نقد بازی Far Cry 6 | چریک‌های تقلبی

روزی روزگاری یک کمپانی فرانسوی بازی‌هایی می‌ساخت که هر طرفدار بازی‌های ویدیویی برای تجربه آن‌ها لحظه شماری می‌کرد. اما متاسفانه حرص و طمع، خلاقیت را از این کمپانی دزدید و این شرکت فرانسوی مقلوب غول بزرگ سرمایه داری شد. کمپانی یوبیسافت زمانی یکی از پیشروان ژانرهای مخفی کاری و ماجراجویی بود. IP هایی که اکنون چندین و چند سال است که چیزی از آن‌ها ساخته نشده. با این حال چند IP هستند که یوبیسافت دست از سر آن‌ها بر نمی‌دارد و تا جای ممکن سعی دارد تا شیر این IP های زبان بسته را بدوشد. سری فار کرای هم یکی از همین IP هاست. بازی Far Cry 6 چند روزی است که عرضه شده و با دیدن تریلرها می‌توانید ببینید که دوباره با همان فرمول تکراری برگرفته از نسخه سوم سری طرف هستیم. بازی فار کرای 6 حتا یک کپی خوب هم از نسخه سوم سری نیست و نسبت به بازی فار کرای 5 عقب گرد داشته است.

• مطلب مرتبط: بهترین بازی های 2021

داستان بازی در یک جزیره خیالی به نام «یارا» اتفاق می‌افتد که زیر حکومت یک دیکتاتور ظالم به نام «آنتون کاستیو» است. او که در ابتدا به‌واسطه‌ی شعارهای زیبا و فریب‌انگیزش توسط مردم انتخاب شده بود، به یک دیکتاتور ظالم تبدیل شد که برای رفاه حال خود و تعداد اندکی از مردم جزیره، طبقه پایین دست جامعه را به برده‌داری گرفت.

شخصیت اصلی بازی هم جوانی به نام Dani است که براساس انتخاب شما می‌تواند دختر یا پسر باشد. Dani در ابتدای دوران جوانی‌اش به ارتش می‌رود و در آنجا به یک سرباز قدرتمند تبدیل می‌شود، اما به دلایلی ارتش را ترک می‌کند و اکنون یک کهنه‌سرباز جوان به حساب می‌آید!

بازی شروع خوبی دارد و از همان ابتدا شما را درگیر حوادثی که در ابتدای بازی به‌وجود آورده است، می‌کند. از همان ابتدا شما جو دیکتاتوری کاستیو را حس می‌کنید و درگیر آن می‌شوید. در ابتدا یک میان پرده از سخنرانی کاستیو را می‌شنویم که دارد از نقشه‌های مفیدش برای پیشرفت کشورش صحبت می‌کند، اما چیزی که در عمل می‌بینیم شروع یک دیکتاتوری دهشتناک در یارا است.

پس از این میان پرده بازی شخصیت ما را همراه با دوستانمان نشان می‌دهد که پس از مدت کوتاهی صحبت کردن سربازان کاستیو به شهرشان هجوم می‌آورند و قصد دستگیری ما را دارند. این اتفاقات کاملا حس خفقان یک دیکتاتور بی‌رحم را به مخاطب منتقل می‌کنند و نوید یک شروع عالی را برای فرمول کلاسیک و تست شده‌ی فار کرای می‌دهد. اما متاسفانه این اولین و آخرین باری است که شما رنگ یک حس و حال درست دیکتاتوری را در این بازی می‌چشید.

اگر بازی دقیقا چیزی که در میان پرده نشان داد را در خود محیط واقعی و در خلال گیم پلی هم شبیه سازی می‌کرد، می‌توانست به یک اثر خوش ساخت و سرگرم کننده با درون مایه‌های سیاسی جدی تبدیل شود. اما چیزی که در واقع ما می‌بینیم یک محیط زیبا، بزرگ و بی‌روح است که ماشین‌ها و تانک‌های کاستیو بدون هیچ هدف و الگوی مشخصی در جاده‌ها می‌چرخند.

محیط بازی پر است از ایست بازرسی‌هایی که درواقع باید مردم را تفتیش کنند و جوی ناامن را به‌جود آورند. اما در عوض چیزی که می‌بینیم چندین و چند ایستگاه پر از سرباز است که منتظرند که ما سر برسیم و کلک‌شان را بکنیم. حتا وقتی که مردم عادی از این ایست‌ها عبور می‌کنند، سربازان هیچ واکنشی نشان نمی‌دهند.

