نقد بازی Riders Republic | لذت ورزش‌های پرخطر با لباس زرافه!

بازی Riders Republic محصول کمپانی Ubisoft یک بازی جهان باز آرکید ورزش‌های پرخطر (extreme Sports) است که می‌توان آن را دنباله معنوی بازی Steep محصول همین کمپانی دانست، با این تفاوت که به آن  دوچرخه نیز اضافه شده‌است. در ادامه با نقد این بازی همراه ما باشید.

از زمانی که سری بازی‌های Tony Hawk`s بازار ژانر بازی‌های ورز‌ش‌های پر خطر را حسابی گرم کرده بودند مدت زیادی گذشته‌است. پس از آن معمولا بازی که به این ژانر تعلق داشته باشد و حسابی سر و صدا به پا کند دیده نشد. حتی بازی Steep که از آن در ابتدای مقاله نام بردیم هم هنگام عرضه مشکلات فراوانی داشت که علی رغم هیجان بالای آن، دست و پای‌اش را برای پرواز حسابی بسته ‌بودند. با این حال به نظر می‌رسد بازی Riders Republic پتانسیل این را دارد که دوباره خون را در بدن ژانر بازی‌های ورزش‌های پر خطر به جریان انداخته و به آن رونقی دوباره بدهد.

استودیوی Ubisoft Annecy توسعه دهنده این بازی، پس از تجربه ساخت بازی Steep، مسئول ساخت بازی بزرگ‌تر از سوی کمپانی یوبی‌سافت شد که از هر جهت از استیپ بزرگ‌تر و وسیع‌تر بود. بازی Riders Republic را شاید بتوان Steep 2 دانست که به آن دوچرخه اضافه شده‌است. در این بازی نیز آنقدر المان‌های هیجان انگیز وجود دارد که تجربه پرهیجان ورزش‌های پرخطر را به گیم‌پلی بازی تزریق کنند، به نوعی که حین تجربه رویدادهای مختلف بازی گذر زمان را حس نکنیم.

به محض ورود به بازی Riders Republic، در سه مسابقه کوتاه وینگ سوت (Wingsuit) دوچرخه و اسکی به ما گفته می‌شود که این بازی درباره چیست و پس از آن بازی ما را دعوت می‌کند که به دنیای آن شیرجه زده و از آن لذت ببریم.

اما مشکل این‌جاست که پس از آن تازه مراحل معرفی و آموزشی بازی شروع می‌شوند. مراحلی که تا یک ساعت طول می‌کشند! این مراحل آن‌قدر زیاد هستند که بیش‌تر از این‌که آموزنده و آگاهی بخش باشند، روی اعصاب بازیکن‌ها پیاده‌روی می‌کنند.

هنوز متوجه نشده‌ایم که چرا باید چند نمونه یکسان از مسابقات دوچرخه سواری را تجربه کنیم تا بازی بالاخره رویدادهای بزرگ را به ما معرفی کند؟ این مراحل معرفی و آموزشی مانند والدین بیش از حد حساسی عمل می‌کنند که چرخ‌های کمکی روی دوچرخه فرزندشان را تا مدت‌های طولانی و بدون دلیل نگه داشته و به او اجازه لذت بردن از دوچرخه سواری را نمی‌دهند.

مشکل این مراحل موقعی عمیق‌تر می‌شود که فکر می‌کنیم ممکن است با بازی پیچیده و عمیقی طرف باشیم، در صورتی که اصلا این‌چنین نیست.

بازی Riders Republic یک بازی کاملا آرکید و ساده بوده که تاکید تیم توسعه دهنده آن بر هیجان و لذت بردن از مسابقات بازی بدون هیچ‌گونه پیچیدگی اضافی است. وجود نزدیک به یک ساعت مراحل آموزشی برای یک بازی آرکید بدون پیچیدگی هیچ منطقی ندارد.

البته شخصیت‌ها نیز بر میگرن دردناک ابتدای بازی می‌افزایند. شخصیت‌هایی که در طول بازی به خصوص در مراحل آموزشی با آن‌ها روبرو می‌شویم به شکل عجیبی انگلیسی صحبت می‌کنند. به نوعی که مطمئن می‌شویم مصرف مقدار زیادی رد بول به علاوه برخورد سرهای‌شان به زمین حین انجام فعالیت‌های ورزشی، به مغزشان آسیب وارد کرده‌است.

شاید توسعه دهندگان بازی فکر می‌کرده‌اند کسانی که به سمت ورزش‌های پرخطر می‌روند این‌چنین حرف زده و رفتار می‌کنند. این تصور توسعه دهندگان از جامعه ورزش‌های پرخطر و طراحی لوس و غیر واقعی تم بازی، ما را یاد شوی 30 Rock و سکانس معروف و به یاد ماندنی استیو بوشمی (Steve Buscemi) و دیالوگ معروف‌اش در حالی که کلاه‌اش را بر عکس و اسکیت بورد‌ش را به دوشش گذاشته‌بود و می‌گفت: “How do you do fellow kids” می‌اندازد.

