت و سخت و طولانی مدت کرد، بلکه در خارج از مرزها کشورهای شمال اروپا را هم مورد تهدید قرار داد. همه آن کشورها اعلام وجود وضعیت بحرانی کردند. شبکه HBO هم در سال 2019 تصمیم گرفت تمامی اتفاقات آن روزهای بحرانی و بسیار وحشتناک را با اتکا به مستندات رسمی و معتبر، در قالب یک مینی‌سریال 5 قسمتی به نمایش بگذارد. و تا جایی که می‌تواند، حقایق پنهان در رابطه با فاجعه چرنوبیل را به نمایش درآورد. سریالی که در طول تمامی 5 قسمتش، استرس همراه با حسرت را تقدیم به بیننده‌ی پریشانش می‌کند. هرچه که به دقایق پایانی‌اش نزدیک‌تر می‌شود، لکه ننگ بزرگی را که دامن بشریت را چرکین کرده و مانند یک برگ حذف شده از تاریخ روسیه، با فراموش شدنش برای سردمداران این سرزمین حفظ آبرو می‌کند. آن را بیشتر زیر ذره‌بین خود قرار می‌دهد و بعد از گذشت سال‌های طولانی از این حادثه، باری دیگر توجه جهان را به سوی آن جلب می‌کند. به طوری که پس از شروع پخش این سریال از شبکه HBO، آمار سفرهای توریستی به منطقه چرنوبیل در روسیه که هنوز پس از گذشت 34 سال تحت قرنطینه شدید به سر می‌برد، به شدت بالا گرفت. سریال Chernobyl همچنین یکی از افتخارآمیزترین محصولات تلوزیونی سال 2019 بود که در جشنواره‌های مختلف بیش از 15 جایزه ارزشمند دریافت کرد و از مهم‌ترین آنان می‌توان به جایزه‌هایی نظیر بهترین مینی‌سریال تلوزیونی یا بهترین بازیگر نقش مکمل، در جشنواره‌های بزرگ امی و گلدن گلوب اشاره کرد. سریال چرنوبیل با این که اثری تلخ است، اما یکی از بهترین سریال ها است که شما را پای تلویزیون میخکوب خواهد کرد.

سریال Fargo (فصل اول)

سریال Fargo در حائل بین ادای احترام به منبع اقتباس و مدعی تبدیل شدن به یک منبع اقتباس مستقل قرار می‌گیرد. سریال با حفظ این تعادل، یک مثلث داستانی با نقش‌آفرینی‌های شگفت‌انگیز مارتین فریمن (Martin Freeman)، بیلی باب تورنتون (Billy Bob Thornton) و الیسون تولمن (Allison Tolman) را خلق می‌کند و نمایشی به راه می‌اندازد که شاید در عمل یک جرقه باشد، اما در ظاهر به اندازه یک آتش‌سوزی بزرگ درخشان است. سریال Fargo از همان ثانیه‌های ابتدایی‌اش که عبارت «Aw Jeez»  در آن شنیده می‌شود، تا واپسین لحظات نسل بعدی فرزندان سلور (یک برهه زمانی مربوط به انتهای فصل)، بیشتر و بیشتر خود را به یک شاهکار کلاسیک تلوزیونی تبدیل می‌کند و از یک جایی به‌بعد که جادوی تلوزیون را بیشتر به کار می‌گیرد، می‌توان به آن با دیدی بالاتر از یک محصول سرگرمی ساده نگاه کرد. حتی اگر فصل‌های بعدی مجموعه این موفقیت درخشان را تکرار نکرده باشند (فصل 2 با محوریت پاتریک ویلسون و بوکم وودبین هم یک اثر به یاد ماندنی بود، اما نه به اندازه فصل یک)، یک چهارچوب را به عنوان قالب نهایی تبدیل یک روایت سینمایی به یک محصول سریالی تثبیت کرده‌اند. شک نکنید که سریال کوتاه فارگو یکی از بهترین سریال ها برای تعطیلات نوروز خواهد بود.

سریال Band of Brothers

سریالی کوتاه بر پایه یک کتابی از استفن ای.امبروس (Stephen E. Ambrose) با همین نام که با تهیه‌کنندگی استفن اسپیلبرگ (Stephen Spielberg) و تام هنکس (Tom Hanks) ساخته شده و لقب اولین مینی‌سریال با محوریت جنگ ساخته شده توسط شبکه HBO را یدک می‌کشد. ماجراهای سریال حول محور جوخه E، دومین گردان متشکل از 506 هنگ پیاده نظام و 101 لشکر هوابرد در سال 1942 جریان دارد. جوخه‌ای که تحت عنوان Easy Company هم شناخته می‌شود و تجربه حضور در بسیاری از نبردهای مهم جنگ جهانی دوم تا به پایان رسیدن جنگ را در کارنامه دارد.

سریال Band of Brothers بیشتر این جهت حائز اهمیت است که اسپیلبرگ را به عنوان تهیه‌کننده پروژه در میان تیم توسعه دارد. زیرا اسپیلبرگ مدتی پیش از آن، فیلم تاریخی و بسیار موفق Saving Private Ryan را ساخته بود و همکاری‌اش در پروسه تولید Band of Brothers، این سریال را به یک مجموعه با اعتبار از نظر به تصویر کشیدن رویدادهای جنگی با بیشترین جزئیات ممکن تبدیل کرد. از طرفی هم گروه هنرپیشه‌های سریال، مجموعه‌ای از ستاره‌های هالیوودی و بهترین بازیگران تلوزیون بودند و از هر جهت توجه بینندگان را به سمت سریال معطوف می‌کرد. دیمین لوئیس، ران لیوینگستون، مایکل فاسبندر، دیوید شویممر و حتی جیمی فالن، از جمله بازیگران مشهوری‌اند که در پروسه تولید این مجموعه تلوزیونی حضور داشتند و گروه بازیگران آن را به یکی از پرستاره‌ترین پروژه‌های تلوزیونی در سال 2001 تبدیل می‌کرد. سریال Band of Brothers با کسب 20 نامزدی در جشنواره امی، موفق به دریافت جایزه بهترین مینی‌سریال شد و همچنین بعدها مجموعه The Pacific هم در ارتباط با آن ساخته شد. سریال Band of Brothers یکی از بهترین سریال ها برای تعطیلات نوروزی شما خواهد بود.