Mario Kart Tour یکی از جذاب‌ترین بازی‌های ریسینگ (مسابقه‌ای) پلتفورم موبایل است. گرافیک بازی دوست داشتنی و چشم نواز است؛ سیستم کنترل بازی، بعد از این که بیشتر به آن عادت می‌کنید بسیار ساده و خوش دست به نظر می‌رسد و سرتاسر بازی مملو از مشخصه‌های رنگارنگ برند Nintendo است. علاوه بر این موارد، رایگان بودن Mario Kart Tour یکی از مزیت‌های مهم این بازی محسوب می‌شود. اما نکته‌ای که در این بین وجود دارد، این است که بسیاری آپشن‌ها و جوایز بازی، در گرو خرید اشتراک ماهانه‌ی در قالب خریدهای درون برنامه‌ای است. اگر مشکلی با قسمت آخر توضیحات بالا نداشته باشید، مطمئناً ساعت‌های خوشی را با آخرین بازی Nintendo برای پلتفورم موبایل سپری خواهید کرد.
Gita Jackson در واخر سال ۲۰۱۷ در رابطه با تفاوت‌های تجربه‌ی کاربری بازی‌هایی همچون Fire Emblem Heroes، Super Mario Run و Animal Crossing: Pocket Camp در موبایل و در کنسول‌های بازی می‌نویسد:
بازی‌های Nintendo هنوز روی موبایل درست و بدون ایراد به نظر نمی‌رسند.
دو سال بعد، و بعد از معرفی Dr. Mario World و Mario Kart Tour، همچنان مشکلات قبلی پابرجاست. بازی‌هایی که برای سال‌ها و بر روی کنسول‌های Nintendo تجربه می‌کردیم، حالا با ورود به دنیای تبلت‌ها و گوشی‌های هوشمند، کمی عجیب و ناملموس به نظر می‌رسند. به خصوص وقتی بحث به تغییرات نامناسب بازی Mario Kart در این پلتفورم می‌رسد.
مهم‌ترین تغییر نادرست این بازی را می‌توان تبدیل حالت افقی و تمام صفحه‌ی تجربه‌ی کاربری آن را به حالت پرتره و عمودی در نظر گرفت. نمایشگرهای عمودی و کم عرض گوشی‌های موبایل، امکان مشاهده‌ی رقبایی که در آستانه‌ی سبقت گرفتن از شما هستند را از بازیکن سلب می‌کنند. Mario Kart حتی روی آیپدها هم زاویه‌ی دید جالبی ندارد؛ چه برسد به آیفون‌هایی که نمایشگرهای به مراتب کوچکتری دارند. با یک تجربه‌ی کوتاه و چند ساعته هم متوجه تلاش‌های سازندگان این بازی برای جا دادن دنیای عریض و طویل Mario Kart در دستان خود خواهید شد.
اگر به یاد داشته باشید، ما قبلاً و در کنسول‌های نینتندو برای حرکت خودروهای Mario Kart باید دکمه‌ی گاز یا شتاب دهنده را نگه می‌داشتیم. اما Mario Kart Tour اینطور عمل نمی‌کند. در این بازی، حرکت خودروها به صورت اتوماتیک انجام می‌شود. تنها کاری که شما باید انجام دهید، این است که فرمان را به سمت راست و چپ حرکت بدهید. (این بازی سیستم هدایت ژیروسکوپی هم دارد که اصلاً به درد نمی‌خورد)
مدتی طول می‌کشد تا دقیقاً متوجه شوید کی و چطور باید دریفت بکشید. در ضمن خودروهای مختلف این بازی، استایل متفاوت خود را دارند اما بعد از چهار – پنج ساعت بازی، به آن عادت خواهید کرد.
با این که Mario Kart Tour در ابتدا بسیار بیگانه و ناآشنا به نظر می‌رسد، این گیم پلی یا اندازه‌ی نمایشگر نیست که موجب عجیب و غریب جلوه کردن تجربه‌ی کاربری این بازی می‌شود. در واقع مهم‌ترین عامل این اتفاق، ساختار بازی Mario Kart Tour است. در این بازی، بر اساس ستاره‌هایی که در صورت کسب بالاترین امتیاز در مسابقه دریافت می‌کنید، زمین‌های جدید مسابقه را قفل گشایی می‌کنید. در پیست‌های مختلف این بازی، برخی از شرکت کنندگان نسبت به سایرین از یک سری برتری‌هایی برخوردار هستند. Musician Mario، یکی از مسابقه دهندگان ویژه‌ی این بازی در رویداد اول داستان آن است که در یک محیط شبیه به New York City انجام می‌گیرد. این شرکت کننده می‌تواند با بدست آوردن یک آیتم خاص، به جای یک بمب، دو بمب را به سمت رقبا پرتاب کند. با نگاه به مشخصات این آیتم، می‌توان متوجه شد که در کجا و چه زمان‌هایی می‌توان با بدست آوردن یکی از این آیتم‌ها، سه برابر آن را دریافت کرد.