با این‌حال با تحمل یک ساعته مراحل آموزشی و شخصیت‌های مزاحم بازی، تازه درهای بازی به روی‌مان باز شده و اجازه تجربه بازی Riders Republic داده می‌شود. نقشه‌ی وسیع این بازی که از مناطق صحرایی تا کوهستانی و برفی را شامل می‌شود، از رویدادهای فراوان و متنوعی پر شده‌ که هر کدام به اندازه قبلی و حتی بیش‌تر فشار خون و هیجان‌مان را بالا می‌برند.

همان‌طور که پیش‌تر به آن اشاره شد سه عنصر اصلی مسابقات این بازی دوچرخه‌ها، چوب‌های اسکی و اسنوبردها و وینگ سوت‌ها هستند. پس از انتخاب مسابقه خود روی نقشه باید با وسایلی که در اختیار دارید خود را به محل مسابقه برسانید. می‌توانید از دوچرخه‌تان استفاده کرده و تا مقصد پدال بزنید و از منظره‌های زیبای نقشه بازی لذت ببرید. اگر در مناطق برفی هستید و حوصله استفاده از چوب‌های اسکی یا اسنوبرد خود را نداشته و می‌خواهید که سریع‌تر به مقصد برسید، می‌توانید از اسنوموبیل‌ها استفاده کرده که سرعت بسیار بیش‌تری دارند.

 شما می‌توانید با ارواح بازیکن‌هایی که پیش‌تر از شما رکورد ثبت کرده‌اند، یا دوستان‌تان مسابقه دهید. وجود ارواح بازیکن‌ها برای مسابقه ویژگی مثبتی در بازی Riders Republic محسوب می‌شود. چرا که وقتی صرف پیدا کردن حریف و ماندن در لابی صرف نشده و سریعا پس از رسیدن به محل مسابقه می‌توان مشغول رقابت شوید. البته مسابقات عظیم نیز هستند که با حضور بیش از 60 بازیکن برگزار شده و هیجان بالایی دارند.

 در بازی ویژگی به نام بازگشت به عقب وجود دارد که پیش‌تر آن‌را در مجموعه بازی Forza دیده‌بودیم. این ویژگی شامل بازگشت به چند ثانیه قبل می‌شود و به شما کمک می‌کند تا اشتباهات خود را از برخورد با موانع گرفته تا از دست دادن تعادل به دلیل از انجام فنون مهارتی اشتباه، اصلاح کنید. این مورد کمی از رقابتی بودن و اهمیت ثبت رکورد در مسابقات می‌کاهد، چرا که هر بازیکن فرصت اصلاح اشتباهات‌اش را پیدا می‌کند.

 

اما در بازی شما فقط به رقابت با سایر بازیکن‌ها برای رسیدن به انتها و کسب ستاره نمی‌پردازید. بخش‌هایی هستند که در آن باید فنون مهارتی خود را به رخ رقبا کشیده و با به سخره گرفتن قوانین جاذبه، امتیاز کسب کرده و در صدر جدول قرار بگیرید. علی‌رغم سادگی، لذت و هیجانی که حرکاتی نظیر پشتک زدن در آسمان پس از یک پرش موفق به ارمغان می‌آورد، چیزی‌ است که سبب ارزشمند بودن بازی‌های ژانر ورزش‌های پر خطر می‌شود.

اما متاسفانه گیم‌پلی این بازی نیز بی‌ایراد نیست. ارزشمندی و لذت‌بخش بودن بی اندازه گیم‌پلی بازی Riders Republic نمی‌تواند مانع از چشم پوشی از ایرادات این بخش شود. مسابقات دوچرخه هیجان بالایی دارند، به نوعی که پس از اتمام یکی به سرعت به سراغ دیگری رفته و دوست داریم مسابقه دیگری را شروع کنیم. اما فیزیک برخوردهای فوق‌العاده ابتدایی که به هیچ وجه در حد یک بازی نسل حاضر نیست واقعا توی ذوق‌مان می‌زند.

هنگامی که دوچرخه‌مان با رقیبان برخورد می‌کند، یا به شکلی عجیب از سرعت‌مان کاسته می‌شود یا به شکلی واقعا حیرت آور از مسیر منحرف می‌شویم. چنین برخوردهایی به خصوص در بخش‌هایی که مسیر باریک می‌شود و در ارتفاع قرار داریم، به راحتی منجر به سقوط‌مان شده و راهی جز شروع مجدد یا برگشت به عقب در مسابقه پیش روی‌مان قرار نمی‌دهد. این ضعف را در فرود اسکی سواران روی زمین پس از پرش و انجام فنون مهارتی نیز می‌توان مشاهده کرد که گاهی اوقات سبب بر هم خوردن تعادل‌شان می‌شود.

