نقد بازی Bright Memory Infinite | اکشن عالی، ولی نقطه مقابل بی‌نهایت

چند ماه پیش بود که بازی Bright Memory  بی سر و صدا به استیم آمد و در مدت زمان کوتاهی برای خود اسم و رسمی به هم زد. باتوجه‌ به کیفیت بازی هم در بخش گیم‌پلی و هم در گرافیک، درک این که این بازی فقط توسط یک نفر ساخته شده است بسیار عجیب بود. موفقیت نسبتا بزرگ بازی که در حد دمو 30 دقیقه ای طراحی شده بود منجر به این گشت که به زودی سازنده آن اعلام کند که ایده کلی و مکانیک آن با گسترش به عنوان یک بازی کامل عرضه خواهد شد. نتیجه این کار بازی Bright Memory Infinite است.

پی بردن به داستان Bright Memory Infinite  از توانایی بیشتر انسان‌های خارج است. به جز محرک اصلی داستان، یعنی یک سیاهچاله که در افق ظاهر شده و سبب انواع و اقسام اتفاقات غیرطبیعی شده، کدشکنی داستان تقریبا غیرممکن است. تنها چیز واضح این است که شخصیت اصلی به نام Shelia توسط فردی برای اکتشاف در مورد سیاهچاله فرستاده می‌شود و در حین این ماموریت با انواع و اقسام دشمنان درگیر.

 

دشمنان مختلف بازی از سربازان مدرن با اسلحه‌های مختلف تشکیل شده‌اند تا نیروهای جنگاور قدیم و موجوداتی که از افسانه‌های چین باستان الهام گرفته‌اند. حضور این موجودات و اشخاص باستانی به نظر در طی اتفاقات داستانی توجیه می‌شود که البته سردرآوردن از دیالوگ‌های مختلف بازی Bright Memory Infinite  غیرممکن است. تنها چیزی که باید دانست این است که سیاه‌چاله‌ای وجود دارد و تعداد زیادی دشمن و باید همه را قتل‌عام کرد!

بخش اصلی بازی Bright Memory Infinite  گیم‌پلی آن است که در ساده‌ترین حالت از قوانین معمول بازی های شوتر اول شخص پیروی می‌کند. 4 اسلحه مختلف (کلت، مسلسل، شاتگان و اسنایپر)، توانایی جاخالی دادن در 4 جهت و پرش. اسلحه‌ها همگی استاندارد و معمولی هستند، به جز تیر جانبی هرکدام. برای مثال شاتگان بازی که توانایی شلیک نارنجک آتشی دارد. با وجود عدم نوآوری خاص در اسلحه‌ها، سرعت بالای بازیکن و توانایی پارکور مانند او بخش اکشن مبارزات را بالا می‌برند. در کنار آن خون دشمنان با خشونت بسیار فوران می‌کند که این خود مبارزات را لذت‌بخش می‌کند.

چیزی که مبارزات بازی را از حالت شوتر معمولی خارج می‌کند، مسلح بودن Shelia به یک شمشیر مخصوص و Exosuit است. توسط شمشیر می‌توان دشمنان را به هوا پرتاب کرد و انرژی ذخیره شده در Exosuit برای چند ثانیه قربانی را در هوا نگه می‌دارد. در اینجا می‌توان به حرکاتی که یادآور دانته در DMC هستند به هوا پرید و با ضربات شمشیر قربانی بخت‌برگشته را تکه‌تکه کرد. علاوه‌برآن، می‌توان با شمشیر تیرها را به سمت شلیک‌کنندگان برگرداند . قابلیت پایانی، کشاندن دشمنان از دوردست به سمت Shelia است.

با همین اضافه‌کردن شمشیر و Exosuit، گیم‌پلی بازی Bright Memory Infinite چندین درجه هیجانی‌تر و لذت‌بخش‌تر می‌شود. با وجود قدرت کافی اسلحه‌ها (که البته خود به‌تنهایی بازی را تا حدی آسان می‌کند) تلاش برای مبارزه اکشن‌تر یکی از بخش های اصلی بازی است. هدف فقط کشتن دشمنان نخواهد بود، بلکه به هر چه زیباتر و اکشن‌تر کشتن آن‌ها تبدیل خواهد شد. البته این شمشیر زنی به حدی قوی است که می‌توان به راحتی دشمنان را Stunlock کرده و بدون اجازه عکس العمل آنها را از بین برد. طراح بازی تلاش کرده تا با محدودکردن انرژی Exosuit جلوی بیش از حد قوی شدن توانایی‌های آن را بگیرد، ولی حداقل در درجه سختی متوسط بازی تار و مار کردن دشمنان فقط با شمشیر چندان مشکل نیست.

