نقد و بررسی فصل 4 انیمه Attack on Titan (قسمت 9 به بعد)

چه از طرفداران دنیای انیمه باشید، چه نباشید، امکان ندارد این روز‌ها نام انیمه حمله به تایتان (Attack on Titan) به گوشتان نخورده باشد. این انیمه‌ی پرطرفدار با پخش فصل چهارم خود در دنیای سرگرمی سروصدای زیادی به راه انداخته است. در حال حاضر، فصل 4 انیمه Attack on Titan بالاترین امتیاز وب‌سایت مای انیمه لیست را در گروه انیمه‌های در حال پخش از آن خود کرده است و بسیاری از قسمت‌های آن، نمرات بسیار بالایی در وب‌سایت آی‌ام‌دی‌بی کسب کرده‌اند. در این مقاله به ادامه بررسی و نقد فصل 4 انیمه Attack on Titan خواهیم پرداخت.

قسمت‌های اول تا هشتم فصل 4 انیمه Attack on Titan

از زمان اعلام تغییر استودیوی سازنده فصل چهارم این انیمه، نگرانی زیادی درباره سرنوشتش میان طرفداران به وجود آمد. استودیوی ماپا (MAPPA) در سال اخیر انیمه‌های بسیاری ساخته و به دلیل ساخت انیمه‌هایی مانند دوروهدورو و جوجوتسو کایزن تحسین بسیاری را برانگیخته است. نگران‌کننده‌ترین مساله، زمان کم این استودیو برای ساخت فصل چهارم و تغییر احتمالی سبک بصری همراه با تغییر استودیو بوده است. فصل چهارم از همان قسمت اول به دلیل تغییر سبک بصری‌ای که بیشتر طرفداران به آن عادت داشتند، مورد انتقاد قرار گرفت، اما این انتقادها با پخش قسمت هفتم فصل، که در حال حاضر دارای نمره کامل در وب‌سایت آی‌ام‌دی‌بی است، به کم‌ترین حالت خود رسید و ماپا بالاخره توانست طرفداران سخت‌گیر این انیمه را نیز راضی کند. دیگر مساله‌ی نگران‌کننده در حال حاضر، سرنوشت ادامه داستان است، زیرا تصور تمام شدن کل آن در 8 قسمت باقی‌مانده بسیار سخت است.

استودیو ماپا در اقتباس آرک مارلی موفق بوده و یافتن ایرادی در سرعت پیش‌روی داستان و روایت آن واقعا سخت است. انیمه نسبت به مانگا به قسمت‌های مهم و تاثیرگذار، زمان بیشتری را اختصاص داده است (مانند نبرد پورکو و ارن) و تنها تعداد اندکی از پنل‌های مانگا به دلیل فاش نساختن پیچش‌های داستانی آینده حذف شده‌اند. این انیمه با وجود جهش زمانی و معرفی شخصیت‌هایی جدید، هم موفق به بیان داستان طرف مقابل شده و هم در انسانی‌تر جلوه دادن آن‌ها موفق عمل کرده است. در نیمه اول فصل 4، با درک بیشتری که از مارلی و مردمانش پیدا می‌کنیم و مشاهده اعمال ارن، انتخاب طرف محق داستان برای مخاطب واقعا سخت می‌شود. ارن و راینر هردو به خوبی به عنوان نمونه‌هایی از قربانیان شرایط معرفی می‌شوند؛ البته تماشای اعمال بی‌رحمانه قهرمان داستان، یعنی ارن به هیچ‌وجه آسان نیست. انیمه Attack on Titan با مهارت تمام مخاطب را با این مسایل درگیر می‌کند، اما از تمرکز بر تم‌های ضدجنگی خود نیز دست نمی‌کشد.

فصل 4 در قسمت‌های ابتدایی، با استفاده از هنر صداپیشگان، اضافه کردن چند صحنه جزیی و نمایش همانندی‌های شرایط دو طرف، حس هم‌دردی مخاطبان با مارلیایی‌ها را تشدید می‌کند. حمله پارادیسی‌ها به مارلی با خشونتی بیش‌تر از مانگا به تصویر کشیده می‌شود. اجرای صداپیشگان شخصیت‌های گابی، راینر و ارن در این فصل ستودنی است و آن‌ها با تبحر، احساسات این شخصیت‌ها را به مخاطبان منتقل می‌کنند. در ضمن، کارگردانی قسمت‌های دیالوگ‌محور به زیبایی صورت گرفته و استفاده از نماهای متنوع دوربین، موسیقی متن و پالت‌های رنگی مناسب، آن‌ها را به قسمت‌هایی به‌یادماندنی تبدیل کرده است. قسمت‌های اکشن‌تر نیز (مخصوصا قسمت هفتم) به دلیل کارگردانی ماهرانه، طراحی شخصیت دقیق، موسیقی متن مناسب، انیمیشن عالی و نبردهایی با کوریوگرافی قوی به قسمت‌هایی دیدنی تبدیل شده‌اند.

بحث‌برانگیزترین بخش فصل 4، جلوه‌های بصری آن است. سبک طراحی شخصیت ماپا با ویت استودیو تفاوت بسیاری دارد، اما طراحی شخصیت‌های جدید معرفی‌شده در این فصل بسیار رضایت‌بخش بوده‌اند. طراحی شخصیت‌های پارادیسی‌ها مخصوصا میکاسا، ژان و فلاک در قسمت ششم باعث ناراحتی طرفداران شده‌اند، اما در قسمت بعدی این مشکلات حل می‌شوند. درکل، طراحی شخصیت استودیو ماپا بسیار واقع‌گرایانه‌تر و شبیه‌تر به سبک خود مانگا است. طراحی تایتان‌ها نیز قسمت به قسمت بهتر شده‌اند، مخصوصا تایتان حمله. استودیو ماپا به دلیل کمبود وقت و برای پایین آوردن هزینه‌ها به استفاده از انیمیشن CGI روی آورده، اما ویت استودیو نیز پیش از این، مخصوصا در متحرک‌سازی تایتان عظیم‌الجثه، از این تکنیک استفاده کرده است. انیمیشن CGI در بیشتر صحنه‌ها هم‌خوانی مناسبی با پس‌زمینه دارد و غیرطبیعی نیست؛ اما در برخی صحنه‌ها، مخصوصا در صحنه‌های مربوط به تایتان حمله و تایتان میمونی، حرکاتی غیرطبیعی نیز مشاهده می‌کنیم. استفاده از انیمیشن CGI در برخی صحنه‌ها (مانند نبردهای قسمت هفتم) امکان استفاده از زوایا و حرکات دوربین بسیار متنوعی را فراهم کرده است.

درکل می‌توان گفت که این اقتباس با وجود مهلت کوتاه استودیوی سازنده برای ساختش، اقتباسی شایسته‌ی این داستان هیجان‌انگیز را برای مخاطبان فراهم کرده است. این اقتباس به هیچ‌وجه بدون عیب نبوده است، اما بیشتر این ایرادها در بخش جلوه‌های بصری هستند و قسمت به قسمت کم‌تر شده‌اند. درضمن، بیشتر استودیوها هنگام انتشار رسمی بلوری انیمه‌ها ایرادات این‌چنینی را برطرف می‌کنند؛ اصلاحی که مخصوصا برای فصل اول انیمه حمله به تایتان به مقدار زیادی انجام شده است.

می‌توانید نقد و بررسی کامل قسمت‌های اول تا هشتم فصل 4 انیمه حمله به تایتان را در این مطلب مطالعه کنید.