 حال چون در ابتدای بازی بیشتر در حومه شهرها پرسه می‌زنیم و چریک‌بازی می‌کنیم، امید داریم که اگر به شهرها برسیم می‌توانیم چشمه‌ای از یک حکومت دیکتاتوری واقعی را بچشیم، اما حتا شهر ها هم هیچ روحی ندارند و NPC ها سردرگم در حال متر کردن پیاده روها هستند. این مشکلات نباید در یک بازی بزرگ و AAA وجود داشته باشند، آن هم کمپانی‌ای که سال‌ها بازی‌های بزرگ و فوق‌العاده ساخته است.

شخصیت‌های بازی Far cry 6 برخلاف رفتار دشمنان و مردم «یارا» به خوبی طراحی شده‌اند، به‌طوری که اگر مدت زیادی هم دست از بازی کردن بردارید، باز هم هر یک از شخصیت‌های بازی را به‌همراه خصیصه‌های مخصوص به هر کدام به خوبی به یاد دارید، از «آنتون کاستیو» گرفته که یک بازیگر حرفه‌ای نقش او را ایفا می‌کند تا افسانه‌های 67 یارا که مدت‌هاست بازنشسته شده‌اند و مردم یارا را به حال خود رها کرده‌اند.

 درواقع یکی از معدود انگیزه‌های من برای ادامه دادن بازی رسیدن به میان پرده‌های بازی بود، خصوصا آن‌هایی که «آنتون کاستیو» در آن‌ها حضور داشت. درواقع شاید تنها چیزی که یوبیسافت از بازی «فار کرای 3» به خوبی یاد گرفته، خلق شخصیت منفی‌های قوی است که این بازی هم از این قضیه مستثنا نیست و یک شخصیت منفی قدر دارد که به خوبی کار خود را انجام داده است.

از خیابان‌های خالی و ایست بازرسی‌های تقلبی «یارا» که بگذریم، به سیستم گان پلی بازی می‌رسیم که شاید جزو معدود المان‌هایی باشد که درواقع نسبت به بازی‌های گذشته پیشرفت کرده است.

در بازی سلاح‌های متنوعی وجود دارد که هر کدام هندلینگ مخصوص به خود را دارند و حس استفاده از هر کدام متفاوت است. این مورد به بازی تنوع می‌بخشد، موردی که بازی Far Cry 6 به شدت به آن نیاز دارد. انیمیشن سلاح‌ها هم حس خوبی که مخاطب منتقل می‌کنند، از صدا خفه‌کن‌هایی که داغ می‌کنند تا عوض کردن خشاب سلاح‌ها. اما طراحی مراحل بد و خسته کننده بازی، سیستم گان پلی لذت بخش آن را تحت تاثیر خود قرار می‌دهند و پس از چند ساعت که به کشتن سربازان کاستیو می‌پردازید، کم کم مراحل بازی رنگ می‌بازند و خسته کننده می‌شوند.

خسته کننده بودن بازی فار کای 6 همانطور که گفتم از طراحی مراحل بد آن نشات می‌گیرد. سازندگان به خود زحمت ندادند که سناریوهای مختلفی را درست کنند که از المان‌های بازی به خوبی استفاده کند. شما همواره از نقطه A به نقطه B می‌روید، یا باید یک مکان را تصرف کنید و تمام سربازان آن را بکشید، یا یک وسیله نقلیه بدزدید یا این که به دارایی‌های کاستیو ضربه بزنید. سیستم گیم پلی بازی‌ها از چند مورد محدود تشکیل شده است، اما این طراحی مراحل بازی است که از این سیستم‌ها به خوبی استفاده می‌کند و موقعیت‌های جدیدی خلق می‌کند.

برای مثال به یکی از مراحل بازی GTA IV نگاه کنید. شما مانند هر مرحله دیگری به سراغ یکی از شخصیت‌های بازی می‌روید. او باید به یک ملاقات با یکی از دلالان مواد برود، اما شما را به عنوان محافظ خود به آن ملاقات می‌آورد، با این تفاوت که باید در یک جایی پنهان شویم. شما در واقع کاری جز رانندگی کردن، کاور گرفتن پشت یک دیوار و سپس شلیک کردن نمی‌کنید، اما این سناریو و موقعیت پیش آمده است که شما را به خود جذب می‌کند و در طول بازی چندین و چند ماموریت جذاب وجود دارد. حال بماند که سیستم تیر اندازی بازی Far cry 6 مشخصا از گان پلی بازی GTA IV بهتر است، اما امان از طراحی مراحل تکراری بازی. البته که در بین این مراحل، چند ماموریت جذاب هم وجود دارند، ولی اکثریت آن‌ها تکرار چند باره یک ماموریت با پوسته متفاوت‌اند که مشخصا به تکراری شدن آن منجر می‌شود.