با وجود طراحی زیبا و جزئیات مراحل، مدت زیادی نمی‌گذرد که مراحل مختلف از نظر ظاهری تکراری می‌شوند. تمامی مراحل در یک قسمت اتفاق می‌افتد که اکثراً حالتی الهام گرفته شده از چین باستان دارند. علاوه‌برآن، مدت زیادی نمی‌گذرد که متوجه خواهید شد این مراحل در بیشتر موارد حالتی تونل مانند دارند. به‌عبارت‌دیگر، مسیر خاصی به جز مستقیم رفتن یا حداکثر مقداری دورزدن در پیش رو نیست. در برخی موارد نیاز به قابلیت دویدن روی دیوار برای دسترسی به قسمت بعدی است. بازی انگار در این موارد اعتمادی به مخاطب ندارد و در طی دیالوگ و علامت‌گذاری بسیار واضح به‌سرعت نحوه پیشرفت را گوشزد می‌کند!

طبیعتاً کشت‌وکشتار پشت‌سرهم هرچقدر که اکشن و هیجان‌انگیز باشد خسته‌کننده خواهد بود. در این موارد طراحان تلاش می‌کنند با قراردادن مکانیک‌های دیگر در روال بازی تغییر به وجود آورند. ایده سازندگان در بازی Bright Memory Infinite  در این حد بوده که ناگهان در یک مرحله تمامی قدرت‌های Shelia را می‌گیرند و ناگهان بازی به مخفی‌کاری تبدیل می‌شود. این مرحله بسیار کوتاه است و با وجود تنها مرحله‌های که حالت پیچ‌درپیچ دارد، با گیم‌پلی معمول بازی خوانایی ندارد که تنها کاربرد آن کشیده شدن ترمز بازی به طور کامل است.

مکانیک‌های دیگر برای تغییر دادن در گیم‌پلی بازی Bright Memory Infinite یک قسمت ماشین سواری (!) است و یادآور فیلم های جیمز باند. در این قسمت باید در مسیر خطی حرکت کرد و با استفاده از اسلحه روی کاپوت، ماشین‌های دشمنان را از بین برد. این قسمت نیز بسیار کوتاه است و حداقل ریتم اکشن بازی را حفظ می‌کند. از این موفق‌تر، بخش های کوتاه ولی موثر اکشنی است که در برخی قسمت ها وجود دارد. بهترین و به یادماندنی‌ترین آن‌ها مبارزه روی هواپیماهای مسافری در ارتفاع بسیار بالا است. متأسفانه این قسمت‌ها بسیار کوتاه و گذرا هستند و خیلی سریع جای خود را به گیم‌پلی معمول بازی می دهند.

بزرگ‌ترین مشکل بازی Bright Memory Infinite این است که بازی در کمال تعجب هنوز بسیار کوتاه و در حد دمو است. این کوتاهی همراه با ازهم‌گسیختگی مراحل و داستان به‌گونه‌ای است که حس می‌شود در حال تجربه تعدادی از مراحل تصادفی از بازی طولانی‌تری هستیم! معرفی مکانیک‌های جدید مانند مخفی‌کاری و استفاده از آن‌ها فقط در بخشی از یک مرحله، باس‌هایی که ناگهانی می‌آیند، سخنرانی می‌کنند و بدون توضیح شکست‌خورده و کنار می‌روند و زمان بازی که در بهترین حالت یک ساعت و نیم است مزید بر علت می‌شود که در صورت خبر نداشتن هرکسی فکر کند با دمو یک بازی کامل‌تر مواجه است.

متأسفانه تک سازنده بازی نتوانسته پیشرفت چندانی نسبت به اثر دمو مانند اولیه داشته باشد. ریختن چندین ایده روی‌هم، اضافه‌کردن بخش RPG سطحی که اصلا نیاز نیست و داستان کاملا گنگ باعث شده که نتیجه نهایی یعنی بازی Bright Memory Infinite فرق چندانی با منبع اصلی خود نداشته باشد.. حتی با وجود وقت بیشتر و اعلام اینکه بازی کوتاه اولی به عنوان پایه ای برای بازی کامل‌تر خواهد بود. شاید مهمترین تغییر اضافه‌کردن چند باس به بازی است که حداقل در یکی دو مورد عظمت و زیبایی آن‌ها خیره کننده است.

در پایان به نظر می رسد که تک سازنده بازی تلاش کرده تا به‌تنهایی باز بار طراحی یک بازی کامل و گسترده‌تر را به دوش بکشد که واضحا در انجام این حجم عظیم کار ناتوان مانده و تنها موفق شده زمان بازی را کمتر از یک ساعت افزوده کند. هل دادن مکانیک‌های نصفه‌نیمه برای تغییر روال بازی موفقیت آمیز نبوده و در پایان باز باتجربه‌ای ناقص مواجه هستیم که پتانسیل تبدیل‌شدن به یک اثر بسیار کامل‌تر را دارد. فقط آقای Zeng باید رضایت دهد که کار ساخت آن گروهی انجام شود نه به‌صورت تک سوار!

خلاصه انگلیسی نقد بازی:

Bight Memory Infinite is not the full experience we were hoping for after first playing the first demo, Bright Memory. Obviously, the sole developer, Mr. Zeng, was not capable of making a full-length game with this level of graphics and gameplay. Consequently, what we have is an extremely short but enjoyable game that tries changing up the formula, but mostly is unsuccessful. The game is undoubtedly fun to play, but it is a short ride that is over too soon and the main idea still is left unrealized.