• نقد و بررسی قسمت نهم و دهم فصل 4 انیمه Attack on Titan
• نقد و بررسی قسمت یازدهم و دوازدهم فصل 4 انیمه Attack on Titan
• نقد و بررسی قسمت سیزدهم و چهاردهم فصل 4 انیمه Attack on Titan
• نقد و بررسی قسمت پانزدهم و شانزدهم فصل 4 انیمه Attack on Titan

نقد و بررسی قسمت نهم و دهم فصل 4 انیمه Attack on Titan

اگر مبارزه نکنیم، پیروز نخواهیم شد | نقد و بررسی فصل 4 انیمه Attack on Titan

قسمت نهم، قسمتی است که بیشتر زمانش را به فلش‌بک‌هایی از سه سال گذشته در جزیره اختصاص داده است. این قسمت برخلاف قسمت‌های پیشین نه توییست خاصی دارد، نه نبرد هیجان‌انگیزی، اما آن‌قدر با مهارت اطلاعات جدیدش را در اختیار ما می‌گذارد که تماشای آن به هیچ‌وجه حوصله‌سربر نیست. پس از اتمام قسمت هشتم و غافل‌گیر شدن مخاطبان به دلیل خیانت زیک، دقیقا زمان آن است که انیمه کمی سرعتش را کم کند و اتفاقات رخ‌داده طی سه سال اخیر را بازگو کند. تنها موضوع غافل‌گیرکننده این قسمت، دیدن طرف مقابل صحبت‌های آرمین است؛ آنی، شخصیتی که مدت‌ها اطلاعی از وضعیت او نداشته‌ایم.

این قسمت با معرفی نیکولو و ملاقات پارادیسی‌ها با یلنا و داوطلبان ضدمارلیایی آغاز می‌شود. درابتدا باید به اجرای عالی صداپیشه هانجی و همچنین انتخاب مناسب صداپیشه یلنا اشاره کنیم. تماشای هانجی و شوخ‌طبعی‌های همیشگی‌اش در چنین موقعیتی سرگرم‌کننده است، اما داستان به سرعت وارد مسایل جدی‌تری می‌شود. در صحنه صحبت‌های یلنا و اونیانکوپون با لیوای و هانجی، دلایل عدم حمله دوباره مارلی به پارادیس مشخص می‌شود. علاوه بر آن، پارادیسی‌ها متوجه می‌شوند که در میان مارلیایی‌ها هم کسانی هستند که از شرایط راضی نیستند و در حال ریختن نقشه علیه آن هستند. از همه مهم‌تر، سردسته این داوطلبان ضدمارلیایی کسی جز برادر ناتنی ارن، یعنی زیک نیست. توصیف یلنا از زیک به زیبایی به تصویر کشیده شده است و با استفاده از پالت رنگی روشن و کمی رویایی، متوجه می‌شویم که یلنا این تایتان تخریب‌‌گر را همچون خدایی نجات‌بخش می‌بیند.

همان‌طور که گفتیم، بیشتر این قسمت به فلش‌بک می‌گذرد. ترتیب این فلش‌بک‌ها در خود مانگا کمی گیج‌کننده است. در اقتباس انیمه‌ای، این ترتیب کمی دستکاری شده و با چینش مناسب آن‌ها، مشکل گیج‌کنندگی‌اش برطرف شده است. این قسمت ما را کمی بیشتر با نقشه زیک و هدف و نیتش، یعنی آزادی الدیا، آشنا می‌کند و دلیل نیاز این نقشه به تایتان بنیادی را نیز متوجه می‌شویم. موسیقی متن مرموز و دلهره‌آوری که در زمان این‌ صحبت‌ها پخش می‌شود و استفاده از نماهای متنوع، مخصوصا کلوزاپ، این گفت‌وگو را دیدنی و تاثیرگذار کرده‌اند. در ضمن، طرفداران به کمک این فلش‌بک‌ها می‌توانند زمان بیشتری را با ساشا بگذرانند؛ انیمه با نمایش نیکولو و ارتباطی که میان او و ساشا شکل می‌گیرد و نشان دادن این‌که چقدر ساشا برای نیکولو مهم بوده است، کمی از غم مرگ او می‌کاهد.

تقریبا از اواسط قسمت نهم، به سخنان آرمین گوش می‌دهیم که مشغول صحبت با شخصی است که او را نمی‌بینیم. این سخنان بسیار مهم هستند، زیرا نشان می‌دهند که تاچه‌اندازه میان ارن و آرمین و دیگر دوستان و هم‌رزمانش فاصله افتاده است. زمانی که ارن، میکاسا و آرمین در حال تمرین تیراندازی هستند، تفاوت میان این سه شخصیت به وضوح آشکار می‌شود. آرمین برای نشنیدن صدای تیر گوش‌های خود را می‌پوشاند، میکاسا از شنیدن این صداها ترسی ندارد و ارن با لحن و نگاهی سرد مشغول به این‌کار است. در این‌جا باید حتما به صحنه انتقالی از این تمرین تیراندازی و تیر زدن ارن، به صحنه کشته شدن ساشا اشاره کنیم. خودِ چنین صحنه انتقالی می‌تواند مقصر بودن او در مرگ ساشا را نشان دهد. این سکانس از نظر جلوه‌های بصری نیز قابل تحسین است، هم صحنه انتقال از تیر ارن به مرگ ساشا و هم اتمسفر ایجادشده با استفاده از پالت رنگی قرمز.

اگر بخواهیم کمی بیشتر درباره ارن و آرمین بگوییم، باید اشاره به بازگشت آن‌ها از مارلی بکنیم. آن‌ها در ماموریت خود موفق بودند و ضربه بزرگی به مارلی وارد کردند، اما در چهره ارن هیچ احساسی دیده نمی‌شد. ارنِ حال حاضر تفاوت زیادی با ارن فصل‌های قبل دارد. گویا او خودش را از نظر احساسی از همه دوستانش دور کرده و درگیر مسایلی باشد که آن‌ها را با کسی درمیان نمی‌گذارد. می‌دانیم که کل جهان الدینی‌ها را شیطان می‌دانند و از آن‌ها می‌ترسند. در پاسخ به چنین شرایطی، شخصیت صلح‌طلبی مانند آرمین می‌خواهد مسیر گفت‌وگو را پیش بگیرد و بی‌گناهی مردم را ثابت کند، اما ارن می‌خواهد نقش شیطان بودن را بپذیرد و شیطان واقعی را به جهانیان نشان دهد. ارن تنها راه آزادی الدیا را در جنگیدن و مبارزه می‌بیند. با وجود چنین اختلافی در رویکرد این دو دوست صمیمی، راحت‌تر می‌توان سخنان آرمین مبنی بر عدم توانایی در درک ارن را متوجه شد.

آرمین مشغول این صحبت‌ها با آنی است، در حالی‌که صدفی (که شاید متعلق به اولین سفرش به ساحل در آخر فصل سوم باشد) را در دست خود گرفته و از عدم اطمینانش از تصمیم‌هایشان می‌گوید. این صحنه نشان می‌دهد که آرمین نیز پس از گذشت این چندسال، به درک دلایل اعمال طرف مقابل رسیده است. او به آنی می‌گوید که پارادیسی‌ها نیز چاره‌ای نداشتند و مجبور به تخریب بندر مارلی بودند، درست همانند آنی و دوستانش. این قسمت، سر کوتاهی هم به گابی و فالکو در زندان می‌زند و تماشای گابیِ پر از نفرت و خشم نسبت به ارن کمی ترسناک است. این صحنه خیلی بهتر از مانگا اوضاع روانی گابی در آن زمان را نشان می‌دهد.

از نظر جلوه‌های بصری، این قسمت با وجود روند آرام خود، از زوایای دوربین متنوع و انیمیشن شخصیت بسیاری استفاده کرده که جذابیت بصری آن را افزایش داده است. طراحی شخصیت‌ها تقریبا بدون نقص هستند و همه شخصیت‌ها با جزییات تمام به تصویر کشیده شده‌اند. طراحی تایتان آرمین نیز به زیبایی انجام شده است. همان‌طور که پیش‌تر هم اشاره کردیم، انتخاب زوایای متنوع دوربین و پالت‌های رنگی مناسب در این قسمت ستودنی است. قسمت نهم از انیمیشن شخصیت‌ها غافل نمانده است و حتی در صحنه‌های گفت‌وگو نیز حرکات زیادی در شخصیت‌ها می‌بینیم. درضمن باید اشاره کوتاهی به سکانس لیوای و زیک در کالسکه نیز داشته باشیم که قادر به ایجاد تنش بسیاری در مخاطب می‌شود و تعامل این دو شخصیت بسیار دیدنی است.

