از برکات رشد بازیهای مستقل تولید سبکها و زیر سبکهای مختلف در دنیای بازیها است. یکی از جالبترین و خاصترین این سبکها که با آثاری مانند Her Story و Return of the Obra Dinn پایهگذاری شد سبک «کارآگاهی» بود. اینگونه بازیها بهنوعی زیرمجموعه بازیهای کلاسیک معمایی-ماجرایی هستند، ولی برخلاف اجداد خود، بر اساس جمعآوری اشیای مختلف در پیداکردن راهحل برای معماهای در مواردی بسیار تخیلی و عجیب غریب نیستند (مانند کندن نقشه خالکوبی شده بر کمر فردی با استفاده از روغن سرخکردنی! در The Curse of Monkey Island). بازی The Case of the Golden Idol ادای دینی به اثر شاهکار Return of the Obra Dinn است که توسط خود سازندهها نیز اذعان شده. با نقد بازی The Case of the Golden Idol با پی اس ارنا همراه باشید.
به طور خلاصه در هر فصل بازی، قتلی انجامگرفته و وظیفه مخاطب شناسایی افراد حاضر، پیداکردن روش و دلیل قتل و شناسایی قاتل است. علاوه بر این، در هر فصل موضوعی متفاوت برای تحقیق و بررسی وجود دارد. صحنه قتل و واقعه در هر فصل پیچیدهتر و حاوی مکانهای بیشتری خواهد شد که طبیعتاً درجه سختی را بالاتر خواهد برد.

روش حل معما و پرکردن لیست برای پشت سر گذاشتن هر فصل از بازی بر اساس کلمات است. در هر بخش از محیط، مکانهای مختلفی برای کلیک کردن موجود است که علاوه بر در اختیار قراردادن اطلاعات، در مواردی به لیست کلمات فصل اضافه میکند. این لیست کلمات شامل اسامی شخصیتهای مختلف، اشیا، اتفاقات افتاده (مانند انفجار، بیهوش شدن، حمله کردن و غیره) است که برای حل معمای قتل و پرکردن لیست موردنیاز لازم هستند. پس اولین کار گشت و گزار در محیطها و پیداکردن تمامی کلمات موردنیاز در حین بررسی کلی ماجرا خواهد بود.
برای اینکه معماهای بازی Return of the Obra Dinn زیادی ساده نباشند، کلمات پیدا شده از کلمات موردنیاز بیشتر خواهند بود، پس نمیتوان با قراردادن تصادفی آنها لیست را کامل کرد. از طرفی اگر لیست پر شده بیشتر از 2 غلط داشته باشد، قابلقبول نیست و حتی بازی نمیگوید که کجای لیست مشکل دارد. این راهکار برای جلوگیری از امتحان تصادفی کلمات است تا اطمینان حاصل شود که مخاطب با تفکر و منظور کلمات را در جای خود قرار میدهد!
بازی The Case of the Golden Idol وظیفه خود را در دادن حس کارآگاه بودن به نحو احسن ایفا میکند. بهترین خصلت بازیهای سبک کارآگاهی این است که برخلاف بازیهای معمایی-ماجرایی کلاسیک، تمرکز و دقت کامل از مخاطب را میطلبد، بدون این که تکیه بر استفاده از inventory یا حتی صحبت با اشخاص مختلف کند. هر چه نیاز است قدرت تحلیل و دقت در جزئیات است و همین! ورود به صحنه قتل بدون هیچ پیشزمینه که طبیعتاً حالت گمشتگی دارد، جمعآوری کمکم اطلاعات و در پایان پیبردن به کل ماجرا بهترین و بدیعترین حس و حالی است که در هیچ عرصهای به جز دنیای بازیها قابل شبیهسازی نیست.

پیچیدگی و سختی ذاتی معماهای کارآگاهی توسط بازی The Case of the Golden Idol بهخوبی اداره میشود. مراحل اولیه همگی شامل یکی دو صحنه و تعداد محدودی کلمه و سرنخ هستند تا مخاطب را کمکم به نحوه بررسی معماها عادت دهند. این پیچیدگی در طول فصول مختلف بیشتر میشود تا در یکسوم پایانی بازی با مراحل چند قسمتی و تعداد بسیار زیادی سرنخ مواجه میشویم. علاوه بر سرنخهای حاوی کلمات، برخی دیگر حاوی سرنخهایی هستند که در قراردادن کلمات در مکان مناسب کمک خواهند کرد. پس هرجایی که قابل کلیک است، مکانی برای دقت و تفکر خواهد بود.
برای درگیرکردن هر چه بیشتر مخاطب، سازندگان بازی با توانایی قابلتحسینی معماهای پیچیدهتر را بهگونهای طراحی کردهاند که حالت خطی نداشته باشند. برای مثال در فصلی از بازی در همان ابتدا سرنگی مخفی شده در مجسمهای دیده میشود، ولی پیبردن به دلیل قرار مخفی شدن این سرنگ نیازمند به گشت و گزار در بقیه قسمتهای فصل، تحلیل متون بسیار، نحوه قتل و دلیل قتل خواهد بود. پس برای موفق شدن در حل معما، باید پس از جمعآوری سرنخهای مختلف باز به عقب برگشت تا کمکم قطعههای پازل در جای خود قرار گیرند.
در ابتدای بازی The Case of the Golden Idol توانایی فقط گشت و گزار در فصول قبلی و دیدن خلاصهای از داستان قتل مقداری عجیب به نظر آمد. ولی پس از مدتی مشخص شد که در پی این قتلهای به نظر بیربط در زمانهای مختلف، داستان کلی پیچیده دیگری با تمرکز روی همان مجسمه طلایی ذکر شده در نام بازی وجود دارد. کمکم برخی اشیا، افراد و اتفاقها تکرار میشوند و با بازگشت و مرور اتفاقات فصول قبلی، داستان کلی بازی آشکارتر خواهد شد. واقعاً در ابتدا انتظار نمیرفت که در پی طراحی عالی هر فصل، با داستان اینگونه جذاب و چندلایه مواجه باشیم؛ ولی سازندگان در این بخش نیز بسیار عالی و حرفهای عمل کردند.

