Impossible Road از قالب بازی‌های مسابقه‌ای، درون مایه‌ی بازی‌های دوی بینهایت (infinite runner) و روح بازی Super Hexagon برخوردار است. یک بازی بسیار سریع، که هماهنگی چشم و دستان کاربر را به چالش می‌کشد.
بر خلاف دیگر بازی‌های مشابهی که از طریق مسابقات اتومبیلرانی یا استایل ایندیانا جونز خود به القای حس سرعت و هیجان، و پمپاژ آدرنالین در وجود مخاطبان خود می‌پردازند، Impossible Road از روش متفاوتی برای این منظور استفاده می‌کند. آنچه که مسلم است، این است که Impossible Road این کار را به خوبی انجام می‌دهد.
شما در این بازی کنترل یک توپ سفیدرنگ را از زاویه‌ی دید سوم شخص، بر عهده می‌گیرید. این توپ، در یک مسیر آبی رنگ و پر پیچ و خم به سمت جلو حرکت می‌کند. اما این جاده، یک مسیر معمولی نیست. این مسیر بیشتر شبیه یک پرتگاه مارپیچ و رو به پایین است که هیچگونه حفاظ و عامل نگه دارنده‌ای ندارد. تنها راه نجات شما از مرگ حتمی، مانور دادن به همراه پیچ و خم این مسیر مارپیچ است که با لمس سمت چپ و راست نمایشگر ممکن می‌شود. باید گفت که این کار در عین سادگی می‌تواند گاهی مانند نام این بازی، غیر ممکن باشد.
طراحی ظاهری این بازی به طرز خیره کننده‌ای هنری و مینیمالیست است. Kevin Ng توسعه دهنده، هنرمند و به نوعی همه کاره‌ی Impossible Road محسوب می‌شود که ایده‌ی این طراحی را عملی کرده است. در محیط بازی Impossible Road تا حد امکان از کمترین رنگ‌ها و عناصر محیطی استفاده شده است.پس زمینه‌ی بازی کاملاً سفید و خالی از هر چیز اضافی است و تنها راه القای عمق تصویر، نحوه‌ی پیچش جاده و محو شدن آن در انتهای مسیر است.
گیم پلی بازی نیز به همین نسبت مینیمال طراحی شده است. در واقع تنها یک مود برای بازی کردن وجود دارد. هیچگونه منو، گزینه، جایزه، چالش، میزان سختی و حتی جدول بالاترین امتیازات ثبت شده نیز در Impossible Road وجود ندارد. متأسفانه هیچگونه حالت کندتری برای آموزش گیم پلی سریع و خشن این بازی در آن گنجانده نشده است.(حتی Super Hexagon نیزحداقل سه حالت مختلف برای بازی داشت) نکته‌ی مثبت گیم پلی این بازی این است که شاید در ابتدا خیلی اعتیادآور به نظر نرسد، اما رفته رفته شما را شیفته‌ی خود می‌کند.
اولین باری که از لبه‌ی جاده‌ی باریک Impossible Road لیز خورده و به طور معجزه آسایی دوباره به مسیر بازمی‌گردید، متوجه تجربه‌ی خاصی که این بازی به کاربر منتقل می‌کند، خواهید شد. برای این کار و قبل از این که تصویر محو شده و پیام Try Again ظاهر شود، تنها چند ثانیه فرصت خواهید داشت. توانایی Impossible Road در شبیه سازی بی نقص حس جاذبه و ارتفاع، تنها به وسیله‌ی ترسیم یک مسیر بی پایان، یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های این بازی در بحث طراحی عناصر بصری است. جالب‌ترین نکته‌ی این طراحی، احساس اضطراب و ترسی است که در زمان سقوط به کاربر دست می‌دهد.
بعد از گذشت مدتی از تجربه‌ی کاربری این بازی، احساس می‌کنید که شاید بهتر بود جزئیات و رنگ‌های بیشتری در طراحی آن استفاده می‌شد. شاید بتوان این موضوع را تنها ایراد نه چندان جدی این بازی به شمار آورد.
بسیاری از بازیسازها، با تکنیک‌های مختلفی اقدام به اعتیادآور ساختن بازی‌های خود می‌کنند. امروزه تقریباً تمامی بازی‌های iOS از خریدهای درون برنامه‌ای و جوایز و چالش‌ها برای این منظور بهره می‌برند. در واقع App Store از این طریق، نام و نشان خوبی برای خود دست و پا کرده است. اما Impossible Road برای این منظور، از یک روش سنتی و متفاوت استفاده کرده است؛ لذت سیری ناپذیر موفقیت و پیشرفت در بازی.
اعتیاد آور بودن Impossible Road از طریق آگاهی کاربر از این که در صورت شکست، دوباره از ابتدا شروع خواهد کرد، تأمین می‌شود. احساسات بازیکن می‌تواند در یک لحظه از رضایت و اعتماد به نفس به آشفتگی و احساس شکست مبدل شود. این توازن و اتفاقات رندوم و اتفاقی در اینگونه بازی‌هاست که کنار گذاشتن بازی‌هایی مانند Super Hexagon را بسیار مشکل می‌سازد. در حقیقت، اینگونه مسائل روانشناختی و روحی روانی را می‌توان عامل موفقیت عناوینی مانند Impossible Road معرفی کرد.
در Impossible Roadخسته، آشفته و عصبانی می‌شوید، اما بلافاصله امیدوارید تا رکورد قبلی خود را ارتقا دهید. شما مدام با خود فکر می‌کنید که چطور می‌شود شخصی ۱۰,۰۰۰ امتیاز را در این بازی کسب کند. شما بارها و بارها با عصبانیت بازی را ترک می‌کنید اما خودتان هم خوب می‌دانید که بارها و بارها بازخواهید گشت. اعتیاد آور بودن Impossible Road مهم‌ترین سلاح این بازی برای جلب مخاطب به سمت خود خواهد بود.
شما می‌توانید برای دانلود بازی Impossible Road برای سیستم عامل iOS به اپ استور اپل مراجعه کنید.