قسمت نهم، قسمتی تماشایی از فصل 4 انیمه حمله به تایتان است. انتخاب سرعت پیش‌روی آرام‌تر نسبت به قسمت‌های قبل، موسیقی متن مناسب و جلوه‌های بصری عالی، این قسمت فلش‌بک‌محورِ لازم و ضروری را به تجربه‌ای خوشایند تبدیل کرده‌اند. این قسمت، فاصله ایجادشده میان ارن و دوستانش، مخصوصا آرمین را به خوبی به نمایش می‌گذارد؛ به نظر می‌رسد آرمین از تصمیمات گرفته شده راضی نیست و تمایل به راه صلح‌طلبانه‌تری داشته است، اما ارن تنها راه پیروزی و آزاد شدن خود و دوستانش را در مبارزه می‌بیند.

آیا این ارن واقعا همان ارن خودمان است؟ | نقد و بررسی فصل 4 انیمه Attack on Titan

قسمت نهم، قسمتی پر از فلش‌بک و اطلاعت جدید است، قسمت دهم نیز ادامه راه قسمت قبل را در پیش می‌گیرد و با نمایش گذشته و حال حاضر، اطلاعات مخاطب را درباره رمزورازهای این دنیا بالا می‌برد. قسمت دهم نیز روندی بسیار آرام دارد و با نشان دادن ارن در سلول زندانش شروع می‌شود. همان‌طور که می‌دانید، به نظر می‌رسد که فاصله زیادی میان ارن و بقیه افتاده است و هانجی طبق معمول با شوخی سعی به گرفتن اطلاعاتی از ارن دارد. در کمال تعجب، ارن با پرخاشگری زیادی پاسخ هانجی را می‌دهد و حتی او را تهدید می‌کند. تماشای ارن در حال چنین بی‌احترامی به هانجی، به زیبایی با اجرای صداپیشگان آن‌ها به نمایش درمی‌آید و ما را بیشتر از پیش به فکر فرو می‌برد. اگر قسمت نهم و دهم انیمه را با مانگا مقایسه کنیم، متوجه تغییر چینش اتفاقات رخ‌داده در آن‌ها می‌شویم که انتخابی به‌جا بوده، زیرا این عقب و جلورفتن در زمان کمی در مانگا گیج‌کننده است.

پس از همکاری یلنا و دیگر داوطلبان ضدمارلیایی با پاردایس، آن‌ها از نظر تکنولوژی پیشرفت‌های زیادی می‌کنند و مهم‌تر از همه صاحب بندر می‌شوند که به معنای بازشدن راه ارتباطی آن‌ها با دنیاست. اولین کشور خارجی‌ای که برای همکاری و گفت‌وگو به سراغ آن‌ها می‌آید، هیزورو است. با آمدن کیومی آزومابیتو به پارادیس و پیشنهاد او برای همکاری، مساله جالبی درباره ریشه میکاسا روشن می‌شود. نکته عجیب این است که خالکوبی میکاسا در اقتباس ویت استودیو به طور کامل حذف شده است و مادرش در عوض به او دوختن آن علامت یاد می‌دهد. صحنه‌های بسیاری در فصول قبل وجود دارند که در آن‌ها مچ دست میکاسا مشخص است، اما این علامت را روی مچش نمی‌بینیم. با وجود آن، ماپا تصمیم گرفته است به مانگا وفادار باشد و این علامت را نشان دهد. انتخاب استودیوی قبلی برای حذف این علامت اشتباه بوده، اما به دلیل پیش‌فرض‌های ژاپنی‌ها درباره خالکوبی و ارتباط آن با یاکوزا قابل درک است. به طور کلی، آوردن چنین چیزی که قبلا در انیمه حذف شده بوده، باعث نوعی عدم هماهنگی شده است، اما شاید آن‌قدرها هم اذیت‌کننده نباشد.

با ورود خانم آزومابیتو و شنیدن صحبت‌های او با پارادیسی‌ها، از جزییات بیشتری درباره نقشه زیک آگاه می‌شویم. پرسش پیش‌آمده برای شخصیت‌های داستان این است که آیا با فداکردن نسل خود، قادر به آزاد کردن نسل‌های آینده خواهند شد؟ به وضوح می‌توانیم مخالفت ارن با این ماجرا را مشاهده کنیم، اما به نظر می‌رسد که هیستوریا خیلی با آن مخالف نباشد. اما با آمدن به زمان حال، نمی‌دانیم که ارن به چه دلیلی با نقشه زیک موافقت کرده، دوستان ارن نیز این مساله را متوجه نمی‌شوند و همین مساله باعث عدم اعتمادشان به او شده است. در ضمن، مقداری از صحبت‌های قبل‌تر زیک و خانم آزومابیتو از انیمه حذف شده‌اند، که شاید در قسمت بعدی آورده شوند. زمانی که دوباره به زمان حال باز می‌گردیم، می‌بینیم که هیستوریا باردار شده است. بنابراین، او با نقشه آن‌ها برای زاد و ولد به منظور تکثیر خون سلطنتی موافقت کرده است. گفته می‌شود که پدر فرزند او شخصی است که هیستوریا را از کودکی می‌شناخته، اما نه نامی از او برده می‌شود و نه چهره واضحش را می‌بینیم؛ مساله‌ای که باعث بحث زیادی درباره هویت واقعی پدر فرزند هیستوریا شده است.

پس از آن دوباره به زمان گذشته بازمی‌گردیم و یکی از احساسی‌ترین قسمت‌های این فصل را مشاهده می‌کنیم. در سکانس راه آهن، ارنی را می‌بینیم که به وضوح از علاقه خود به دوستانش می‌گوید و حتی به دلیل این ابراز علاقه خجالت می‌کشد و سرخ می‌شود. تماشای جروبحث‌های این گروه دوستان حول موضوع وارث بعدی تایتان ارن، ما را برای لحظاتی از جنگ و کشت‌وکشتار دنیای حمله به تایتان دور می‌کند. این سکانس احساسی که با موسیقی متن زیبا و پالت رنگی غروب آفتاب همراه شده است، ما را به یاد زمانی می‌اندازد که همه‌چیز به پیچیدگی حال حاضر نبود. به طور کلی، در این قسمت بیشتر از تمام قسمت‌های این فصل احساسات ارن می‌بینیم، چه زمانی که مشغول به دفاع از هیستوریا است، چه زمانی که به دوستانش ابراز علاقه می‌کند. این صحنه‌های احساسی و زیبا به زودی پایان می‌یابند و مخاطب دوباره با ماهیت تراژیک این داستان روبه‌رو می‌شود. انتقال از سکانس راه آهن به صحبت‌های دوستان ارن درباره تغییرات او، عوض شدن بیشتر شخصیت‌های داستان در طول این سال‌ها را برای ما پررنگ‌تر می‌کند.

در حال حاضر، دوستان ارن از نقشه او، دلیل تغییر نظرش و موافقت با نقشه زیک آگاه نیستند. کانی که ارن را مقصر مرگ ساشا می‌داند، از بقیه می‌پرسد آیا این ارن واقعا همان ارنی است که می‌شناختند؟ ارنی که تمام تلاشش را می‌کرد تا دیگران، مخصوصا آرمین و میکاسا وارد نبردی نشوند. او دوستان و هم‌رزمانش را به میدان جنگ فراخوانده و حتی باعث مرگ ساشا شده است. پس از مرگ ساشا آن خنده هیستریک معروف از ارن را مشاهده کرده‌ایم و فاصله میان او و بقیه کاملا حس می‌شود. میکاسا در این‌جا به دفاع از ارن می‌شتابد، اما آرمین با وجود دفاع از او و پیش‌قدم شدن برای صحبت با ارن، از آخرین راه چاره، یعنی خوراندن ارن به تایتانی دیگر هم سخن می‌گوید. اقتباس این گفت‌وگو نیز با بهره بردن از لرزش و حرکات مختلف دوربین و به تصویر درآوردن حالات چهره‌ای، به خوبی اجرا شده است.