این که برخی از مسابقه دهندگان، در برخی از مناطق نسبت به سایرین از امتیاز ویژه‌ای برخوردار هستند، قابلیت خوبی محسوب نمی‌شود. ویژگی خاص این بازی، باعث می‌شود تا بازیکنان تلاش کنند تا با صرف هزینه‌های درون برنامه‌ای، یک سری مسابقه دهندگان خاص را قفل گشایی کنند. از این رو، افرادی که پول بیشتری را در بازی خرج می‌کنند، مسابقه دهنده، kart و گلایدر بهتری را خواهند داشت. این افراد در نتیجه‌ی خرید خود، می‌توانند به حداکثر امتیازات در هر یک از پیست‌های مسابقه‌ی Mario Kart Tour دست پیدا کنند. این ویژگی با اصل بازی کردن برای پیروزی در تضاد است. با این که حالت واقعی مولتی پلیر در این بازی وجود ندارد و بازیکنان عملاً با کامپیوتر به رقابت می‌پردازند.
البته نسخه‌ی نهایی Mario Kart Tour به اندازه‌ی نسخه‌ی بتای خود حریص و دندان گرد نیست. ورژن آزمایشی این بازی که در اوایل سال ۲۰۱۹ منتشر شد، در ساختار خود، یک شمارنده‌ی انرژی یا استقامت بازیکن داشت. این سیستم، یکی از نفرت انگیزترین مکانیزم‌های Free-to-Play بود که در کنار یک سری جم‌های سبز رنگ که موجب افزایش جوایز دریافتی شما می‌شد، Mario Kart Tour را به یک بازی حریص و پول پرست تبدیل می‌کرد. اما ورژن نهایی این بازی، امکان تجربه‌ی رایگان کلیه‌ی قسمت‌های بازی را برای کاربر فراهم می‌کند. جم‌های سبز رنگ، حالا با نام یاقوت شناخته می‌شوند؛ و با خرید بیشتر این یاقوت‌ها، جوایز بیشتری نصیب شما نخواهد شد. به جای آن، یک اشتراک طلایی یک ماهه به ارزش ۴٫۹۹ پوند در بازی گنجانده شده که بازیکنان با خرید آن می‌توانند جوایز، خودروهای ویژه و تجهیزات بهتری را دریافت کرده و به چالش‌های ۲۰۰cc بیشتری دسترسی داشته باشند.
آیا یک اشتراک اختیاری ماهانه بهتر از بدست آوردن جوایز برای خرید پول‌های درون برنامه ای است؟ در عمل که اینطور به نظر نمی‌رسد. به خصوص وقتی که Mario Kart Tour فقط چند روز بعد از اپل آرکید معرفی شد. اپل آرکید یک سرویس اشتراک به خصوص است که با قیمت ۴٫۹۹ پوند، امکان استفاده از بیش از ۷۰ بازی با کیفیت را بدون نیاز به خریدهای دورن برنامه‌ای فراهم می‌کند. Apple Arcade به طور خلاصه، بازی کردن با بازی‌های موبایل، بدون نیاز به فکر کردن درباره‌ی خریدهای احمقانه‌ی درون برنامه‌ای آن‌هاست.
بر اساس ادعای وبسایت Apptopia بازی Mario Kart Tour دیروز موفق شد تا رکورد فروش بازی در روز انتشار را بشکند. این بازی، در دستگاه‌های اندروید و iOS چیزی در حدود ۱۰٫۱ میلیون نصب را در روز اول به ثبت رسانده است. ایده‌ی تجربه‌ی رایگان بازی‌های به یادماندنی نینتندو در گوشی‌های موبایل، ایده‌ای است که از طرف بسیاری از کاربران جهان مورد پذیرش قرار گرفته است. باید دید که این موفقیت تا کجا ادامه خواهد داشت.
