فیلم Invisible Man (مرد نامرئی) تازه‌ترین اثر لی ونل و یک نسخه بازسازی شده از فیلم اورجینال The Invisible Man در سال 1933 است. الیزابت ماس ستاره سریال محبوب The Handmaid’s Tale بازیگر نقش اصلی این فیلم بوده که در نقش سسیلیا نقش آفرینی می‌کند. این فیلم با ژانر ترسناک و علمی – تخیلی و با بودجه‌ای بالغ بر 9 میلیون دلار تولید شده که تاکنون بازخوردهای مثبتی را از سوی منتقدین و مردم دریافت کرده است. کارگردان این اثر که نویسندگی آثاری مانند Saw و کارگردانی فیلم Upgrade را در کارنامه دارد، عملکرد خوبی در بازسازی این فیلم ترسناک کلاسیک داشته و البته بخش قابل توجهی از موفقیت خود را مدیون نقش آفرینی عالی الیزابت ماس در نقش زنی به نام سسیلیا است.
فیلم اورجینال The Invisible Man نیز از رمانی با همین نام و در سال 1897 اقتباص شده است. در داستان اصلی این رمان، یک دانشمند به فرمول سری نامرئی شدن دست یافته و باعث ایجاد اتفاقات زیادی می‌شود. آثاری که تاکنون از این رمان اقتباس شده‌اند عملکرد چندان درخشانی را از خود به جا نگذاشته‌اند و فیلم سال 2020 این داستان نیز مسئولیت زیادی را برعهده خواهد داشت. در داستان فیلم The Invisible Man سیسلیا عاشق دانشمند داستان می‌شود. سیسلیا که خود را در یک رابطه خشونت آمیز و کنترل کننده می‌بیند، نهایتاً به همراه خواهر و دوست دوران کودکی و همچنین دختر نوجوان خود فرار می‌کند اما نامزد خشن و بدخواه او در نهایت به ظاهر دست به خودکشی می‌زند و ثروت هنگفتی را برای سیسیلیا به جا می‌گذارد. سیسلیا که حالا به مرگ عجیب و غیر منتظرع او مشکوک شده، متوجه می‌شود که شخصی نامرئی همواره همراه اوست و به او خیره می‌شود. او که این موضوع را با دیگران در میان گذاشته اما در متقاعد کردن آن‌ها ناموفق عمل می‌کند هر لحظه با اقدامات خطرناک‌تری از مرد نامرئی مواجه می‌شود.
فیلم The Invisible Man تاکنون بر اساس 56 رأی ثبت شده در وبسایت متاکریتیک، به نمره خوب 71 دست پیدا کرده است. این امتیاز از مجموع 46 رأی مثبت، 7 رأی متوسط و 3 رأی منفی کسب شده است. در مطلب نقد فیلم The Invisible Man از دیدگاه منتقدان متاکریتیک قصد داریم تا به نمرات و نظرات شماری از مهم‌ترین نشریات و وبسایت‌های معتبر جهان نگاهی داشته باشیم.
RogerEbert.com – تامریس لافلی – 100
ماس همچنان به ارائه‌ی آنچه که از یک کاراکتر زن انتظار می‌رود ادامه می‌دهد. یعنی یک شخصیت پیچیده و در عین حال محکم و استوار که این روزها کمتر میان سوپرهیروهای مؤنث و پرادعا به چشم می‌خورد.
لوس آنجلس تایمز – جاستین چنگ – 90
این داستان بسیار زیبا و ظریف است که به طور ماهرانه‌ای به منظور توصیف یک مفهوم روانشناختی مورد استفاده قرار گرفته و همچنان روی جنبه‌ی انسانی آن تمرکز دارد. صمیمیت و توجهی که در ساختار این اثر دیده می‌شود، کمتر در آثار برندهای برجسته‌ی استودیوها به چشم می‌خورد.