پس از مشاهده این قسمت می‌توان تصور کرد که ارن، پس از ناامیدی از همکاری هیزورو برای کمک به پارادیس برای ارتباط و تبادل با جهانیان، مجبور شده باشد چنین راهی را پیش بگیرد. مشخص است که هیزورو تنها برای منابع پارادیس و تصاحب آن‌ها وارد این مذاکره شده بوده. شاید پس از آن، ثابت کردن بی‌گناهی الدیا برای ارن راهی اجرایی به نظر نرسیده باشد و او تصمیم به استفاده از خشونت گرفته باشد. این قسمت نیز مانند بیشتر داستان Attack on Titan بر نگاهی نسلی تمرکز می‌کند؛ تصمیماتی که شخصیت‌های داستان باید بگیرند، فقط بر خودشان تاثیر نمی‌گذارد و آینده نژاد آن‌ها را تعیین خواهد کرد. آیا پیروزی در نبردهای حاضر به معنای آزادی و پایان رنج‌های الدیا خواهد بود؟ یا تاریخ دوباره به ناچار تکرار خواهد شد؟

چند قسمت اخیر بر اختلافات میان پارادیسی‌ها تمرکز داشتند و این اختلافات در قسمت دهم به اوج خود می‌رسند. بیشتر این قسمت، مانند قسمت پیشین به گذشته می‌پردازد و با سرعتی آهسته اما مناسب، اطلاعات مهمی را در اختیار ما می‌گذارد. می‌توان گفت که قسمت دهم به جای تمرکز بر مسایل تکنیکی جنگ کنونی، بر بعد احساسی و روابط میان شخصیت‌ها تمرکز بیشتری کرده است. با وجود عدم رخ دادن اتفاقات جدیدی در این دو قسمت، به نظر می‌رسد که خبرهای بزرگی در راه باشند. در این قسمت با استراتژی‌های پیش‌روی بیشتر شخصیت‌ها نیز آشنا می‌شویم، اما می‌دانیم که قطعا مسایلی وجود دارند که هنوز از آن‌ها خبر نداریم و امکان دارد غافل‌گیر شویم.

نقد و بررسی قسمت یازدهم و دوازدهم فصل 4 انیمه Attack on Titan

یک الدیایی خوب | نقد و بررسی فصل 4 انیمه Attack on Titan

پس از دو قسمت فلش‌بک‌محور، زمان آن است که انیمه به زمان حال بازگردد. قسمت دوازدهم به صورت هم‌زمان به ماجراهای گابی و فالکو در جزیره پارادیس و به شکاف ایجادشده میان سربازان پارادیسی می‌پردازد. این قسمت را با تماشای گابی و فالکو و فرارشان از بازداشت آغاز می‌کنیم. تماشای گابی و وخامت اوضاع روانی او با وجود سن کمش ناراحت‌کننده است. پس از این‌که گابی محافظ زندان را که گناه خاصی هم ندارد، به بدترین حالت زخمی می‌کند و احتمالا می‌کشد، آن‌ها تا جایی که می‌توانند از آن ناحیه دور می‌شوند.

یک نکته قابل بررسی در این نقطه از داستان، ماجرای بازوبند گابی است. در قسمت‌های قبل‌تر درباره تفکرات گابی و شست‌وشوی مغری اعمال‌شده بر او توسط خانواده‌اش و مارلی صحبت کرده‌ایم. حالا که او و فالکو از زندان فرار کرده‌اند، داشتن بازوبندی که نشانه وارث تایتان بودنش است، می‌تواند باعث لو رفتن و دستگیری دوباره آن‌ها شود؛ اما گابی با جدیت تمام حاضر است این خطرها را به جان بخرد، اما آن را از دستش درنیاورد. به نظر می‌رسد که این بازوبند برای گابی نشانه کلی هویت او و نفرتش نسبت به شیطان‌های جزیره باشد. این بازوبند به گونه‌ای نماد همه تبعیض‌هایی است که الدیایی‌های ساکن مارلی تحمل کرده‌اند اما با این حال، گابی حاضر نیست از آن دل بکند، حتی اگر باعث دستگیری‌اش شود. دلیل چنین رفتاری چه می‌تواند باشد؟ احتمالا این بازوبند برای گابی نشانه همه سختی‌هایی است که برای ترفیع جایگاه خود و خانواده‌اش کشیده است. گویا اگر این بازوبند را نداشته باشد، همه زحماتش ناپدید می‌شوند و او دیگر با یک شیطان جزیره تفاوتی نخواهد داشت.

گابی به دلایل ذکرشده، خود را یک «الدیایی خوب» می‌داند. این تفکرات به حدی در او ریشه دوانده‌اند که او برای رسیدن به اهدافش حاضر است فرد بیگناهی را که به کمکش می‌آید، بکشد و بازهم خود را خوب بداند. این طرز تفکر باعث می‌شود که شباهت‌هایی میان گابی و ارن حال حاضر بیابیم. این دو شخصیت اهداف متفاوتی دارند، اما برای رسیدن به این اهداف حاضر هستند دست به هر کاری بزنند و این اعمال را به بهانه باورها و اهدافشان توجیه کنند. ارن و گابی در این‌جای داستان تبدیل به مهره‌هایی شده‌اند که پیش‌بینی اعمال آینده آن‌ها بسیار سخت است.

قسمت دوازدهم مانند دو قسمت پیشین، سرعت آرام خود را حفظ می‌کند و با قدرت تمام قصد دارد به ما نشان بدهد که هیچ رویداد یا ملاقاتی در حمله به تایتان بی‌دلیل و اتفاقی نیست؛ فصل چهارم به طور کلی در نشان دادن این مساله که همه عناصر داستان به گونه‌ای به هم مرتبط هستند، به خوبی عمل کرده است. در این قسمت نیز ارتباطاتی این‌چنینی نمایش داده می‌شوند که مهم‌ترین آن‌ها رسیدن گابی و فالکو به مزرعه خانواده براوس است. گابی و فالکو روحشان هم خبر ندارد که زن و مردی که چنین محبتی به آن‌ها نشان داده‌اند، پدر و مادر دختری هستند که توسط گابی به قتل رسیده است و چنین مساله‌ای قاعدتا همه‌چیز را پیچیده‌تر خواهد کرد. ارتباط دیگر ملاقات آن‌ها با کایا است، همان دختری که در فصول قبل توسط ساشا از مرگ نجات پیدا کرده. کایا نیز اطلاعی ندارد که قاتل شخصی که الگوی او بوده است، اکنون در مقابلش قرار گرفته.

انیمه Attack on Titan علاقه شدیدی به تاکید بر این مساله دارد که تقریبا بیشتر شخصیت‌ها از کل حقیقت خبر ندارند و همگی تنها قسمتی از ماجرای واقعی را می‌دانند. پس از ملاقات کایا با گابی و فالکو که حالا خود را میا و بن نامیده‌اند، این سه شخصیت به گفت‌وگوی مهمی می‌پردازند و اطلاعات خود را با یک‌دیگر به اشتراک می‌گذارند. برجسته‌ترین سکانس این قسمت نیز صحبت‌های این سه و به‌خصوص صحبت گابی و کایا است. تماشای واکنش‌های خونسردانه کایا به همه‌چیز و بیان اتفاقات وحشتناکی که برای او رخ داده، نشان‌دهنده این حقیقت تلخ است که بیشتر شخصیت‌های حمله به تایتان دچار ترومای روانی هستند و نسبت به تلخی‌های روزگار بی‌حس شده‌اند. گابی سعی ‌می‌کند باورهایی که درباره مردم جزیره به او گفته شده است را با فریاد به کایا بفهماند، گناهان اجداد او را! کایا نیز برای او از گذشته وحشتناکش و مرگ مادرش توسط تایتان‌ها می‌گوید. فالکو نیز از نقشه مارلی برای آن حمله به کایا اطلاعاتی می‌دهد. پس از این تبادل اطلاعات، فالکو و کایا به درکی نسبی از وضع دو طرف می‌رسند، اما گابی حتی با وجود شنیدن داستان طرف مقابل هم به پافشاری بر حرف‌هایش ادامه می‌دهد. همان‌طور که در قسمت‌های قبل هم گفتیم، فالکو و گابی تفاوت بسیاری با یک‌دیگر دارند. فالکو آن‌قدرها دروغ‌های مارلی را باور نکرده است، به همین دلیل راحت‌تر می‌تواند اطلاعات جدید را در قضاوتش لحاظ کند، مهربانی‌های مردمان جزیره را در نظر بگیرد و آن‌ها را به صورت انسانی‌تری ببیند. این سکانس به دلیل صداپیشگی ماهرانه شخصیت‌های گابی و کایا، طراحی چهره بیان‌گر و زوایای متنوع دوربین و لرزش‌هایش به سکانسی تاثیرگذار تبدیل شده است.