بخش دیگری که فیزیک برخوردهای بد بازی به آن لطمه می‌زند، رویدادهایی است که در آن باید با یک‌سری فنون مهارتی دوچرخه‌مان را از مسیرهای باریک و سخت عبور داده و به خط پایان برسانیم. کوچک‌ترین برخوردی با سنگ‌ها یا درخت‌ها کافی است تا دوچرخه‌مان از مسیر منحرف شود. متاسفانه به این بخش در بازی Riders Republic توجهی نشان داده نشده و به اعتبار بازی لطمه زده‌است. چرا که وجود فیزیک برخورد مناسب در بازی‌های ورزشی اهمیت بالایی دارد.

در تنظیمات دوربین فقط به حالت سوم شخص محدود نشده و قابلیت استفاده از دوربین اول شخص نیز به ما داده می‌شود. اما تنظیم اول شخص دوربین در مواردی به خصوص مسابقات دوچرخه سواری غیر قابل استفاده می‌شوند.

پیست‌های مسابقات دوچرخه پر پیچ و خم و پر از پستی و بلندی‌هایی است که به هیجان این‌گونه مسابقات افزوده و فرصت‌های مانور جذابی را در اختیارمان قرار می‌دهند که فشار خونمان را بالا می‌برند. اما این‌ جذابیت‌ها را با دوربین سوم شخص است که می‌توان با تمام شکوه تجربه‌شان کرد نه دوربین اول شخص. هنگامی که دوربین را در حالت اول شخص قرار می‌دهیم، بیش‌تر از هیجان، احساس حالت تهوع و سرگیجه‌های شدید به سراغ‌مان می‌آید تا هیجان.

در بازی Riders Republic به شخصی سازی توجه ویژه‌ای شده‌است. می‌توانید بازیکن‌های خود را با کلکسیونی از لباس‌ها شخصی سازی کرده و راهی پیست مسابقات کنید. برخی از این گزینه‌ها واقعا خنده‌دار هستند.

لذت پوشاندن لباس زرافه یا دایناسور تن بازیکن‌مان و پشتک زدن با دوچرخه در آسمان از صحنه‌هایی است که به ندرت در یک بازی کامپیوتری به آن بر می‌خوریم. علی‌رغم این‌که در بازی‌های این ژانر، انتظار خاصی از گزینه‌های شخصی‌سازی نمی‌رود، با این حال توسعه دهندگان بازی Riders Republic در بخش شخصی‌سازی این بازی کم نگذاشته و عمق خوبی به آن داده‌اند.

بازی Riders Republic نقشه‌ای فوق‌العاده زیبا را در اختیار شما قرار می‌دهد و با پر کردن آن از رویدادهای متنوع و پرهیجان دوچرخه، اسکی و وینگ سوت، ساعت‌های زیادی شما را سرگرم کرده و انتظارات شما از یک بازی ژانر ورزش‌های پرخطر را برآورده می‌کنند.

پیچیده نبودن این بازی سبب شده تا بازیکن‌های بیش‌تری بتوانند با آن ارتباط برقرار کرده و هر بازیکنی، از هر ژانری بتواند مدتی پای آن نشسته و سرگرم شود.

بازی از ایراداتی نظیر فیزیک برخورد افتضاح و تاریخ مصرف گذشته یا بد ذوقی توسعه دهندگان در طراحی تم بازی رنج می‌برد که متاسفانه مانع از تبدیل شدن این بازی به یک اثر ماندگار و کلاسیک ژانر ورزش‌های پر خطر شده‌است. اما لذت فراوانی که مسابقات پرهیجان و فنون مهارتی جذاب آن به ما می‌دهند، سبب می‌شود تا برای چند ساعت از ایرادات آن چشم پوشیده و خود را در نقش‌هایی قرار دهیم و کارهایی کنیم که شاید در دنیای واقعی نتوانیم از عهده‌شان بر بیاییم.

نتیجه‌گیری

بازی Riders Republic درباره یک نقشه زیبا و رویدادهای هیجان انگیز و متنوع است. یک بازی ژانر ورزش‌های پرخطر آرکید که خلاصه می‌شود در پوشیدن لباس‌های عجیب و غریب و انجام فنون مهارتی پرهیجانی که در دنیای واقعی از عهده‌شان بر نمی‌آییم. وجود ایراداتی مانع از تبدیل شدن آن به یک تجربه کامل شده اما این ایرادات هیچ‌کدام از هیجان بالای بازی نمی‌کاهند.

خلاصه انگلیسی از نقد بازی

The Riders Republic is about a huge map filled with various and thrilling events. An extreme sports game that sums up wearing weird costumes and performing what we can`t do in the real world. Some drawbacks prevent it from becoming a complete experience, but these drawbacks do not diminish any of the high excitement the game brings to the table.