البته از حق نگذریم که رانندگی در محیط زیبای «یارا» و پرواز کردن بر فراز آن لذت خاص خودش را دارد، اما این موارد کوچک نمی‌توانند از خسته کننده بودن بازی بکاهند و آن را نجات دهند.

هوش مصنوعی بازی‌ها یکی از مواردی است که بیشتر عناوین در خلق و به‌کار گیری درست آن در بازی‌هایشان درمانده‌اند. حتا عناوینی چون The Last of Us هم از هوش مصنوعی بد رنج می‌برد. هوش مصنوعی شخصیت‌های همراه بازی هم تا حدودی همانند بازی The Last of Us است، اما نکته‌ای که این هوش مصنوعی ضعیف بازی به تجربه مخاطب ضربه‌ای بسیار مهلک وارد می‌کند این است که در بعضی مراحل، پیشرفت مرحله وابسته به یکی از NPC های بازی بود.

بگذارید از مشکل هوش مصنوعی بازی مثالی بزنم. در یکی از مراحل اصلی بازی، یکی از NPC ها باید راه را به ما نشان می‌داد، آن هم موقعی که سربازان کاستیو در بیرون جهنمی به راه انداخته بودند. نتیجه این شد که این شخصیت نمی‌توانست راه خود را پیدا کند، پس سربازان کاستیو یکی از پس دیگری وارد ساختمان می‌شدند و ما باید با آن‌ها مبارزه می‌کردیم، آن هم در حالی که از برادر او خون زیادی رفته بود و ما نباید می‌ذاشتیم که او بمیرد. این گونه موارد تجربه بسیار بدی را برای‌تان رقم می‌زنند. درواقع مواردی که باعث شکست آن مرحله می‌شوند و خارج از کنترل مخاطب هستند، برای آن‌ها بسیار طاقت فرسا جلوه می‌کنند.

اگر شما بعد از تجربه بازی به سراغ نسخه سوم بروید، تجربه‌ای بسیار هیجان‌انگیزتر و بهتر را خواهید داشت، زیرا خواهید دید که فیزیک بازی بسیار بهتر از این نسخه است، سیستم رانندگی آن به لطف همین فیزیک جزو یکی از بهترین تجربه‌های رانندگی شما خواهد بود و داستان و گیم پلی هم چیزی بود که باعث ساخته شدن 4 عنوان دیگر با همین سیستم شد.

بازی Far cry 6 حتا روی کامپیوترهای قدرتمند با بیشترین تنظیمات گرافیکی هم از بازی‌های روز جلوه‌های بصری ضعیف‌تری دارد. همینطور یک باگ روی پلتفرم PC وجود داشت که باعث تارشدن بافت‌های بازی می‌شد. تا زمان نگارش این نقد، هنوز این مشکل حل نشده است و همچنان برخی از بافت‌های بازی تار هستند.

این که بازی فار کرای 6 با گذشت 9 سال همچنان در چنین مواردی ضعیف‌تر واقع شده جای تاسف برای شرکت یوبی سافت دارد، شرکتی که در گذشته پی خلق تجربه‌های جدید و جذاب در کنار پول درآوردن بود، اما الان فقط شده یک ماشین پول برای سرمایه‌دارهای حریص.

در نهایت اگر شما به‌دنبال یک تجربه فار کرای مانند هستید، بازی فار کرای 6 یک نسخه تکراری و ضعیف‌تر از عناوین پیش را برایتان فراهم می‌کند. موردی که این تجربه‌ها را از یکدیگر جدا می‌کرد، تم داستان و شخصیت منفی آن بود. حال این بازی شخصیت منفی فوق‌العاده‌ای دارد، اما پتانسیل «آنتون کاستیو» زیر سایه مشکلات بازی به هدر رفت. پس اگر آثار قبلی را تجربه نکرده‌اید، بهتر است به سراغ آن‌ها بروید تا این بازی، که حتا جلوه‌های بصری آن تغییر به خصوصی نداشته‌اند و نمی‌توان آن را یک بازی نسل بعدی خواند.

خلاصه‌ای انگلیسی از نقد بازی فار کرای 6:

Far Cry 6 doesn’t improve the classic formula from the third game in the series and the repetitive missions and lack of freshness in the game don’t help either. Anton Castillo and other characters are one of the few good things that you will experience in the game plus a fun gunplay system, but these things can’t revive the game from getting boring.