بقیه قسمت دوازدهم سری به دیگر شخصیت‌های این داستان می‌زند و دودستگی ایجادشده در میان پارادیسی‌ها را نشان می‌دهد. گروهی به سردستگی فلاک از طرفداران ارن هستند، او را ناجی الدیا و بی‌گناه می‌دانند و هانجی مجبور به رویارویی با آن‌ها می‌شود. یکی دیگر از ارتباطات نشان‌داده‌شده در این قسمت، یکی از طرفداران ارن است، که میکاسا او را در فصول گذشته نجات داده. این دختر که لوییز نام دارد، پس از نجات یافتن توسط میکاسا، راهش به ارتش باز شده و حالا از طرفداران ارن است. میکاسا پس از صحبت با لوییز دچار سردردی می‌شود و تصاویری از گذشته‌اش را مشاهده می‌کند. این تصاویر صحنه نجات یافتن میکاسا توسط ارن و کشته شدن دزد او و مادرش توسط او هستند. این صحنه‌ی مهم، از یک طرف به دلیل نجات یافتن توسط ارن و دریافت شال از او، از خاطرات شیرین میکاسا است اما از طرف دیگر، همان‌طور که در تصاویری که میکاسا به یاد می‌آورد می‌بینیم، ارن چهره‌ای بسیار ترسناک از خود نشان می‌دهد و آن دزد را با خشونت تمام به قتل می‌رساند. بنابراین، می‌توان حدس زد که میکاسا نیز با وجود علاقه‌اش به ارن، از جنبه تاریک شخصیت او دل خوشی نداشته باشد.

این قسمت پس از پخش اندینگ، سر کوتاهی به مارلی نیز می‌زند. متوجه می‌شویم که آن‌ها از خیانت زیک خبردار شده‌اند و حالا باید برای قدم بعدی خود تصمیم بگیرند. به دلیل حمله وحشتناک ارن و مشاهده آن توسط مردم سراسر دنیا، مارلی به راحتی می‌تواند منتظر کمک کشورهای دیگر شود و پس از مدتی به پارادیس حمله کند؛ درواقع، همان جنگی که ویلی تایبر خود را برای اعلان آن آماده کرده بود. در این میان، راینر ایده حمله فوری و غافل‌گیرکننده را به آن‌ها می‌دهد و به نظرش راه پیروزی در غافل‌گیر کردن دشمن است.

طبق معمول، این قسمت نیز با ریزه‌کاری‌های همیشگی این انیمه، تماشایی‌تر شده است. از نظر بصری، این قسمت در نمایش پس‌زمینه‌های زیبا موفق بوده است؛ مخصوصا صحنه دریاچه و جنگلی که آن را محصور کرده، بسیار زیبا به تصویر کشیده است. چیدمان اتفاقات کمی با مانگا فرق دارد و قسمت‌های مربوط به گابی و فالکو بیشتر کنار هم جمع شده‌اند که باعث تجربه‌ای بهتر می‌شود. موسیقی متن عالی نیز برای تک‌تک صحنه‌ها انتخاب شده است؛ از جالب‌ترین انتخاب‌ها، موسیقی متن استفاده‌شده هنگام ملاقات گابی و فالکو با والدین ساشا است، که تنش و ترس زیادی را ایجاد می‌کند و برداشت ذهنی گابی از اوضاع را نشان می‌دهد.

شاید به نظر برخی سرعت روند این قسمت بیش‌ازاندازه کند باشد، یا اتفاق خاصی در آن نیافتاده باشد، اما آن با حوصله تمام به بررسی عمیق‌تر شخصیت‌ها و اتفاقات و نمایان کردن ارتباطاتی میان آن‌ها پرداخته و این کار را به زیبایی انجام داده است. این قسمت با صداپیشگی ماهرانه شخصیت‌ها، پس‌زمینه‌های مسحورکننده و موسیقی متن مناسب همیشگی‌اش تبدیل به قسمتی آرام، اما پرتنش شده است. با وجود اعلام این‌که انیمه تا فصل 116 مانگا را پوشش خواهد داد، چنین سرعتی بیشتر قابل درک می‌شود؛ هرچه باشد، روندی آرام‌تر برای بیان چنین داستان پیچیده‌ای بهتر است. البته باید بگوییم هنوز خبر رسمی درباره سرنوشت ادامه داستان Attack on Titan منتشر نشده است.

«Shinzou Wo Sasageyo» | نقد و بررسی فصل 4 انیمه Attack on Titan

قسمت یازدهم مقدار زیادی به اثرات شست‌وشوی مغزی اعمال‌شده بر فالکو و مخصوصا گابی پرداخته است، اما در این قسمت می‌بینیم که مردم الدیا نیز به دلیل ایمانشان به ارن حاضر هستند دست به هر کاری بزنند. در این قسمت، نقش دو شخصیت جدیدتر یلنا و فلاک نیز بسیار روشن‌تر می‌شود. اتفاقاتی که در طول این سال‌ها در مارلی و الدیا رخ داده‌اند باعث کلید خوردن زنجیره اتفاقاتی شدند، که احتمالا دیگر راه برگشتی از آن‌ها نباشد. شاید اگر ارن را در حال انجام اعمالی این‌چنینی ببینیم، خیلی عجیب نباشد، اما حالا این مردم عادی هستند که دستانشان به خون آلوده شده است. شاید ارن تنها کسی باشد که بتواند مردم الدیا را به آزادی برساند، اما تماشای درگیر شدن مردم عادی در این میان کمی ترسناک است.

در این قسمت مشخص می‌شود که یلنا 10 ماه قبل به صورت پنهانی با ارن ملاقاتی (بدون اطلاع دیگر داوطلبان ضدمارلیایی) داشته است. یلنا اعتراف می‌کند که به ارن گفته است که باید هرچه زودتر دست به کار شود و گویا ارن نیز با او موافق بوده. یلنا و برخی ساکنین الدیا، ارن را کسی می‌دانند که در ضربه زدن به مارلی موفق عمل کرده و آن‌ها را به دلیل اعمالشان مجازات کرده است. یلنا اعتقاد دارد که این دو برادر دنیا را تغییر خواهند داد و او می‌خواهد شاهد این مساله باشد. از طرف دیگر، اونیانکوپون نیز در صحبت با هانجی، تصویری بسیار ترسناک از یلنا را به تصویر می‌کشد. همه این مسایل ما را درباره هدف و نیت واقعی یلنا نگران می‌کند.

علاوه بر آن، این قسمت سعی در نشان دادن اوضاع حال حاضر الدیا و نارضایتی مردم از زندانی شدن ارن می‌کند. تماشای طرفداران ارن در حال فریاد شعار Shinzou Wo Sasageyo صحنه‌ی بسیار جالبی است. استفاده از این شعار معروف داستان، که ترجمه تحت‌الفظی‌اش «قلب خود را فدا کن» می‌شود، در زمینه‌ای کاملا جدید، باعث تغییر کلی معنای آن می‌شود و مخاطب را به فکر فرومی‌برد؛ تفکر درباره این مساله که تا چه اندازه همه‌چیز از ابتدای داستان تغییر کرده و حالا همان شعار حماسی داستان هم حالتی رعب‌آور به خود گرفته است. چنین پیروی کورکورانه‌ای از تنها کسی که قادر به نجات الدیا است، به جای آن‌که امیدوارکننده باشد، احساس خطر ایجاد می‌کند.