تا اینجای کار هر چه بوده تعریف از مراتب بالای بازی The Case of the Golden Idol بوده است. قسمتی که مقداری ناامیدکننده از آب درآمده طراحی گرافیک بازی است. این روزها گرافیک پیکسلی به سبک طراحی معمول و کاملاً قابلقبول تبدیل شده و آثاری هستند که توانستهاند گرافیک هنری بسیار زیبا در این سبک بیافرینند. متأسفانه طراحی گرافیکی بازی The Case of the Golden Idol نهتنها زیبا نیست، بلکه میتوان گفت تا حدی زشت است! استفاده از رنگبندی محدود و مرده در کنار طراحی نهچندان خوب محیطها در کل حالت ظاهری بازی را برعکس چشمنواز کرده است. حداقل موسیقیهای بکار رفته در بازی بیشتر گوشنواز هستند و در حین تفکر و گشت و گزار تکراری نمیشوند، البته برخی از قطعات چند بار در طول بازی استفاده شدهاند.
در پایان، باید اشاره کرد که بهخاطر قرار داشتن داستان بازی The Case of the Golden Idol در سال 1700 میلادی، برخی متون موجود در آن از نظر ادبی سنگین هستند و استفاده از لغتنامه حتی برای کسانی که انگلیسیزبان باشند لازم خواهند بود. حتی برای حل معماهای پیچیدهتر مراحل پایانی، استفاده از کاغذ و قلم برای نت برداری میتواند به نظم دادن سرنخها کمک کند. حال که حرف این شد، عدم وجود سیستم نت برداری در این بازیها چیزی است که سازندگان باید در نظر داشته باشند تا نیاز به مراجعه به خارج از بازی نباشد.
بازی The Case of the Golden Idol قدم محکمی در گسترش سبک بازیهای کارآگاهی است که متأسفانه آنچنان که بایدوشاید در سایتهای مختلف به آن پرداخته نشده است. طرفدار هر سبکی باشید، چه اکشن چه ماجرایی، امتحان این بازی شدیداً توصیه میشود. حل یک معما هر روز در کنار بازیهای بزن بکوب میتواند تجربهای بدیع در اختیارتان قرار دهد و شما را با دنیایی جدید آشنا کند که شاید تابهحال خبر نداشتید. حمایت کامل Lucas Pope، سازنده شهیر Return of the Obra Dinn از بازی The Case of the Golden Idol خود مهر تأییدی دیگر از شاهکار بودن این بازی است و نشان میدهد سازندگان چگونه موفق شدهاند با الهام گرفتن از بزرگان این سبک، اثر متفاوت و عالی خود را ارائه کنند.
آخرین مقالات بازی را در پی اس ارنا بخوانید.
The curse of the Golden Idol is a more or less perfect entry in the new adventure subgenre of “Detective game”. With the endorsement of Lucas Pope himself of the Obra Dinn fame, The Curse of the Golden Idol is one of the best games of this year that has to be experienced.
The Review
The Case of the Golden Idol
بازی The Case of the Golden Idol بدون استفاده از سیستم معماهای پیچیده و یا طراحی گرافیکی خاص، موفق شده است یکی از بهترین آثار در سبک جوان و جدید کارآگاهی باشد. معماهای بسیار درگیرکننده فقط بر اساس استفاده از کلمات و بررسی سرنخها در کنار داستان پیچیده و جذاب دستبهدست هم دادهاند تا با یکی از بهترین بازیهای سال مواجه باشیم.
PROS
- طراحی عالی معماهایی با تمرکز روی قتل!
- پیچیدگی اندکاندک هر معما بدون اینکه مخاطب را کلافه کند
- استفاده فقط از کلمات برای طراحی تعدادی از بهترین معماهای دنیای بازیها
- داستان بسیار جذاب و پیچیده در پسزمینه هر فصل که مانند خود معماها کمکم آشکار میشود
CONS
- طراحی گرافیک بازی نهتنها زیبا نیست، بلکه تا حدی زشت است
- عدم وجود سیستم نت برداری در خود بازی که نیاز به کاغذ قلم را لازم میکند