وال استریت ژورنال – جو مورگنسترن – 80
نقص عامل ترسناک بودن در این فیلم همچنان تا پایان دیده می‌شود اما فیلمنامه‌ی این اثر به اندازه‌ی کافی پیچیده و ظریف بوده و در تحریک احساسات بیننده در حین تماشای ایستادگی سیسیلیا در برابر یک هیولا به خوبی عمل می‌کند. نهایتاً باید گفت که پایان بندی و نتیجه گیری پایانی داستان به خوبی صورت گرفته و فیلم The Invisible Man اثری با ارزش هنری بالا محسوب می‌شود.
نیویورک تایمز – مانولا دارگیس – 80
عملکرد فوق العاده‌ی ماس در کنار چهره‌ی فوق العاده انعطاف پذیر او احساسات مخاطب فیلم را به شدت تحریک می‌کند.
رولینگ استون – پیتر تراورس – 80
فیلم The Invisible Man یک اثر پیچیده و درگیر کننده است که به عمیق‌ترین لایه‌های وجودی ترس در ما هجوم می‌برد. یعنی چیزی که نمی‌توانیم آن را ببینیم.
تلگراف – رابی کولین – 80
فیلم لی ونل یکی از هوشمندانه‌ترین و در عین حال ترسناک‌ترین سناریوهایی است که تاکنون در ژانر وحشت و توسط متخصصان این حوزه خلق شده.
IGN – روزی نایت – 80
تجسم عالی و در عین حال بیرحمانه‌ی لی ونل از داستان کلاسیک Invisible Man به طرز شگفت انگیزی مؤثر واقع می‌شود.
سان فرانسیسکو کرونیکل – مایک لاسال – 75
عملکرد شگفت انگیز الیزابت ماس به خودی خود یک رویداد بازیگری محسوب می‌شود. نسخه‌ی مدرن شده‌ی The Invisible Man نیز این فرصت را در اختیار او قرار داده تا توانایی‌های خیره‌کننده‌ی خود در القای احساسات را به نمایش بگذارد. وحشت، جنون، غم و خشم، احساسات حاکم بر این اثر بوده‌اند.
تایم – استفانی زاکارک – 70
ماس در این گونه نقش‌ها فوق العاده عمل می‌کند. او به قدری در نقش فرو می‌رود که به نظر می‌رسد بعد از پایان پروژه به یک استراحت طولانی مدت نیاز خواهد داشت. اما فیلم The Invisible Man همچنان یک وسیله برای ایفای نقش او محسوب می‌شود و نمی‌توان بدون او موفقیتی را برای فیلم متصور شد.
هالیوود ریپورتر – تاد مک کارتی – 70
با نزدیک شدن فیلم به نقطه‌ای که در ساعت دوم نمایش رخ می‌دهد، احساس می‌شود که ونل کمی بیش از حد داستان را طولانی کرده است. اما به سختی می‌توان نبوغ و استعداد او برای کار کردن در این ژانر را انکار کرد. او در چسباندن مخاطبان به صندلی‌های سینما عالی عمل می‌کند.
گاردین – بنجامین لی – 60
این فیلم به لطف عملکرد بی نقص ماس در نقش اصلی و یک فیلمنامه‌ی غنی تجربه لذت بخشی را به بیننده ارائه می‌کند به خصوص در این بازه از سال که زمان مناسبی برای عرضه اثری با این کیفیت به شمار می‌رود. اما ونل کاری می‌کند که احساس می‌کنیم به اندازه کافی انرژی لازم را دریافت نمی‌کنیم و با این که مدت زمان این فیلم بیش از 125 دقیقه به طول می‌انجامد، در ارائه‌ی آنچه که وعده‌ی آن را می‌دهد موفق عمل نمی‌کند.
واشینگتن پست – میکل اوسالیوان – 37
این فقط یک فرصت بزرگ بود که می‌توانست خیلی بهتر از این‌ها باشد اما متأسفانه هدر رفت.