در آن طرف داستان، آرمین و میکاسا هنوز به امید صحبت با ارن هستند، اما در صحبت با داریوس زاکلی مشخص می‌شود که ارتش به صورت پنهانی و دور از چشمان هانجی و بقیه قصد دارد ارن را به شخصی قابل کنترل‌تر بخوراند؛ گویا به نظر همه این زیک است که کنترل ارن را در دست گرفته یا شاید هم او را گول زده باشد. ارن در میان هرج‌ومرج ایجادشده توسط ترور زاکلی از زندان می‌گریزد. البته صحنه فرار او از زندان در انیمه نیامده و این مساله کمی عجیب است. پس از فرار ارن، به نظر می‌رسد که آرمین هنوز به او امید دارد، اما شاید هم سعی در آرام کردن یا حتی فریب خود داشته باشد. درکل، پیکسیس، هانجی و بقیه نمی‌دانند باید دقیقا چه کار بکنند. هانجی پس از شنیدن سخنان اونیانکوپون و نفرت یلنا نسبت مارلی، برایش سوال می‌شود که چرا او این‌قدر اصرار به یافتن شغل‌هایی گوناگون برای مارلیایی‌ها در الدیا داشته است. پرسش اصلی این است که واقعا زیک و یلنا چه نقشه‌ای در سر خود دارند؟

ارن به ملاقات با طرفداران خود می‌رود که توسط دیگران «یگریست» نامیده خواهند شد. قابل‌توجه است که به جز فلاک، تقریبا بقیه طرفداران ارن همگی افرادی جدید هستند و خبری از دوستان قدیمی ارن در میان آن‌ها نیست. چیزی که تا این‌جای داستان از مقاصد این گروه متوجه می‌شویم، این است که آن‌ها ارن را تنها نجات‌دهنده الدیا یا به قول خودشان «امپراتوری جدید الدیا» می‌دانند و حاضر هستند به هر طریقی که می‌توانند، ارن و زیک را به هم برسانند تا آن‌ها ارتش را از نو بسازند.

بالاخره پنل پرطرفدار مانگا که ارن را در حال پوشیدن کتش نشان می‌دهد، توسط انیمه به تصویر کشیده شده است. این صحنه به زیبایی در انیمه اجرا شده است؛ طراحی چهره و حالت بیانگر چهره ارن، پس‌زمینه غروب با پالت رنگی دلنشین آن، نورپردازی مناسب و موسیقی به‌جا همگی آن را به صحنه‌ای به‌یادماندنی تبدیل کرده‌اند. تنها مساله قابل بیان، خود ژست او هنگام پوشیدن کت است که کمی غیرطبیعی به نظر می‌آید. یک اشتباه دیگر که شاید خیلی به چشم نمی‌آید، اندازه موهای ارن در ملاقات با یلنا است. این ملاقات پیش از رفتن ارن به مارلی رخ داده، اما ارنی که ما می‌بینیم، موهای خود را بسته است که طراحی شخصیت او در زمان پس از حمله به مارلی را نشان می‌دهد. در ضمن، در آخر قسمت متوجه می‌شویم که پیک به الدیا آمده است و خبرهای بزرگی در راه هستند.

همان‌طور که می‌دانید، تنها 4 قسمت دیگر از فصل چهارم انیمه (احتمالا قسمت اولش) باقی مانده است و این قسمت، به آرامی مسایل را روشن‌تر می‌سازد و در عین حال، داستان را نیز جلو می‌برد. به طور کلی، این مساله که اقتباس انیمه‌ای حمله به تایتان تا جایی که توانسته از حذف دیالوگ‌ها و صحنه‌های مهم جلوگیری کرده، قابل تحسین است. تمرکز این قسمت بیشتر بر دیالوگ‌های مهم و احساسات افراد درگیر در اتفاقات داستان است و این عمل را با جلوه‌های بصری بیان‌گری انجام می‌دهد؛ قسمتی که بیشتر حالت مقدمه‌چینی دارد.

 

نقد و بررسی قسمت سیزدهم و چهاردهم فصل 4 انیمه Attack on Titan

فرزندان جنگل | نقد و بررسی فصل 4 انیمه Attack on Titan

در قسمت‌های قبل، چندین خط داستانی دنبال شده‌اند، برخی از آن‌ها در این قسمت به هم می‌رسند و نتیجه برخوردشان را می‌بینیم. مهم‌ترین آن‌ها، صحنه رستوران و برملا شدن هویت گابی و فالکو است. از طرف دیگر، این قسمت با گفت‌وگوی جالب لیوای و زیک درباره حادثه‌ای که در راگاکو افتاد، شروع می‌شود، اما نتیجه آن به قسمت بعدی موکول می‌شود. تمرکز قسمت سیزدهم بر مسایل رخ‌داده در رستورانی است که نیکولو در آن‌جا کار می‌کند؛ رویارویی‌ای که پس از روشن شدن هویت خانواده‌ای که گابی و فالکو به آن پناه برده بودند، قابل پیش‌بینی بود، البته قابل پیش‌بینی بودن این برخورد از تنش بیش‌ازاندازه آن نمی‌کاهد. سکانس رستوران به طور کلی به صورتی عالی به نمایش درآمده است. موسیقی متن‌های انتخاب‌شده، انیمیشن و حالت چهره‌ای شخصیت‌ها و اجرای صداپیشگان این سکانس را به سکانسی پر از تنش و استرس تبدیل کرده‌اند و تاثیرگذاری‌اش را بالا برده‌اند. صداپیشگان نیکولو، کایا و گابی در این قسمت اجراهای فوق‌العاده‌ای دارند.

گابی و فالکو با آمدن به رستوران، به امید دیدن هم‌وطن خود، یعنی نیکولو هستند. گابی تنها به دلیل مارلیایی بودن نیکولو، تصور می‌کند که او طرف آن‌ها خواهد بود و بدون معطلی به قتل ساشا اعتراف می‌کند. گابی آن‌قدر در تفکرات و باورهای خودش غرق است که حتی توانایی تشخیص حالت چهره نیکولو هنگام سخنانش را ندارد و به کشتن دختر موردعلاقه او اعتراف می‌کند. فالکو هم که خود به گابی علاقه دارد، بار دیگر به نجات او می‌آید و توسط نیکولو مورد ضرب‌وشتم قرار می‌گیرد.

در این‌جا همه‌چیز برملا می‌شود و هم خانواده ساشا از هویت واقعی گابی و فالکو مطلع می‌شوند و هم گابی می‌فهمد که به والدین دختری پناه برده، که او را به قتل رسانده است. این رویارویی به دلایلی که پیش از این گفتیم، بسیار تنش‌برانگیز است و از آن مهم‌تر، پیام بسیار مهمی هم در واکنش پدر ساشا به گابی وجود دارد. در قسمت‌های پیشین صحبت بسیاری درباره چرخه معیوب خشونت و نقش آن در اتفاقات رخ‌داده برای دو طرف داستان کرده‌ایم؛ پدر ساشا نیز با واکنشش و صحبت درباره «فرزندان جنگل» به این مساله اشاره می‌کند. گابی با این بهانه از خود دفاع می‌کند که ساشا نیز افراد مهم زندگی او را کشته، پس او باید ساشا را به قتل می‌رسانده است.

درحال‌حاضر، واکنش بیشتر شخصیت‌های داستان این‌گونه بوده است و به هر خشونتی با خشونتی دیگر پاسخ داده می‌شود. در این میان، پدر ساشا هم‌دلی را برمی‌گزیند و به خشونت گابی پاسخی نمی‌دهد. به گفته او، ساشا فرزند جنگل و یک شکارچی بوده است. شاید ساشا از جنگلی که در آن به دنیا آمده، خارج شده بود، اما وارد جنگل اصلی یعنی دنیایی که در آن هستیم، شده بود؛ جایی‌که همه برای حفظ جان خود در حال جنگ هستند. پدر ساشا بیان می‌کند که بزرگ‌ترها باید جوان‌ترها را از این جنگل نجات بدهند و گناهان گذشته را بر دوش بکشند تا شاید این چرخه خشونت به پایان برسد. البته این سخنان تاثیر خاصی بر گابی نمی‌گذارند، بنابراین او با وجود زنده ماندن، هنوز یک مهره غیرقابل پیش‌بینی است.

پس از آن، محتویات نوشیدنی‌ای که در قسمت‌های گذشته و این قسمت به صورت غیرمستقیم جلب‌توجه می‌کرد، مشخص می‌شود. موسیقی متنی که در صحنه آشکارسازی این مساله پخش می‌شود، تم تایتان میمونی است و طبق معمول، چنین ریزه‌کاری‌هایی را در این قسمت هم مشاهده می‌کنیم. در قسمت سیزدهم، اطلاعات نسبتا مهمی درباره کاربرد مایع نخاعی زیک و نقشه‌های او و یلنا به دست می‌آوریم و از طرف دیگر، پشیمانی لیوای از نجات چندباره ارن را نیز مشاهده می‌کنیم. در این صحنه‌ی بسیار زیبا از نظر بصری، مونولوگ درونی لیوای را می‌شنویم، درحالی‌که در پس‌زمینه تصاویری از گذشته، نجات ارن و افرادی که جانشان را در این راه از دست داده‌اند، نشان داده می‌شوند. مشخص است که لیوای در این‌ نقطه از داستان، از امید بشریت بودن ارن اطمینانی ندارد و زیک را نیز به هیچ‌وجه قابل‌اعتماد نمی‌بیند.

در آخر این قسمت، گابی به همراه آرمین و میکاسا به اتاق دیگری می‌رود و از آرمین می‌پرسد که آیا قصد کشتن او را دارد؟ پیش از این، از شباهت بین گابی و ارن گفته‌ایم و در این صحنه، آرمین نیز به این شباهت اشاره می‌کند. لحظه ورود ارن، غافل‌گیری بعدی این قسمت است که به همراه یگریست‌ها به رستوران آمده. این‌جا، بار دیگر دو خط داستانی به هم می‌رسند و مشخص می‌شود که ارن، فلاک و بقیه از داستان نوشیدنی باخبر بوده‌اند. صداپیشه فلاک نیز به خوبی تغییرات شخصیتی او را در این قسمت نشان می‌دهد و لبخند شیطانی معروف او هم بسیار ترسناک به صورت انیمه درآمده است. مشاهده ترس شدید گابی پس از ملاقات دوباره با سوژه نفرتش بسیار دیدنی است و چهره خود ارن نیز پس از فرار از بازداشت و ملاقات دوباره با دوستان قدیمیش بسیار افسرده و شکسته به نظر می‌آید.

قسمت سیزدهم، با سرعت پیش‌روی بسیار مناسب و ایجاد حس تعلیق و تنش، قسمتی تماشایی است. صحنه‌های آخر این قسمت، خبر از اتفاقاتی مهم در قسمت‌های بعدی می‌دهند و ما را تشنه تماشای ادامه این داستان می‌کنند. مسایلی که این قسمت را از قسمتی معمولی به قسمتی فوق‌العاده تبدیل می‌کنند، اجرای بی‌نظیر صداپیشگان، موسیقی متن عالی و طراحی‌های بیان‌گر استودیو ماپا هستند.

اختیار | نقد و بررسی فصل 4 انیمه Attack on Titan

قسمت چهاردهم، داستان را از ملاقات دوباره ارن با آرمین، میکاسا و گابی از سرمی‌گیرد. آرمین و میکاسا که از قبل قصد صحبت با ارن را داشتند، سعی می‌کنند تا با پرسیدن سوالاتی از قصد و نیت واقعی او آگاه شوند. ارن، با چهره‌ی سرد و افسرده‌ای که مخاطب را درباره راستی و درستی حرف‌هایش به شک می‌اندازد، با کلمات خود به تخریب دوستان صمیمی‌اش می‌پردازد و البته پس از آن به صورت فیزیکی هم آرمین را مورد ضرب‌وشتم قرار می‌دهد.

ارن سعی می‌کند آرمین و میکاسا را مطمئن کند که او در انتخاب اعمالش آزاد بوده است و این انتخاب‌ها، انتخاب خود او هستند. او آرمین و میکاسا را آزاد نمی‌داند؛ او آرمین را به دلیل داشتن خاطرات برتولت در خود و میکاسا را به دلیل یک آکرمن بودن آزاد نمی‌داند. با صحبت‌های ارن به صورت مستقیم به ماهیت واقعی آکرمن‌ها اشاره می‌شود، اما این‌که آیا میکاسا واقعا به دلیل آکرمن بودن و فعال شدن غریزه آکرمن‌ها به ارن علاقه دارد و از او محافظت کرده است، واقعا مشخص نیست. ارن حتی اشاره به سردرد آکرمن‌ها هم می‌کند (که چند قسمت پیش شاهد آن بودیم)، اما میکاسا آن را انکار می‌کند.

پنل معروفی که ارن در آن به میکاسا می‌گوید از او تنفر دارد، نیز در این قسمت به تصویر کشیده می‌شود. در این صحنه، زمانی‌که آرمین به دفاع از میکاسا می‌پردازد، میکاسا به صورت غیرارادی جلوی آرمین را می‌گیرد و به نوعی، سخنان ارن را در مقابلش به اثبات می‌رساند. در حال حاضر، تنها آرمین و میکاسا هستند که هنوز به ارن امید دارند و تماشای ارن در حال پس زدن این دو دوست قدیمی که از خانواده هم به او نزدیک‌تر هستند، بسیار سخت است. صحنه کتک خوردن آرمین نیز با خشونت تمام به تصویر کشیده شده است. صداپیشه شخصیت ارن هم باری دیگر اجرایی بی‌نظیر را در این قسمت به ما نشان می‌دهد.

نیمه اول قسمت چهاردهم تقریبا به نبرد با کلمات می‌گذرد، اما نیمه دوم آن به نبرد فیزیکی میان لیوای و زیک می‌پردازد و تعادل مناسبی میان دیالوگ و اکشن به وجود می‌آید. از قسمت‌های پیش، تنش موجود میان این دو شخصیت بیشتر و بیشتر شده است و رویارویی این دو بالاخره در این قسمت رخ می‌دهد. لیوای پس از شنیدن خبرها تصمیم به نبرد با زیک می‌گیرد، اما روحش هم از نقشه‌های زیک خبر ندارد. لیوای با قصد عمل به قولی که به اروین داده است، به سمت زیک می‌رود، اما در صحنه‌ای همراه با پخش موسیقی هیجان‌انگیز، او تمام سربازان را با فریادش به تایتان تبدیل می‌کند.

یکی دیگر از پنل‌های معروف اتک آن تایتان، لیوای محاصره‌شده توسط تایتان‌ها در جنگل است که در تریلر فصل 4 نیز نمایش داده شده بود. این صحنه در خود انیمه بسیار باکیفیت‌تر از تریلر به تصویر درآمده است. بهتر است در ابتدا، نبرد لیوای با زیک و تایتان‌ها را از نظر جلوه‌های بصری مورد بررسی قرار دهیم. انیمیشن شخصیت لیوای و حرکات وسیله مانور سه‌بعدی به نرمی تمام انجام شده است و با حرکات متنوع دوربین و سوژه، ما را به یاد نبردهای نفس‌گیر فصول قبل می‌اندازد. طراحی و انیمیشن تایتان زیک همان‌طور که در نقد قسمت اول این فصل هم گفتیم، از تایتان‌های دیگر ضعیف‌تر است و غیرطبیعی به نظر می‌رسد. باید بگوییم که حرکات او قطعا از قسمت اول خیلی بهتر شده‌اند، اما در برخی فریم‌ها آن‌طور که باید طبیعی به نظر نمی‌رسند.

صحنه تبدیل شدن زیک به تایتان میمون و نبردش با لیوای، از نظر انتخاب موسیقی نیز بسیار خوب عمل کرده است. این نبرد، نبردی خونین است، خشونت زیادی دارد و در انیمه بدون هیچ سانسوری نشان داده می‌شود. در قسمت قبل نشان داده شد که لیوای از نجات چندباره ارن به قیمت مرگ هم‌رزمانش پشیمان است. کاپیتان لیوای به قوی‌ترین سرباز بشریت معروف است و قدرت و مهارت بالای او باعث شده که او همیشه شاهد مرگ هم‌رزمان و اطرافیانش بوده باشد. زمانی‌که تمام سربازان حاضر در جنگل تبدیل به تایتان می‌شوند، او مجبور به کشتن هم‌رزمان و زیردستان خود می‌شود و مطمئنا چنین تصمیمی، بر بار سنگینی که تمام این سال‌ها بر دوشش کشیده است، می‌افزاید.

این حرکت او حتی زیک را هم متعجب می‌کند و او پس از نبرد با زیک، به صورت بی‌رحمانه‌ای به شکنجه او می‌پردازد. می‌توانیم دلیل عمل لیوای را به دلایل ذکرشده درک کنیم؛ زیک باعث شده است که او بار دیگر شاهد مرگ هم‌رزمانش (آن هم به دست خودش) شده باشد. این‌جا و در لحظات آخر قسمت چهاردهم، فلش‌بک کوتاهی را به گذشته زیک تماشا می‌کنیم و متوجه می‌شویم که حمله به تایتان بالاخره با بیان داستان زیک، قصد دارد نظر ما را درباره او و شخصیتش تغییر دهد.

قسمت چهاردهم، قسمتی است که تماشای آن از نظر احساسی واقعا سخت است. نیمه اول آن را به تماشای گفت‌وگوی دردناک ارن با دوستانش و خشونت فیزیکی علیه آن‌ها می‌گذرانیم و نیمه دومش را به نبرد نفس‌گیر لیوای و زیک. این نبرد خوش‌ساخت و هیجان‌انگیز ما را به یاد نبردهای معمول این انیمه می‌اندازد، اما با تماشای فلش‌بک آخر این قسمت و روند داستان‌گویی این فصل، می‌توانیم حدس بزنیم که در قسمت بعدی نظرمان درباره شخصیت‌ها باری دیگر تغییر خواهد کرد.

نقد و بررسی قسمت پانزدهم و شانزدهم فصل 4 انیمه Attack on Titan

نقشه زیک | نقد و بررسی فصل 4 انیمه Attack on Titan

از پایان قسمت پیش مشخص است که قسمت پانزدهم، یک قسمت فلش‌بک‌محور خواهد بود. در این قسمت سری به کودکی زیک می‌زنیم و با داستانش بیشتر آشنا می‌شویم. در ابتدای این قسمت زیک کوچک را همراه با پدر و مادرش، یعنی گریشا و داینا می‌بینیم، درحالی‌که به دلیل الدیایی بودن مورد تبعیض قرار می‌گیرند. گریشا نیز با تمرکز توجه زیک بر این تبعیض‌ها، از همان کودکی سعی بر آن داشت تا زیک را همراه با نقشه‌های خود و گروهشان کند، مخصوصا به این دلیل که نقشه آن‌ها بدون نفوذ زیک به ارتش اصلا عملی نبود.

آن‌طور که انیمه نشان می‌دهد، زیک کودکی بسیار سختی داشته و میان آموخته‌ها‌ و دیدگاه‌های والدین و پدر و مادربرزگش گیر کرده بوده است. گریشا از او برای گرفتن انتقام از مارلی استفاده می‌کند و او را برای آموزش دیدن به منظور وارث تایتان شدن می‌فرستد. مشخص است که زیک که در این‌جای داستان کودکی بیش نیست و تنها خواستار جلب مهر و محبت پدرش و داشتن یک رابطه معمول پدر و پسری با اوست. در این قسمت چندین بار از زیک سوالاتی درباره الدیایی‌ها و تاریخ آن‌ها می‌شود و از نوع پاسخ دادن او می‌توان فهمید که او تنها پاسخ‌هایی را می‌دهد که باعث جلب محبت یا پذیرشش توسط دیگران شوند. وقتی از او پرسیده می‌شود که آیا واقعا می‌خواهد یک وارث تایتان شود نیز به نظر می‌رسد که او خود واقعا هیچ‌کدام از این مسایل را نمی‌خواهد و همه تلاش‌های او برای اشخاص دیگر است.

زمانی‌که زیک بازی یک پدر و پسر را تماشا می‌کند، فورا به امید تجربه چیزی شبیه به آن به سمت خانه می‌رود، اما گریشا درعوض به آموزش تاریخ واقعی به او می‌پردازد. زمانی‌ که عملکرد بد زیک در آموزش به گوش گریشا و داینا می‌رسد، همه‌چیز وخیم‌تر می‌شود. برای یک کودک هیچ‌چیز از آن سخت‌تر نیست که فکر کند به دلیل این‌که خوب نیست، والدینش دوستش ندارند و عشق آن‌ها به او تنها در شرایط خاصی میسر می‌شود. صحنه‌های برخورد گریشا با زیک با صداپیشگی عالی شخصیت گریشا و موسیقی‌ای که تاثیرگذاری آن‌ها را بیشتر می‌کند، تکان‌دهنده هستند.

زندگی زیک با ملاقات با تام کساوار، صاحب پیشین تایتان، میمونی تغییر زیادی می‌کند و او تاثیر مهمی در شکل‌گیری شخصیت زیک دارد. تام کساوار به خاطر احساس گناهی که به دلیل عاملیت در مرگ همسر و فرزندش می‌کند، به نوعی نقش یک پدر را برای زیک ایفا می‌کند و رابطه‌ای را با او شروع می‌کند که زیک همیشه خواستار داشتن آن با گریشا بوده است. از طرف دیگر، تام اصلا اهل جنگ و خشونت نیست و تنها به دلیل علاقه به رازورمزهای تایتان‌ها تبدیل به تایتان میمونی شده است. با تماشای کودکی دردناک زیک، رابطه‌اش با گریشا و داینا و آشنایی‌اش با تام، به درک بهتری از شخصیت او می‌رسیم و دلیل لو دادن پدر و مادرش و انتخاب نقشه عقیم‌سازی الدیایی‌ها را نیز بهتر متوجه می‌شویم. از نظر زیک، تنها راه نجات و رهایی الدیایی‌ها از رنج و از بین بردن ترس موجود از تایتان‌ها، عقیم‌سازی آن‌ها و از بین بردنشان به صورت طبیعی در طول زمان است.

تام پیش از بلعیده شدن توسط زیک، با او رازی را درباره چگونگی غلبه بر عهد کنارگذاشتن جنگ در میان می‌گذارد و زیک به دلیل داشتن خون سلطنتی در رگ‌هایش تنها کسی است که می‌تواند نقشه‌اش را عملی کند. پس از آن صحنه‌ای را می‌بینیم که زیک متوجه می‌شود گریشا نمرده بوده و برای او برادری ناتنی به جا گذاشته است. زیک با شناختی که از گریشا دارد، گمان می‌کند که برادرش نیز تحت شست‌وشوی مغزی گریشا قرار گرفته است و با خود تصمیم می‌گیرد که او را نجات بدهد. داستان وقتی که زیک متوجه می‌شود تایتان بنیادی در اختیار ارن است، پیچیده‌تر هم می‌شود. در این‌جا دلیل تفاهم و همکاری زیک و ارن را نیز متوجه می‌شویم و چهره‌ای احساساتی از زیک را نیز می‌بینیم؛ درحالی‌که ارن همکاری با برادرش را می‌پذیرد و او را برادر بزرگ خطاب می‌کند.

پس از آن انیمه به زمان حال بازمی‌گردد، یعنی به شکنجه شدن زیک توسط لیوای. گویا زیک تحت فشار مجبور به دیدن فلش‌بکی از گذشته خود شده باشد. صحنه آخر قسمت پانزدهم از نظر بصری بسیار زیبا به تصویر کشیده شده است؛ فریاد زیک، آهسته شدن زمان، انیمیشن باکیفیت و باجزئیات، مشاهده قطرات باران و شنیدن صدای برخوردشان با سطوح مختلف و نماهای کلوزآپ استفاده‌شده، بهترین راه برای پایان دادن به این قسمت هستند.

می‌توان گفت که قسمت پانزدهم، مخصوصا از نظر تاثیرگذاری، از قوی‌ترین قسمت‌های این فصل است. این قسمت از نظر انیمیشن، صداگذاری، موسیقی متن و سرعت پیش‌روی داستان نقص خاصی ندارد. قسمت پانزدهم طبق روالی که این فصل در پیش گرفته، نظر ما را درباره یکی از شخصیت‌های مهم داستان که تا این‌جا کمی گذشته و نیتش مبهم بوده است، تغییر می‌‌دهد. در این قسمت بالاخره متوجه دلیل همکاری ارن و زیک می‌شویم و به درک بیشتری نسبت به شخصیت زیک می‌رسیم.

رویایی دوباره | نقد و بررسی فصل 4 انیمه Attack on Titan

قسمت شانزدهم، آخرین قسمت نیمه اول فصل آخر انیمه است، بنابراین نمی‌توان از آن انتظار پاسخ دادن به همه سوالات باقی‌مانده را داشته باشیم. این قسمت به زیک بازمی‌گردد. او را در حال جان‌دادن نشان می‌دهد و خبری هم از لیوای نیست. زیک در آن حال وخیم خود تصویر محوی از دختری را می‌بیند که احتمالا می‌توانید حدس بزنید چه کسی است، اما انیمه دنباله آن را نمی‌گیرد. تایتانی را می‌بینیم که زیک را در شکم خود فرو می‌کند و نمی‌دانیم چه کسی او را فرستاده است و قصدش از این کار چیست. یکی از سوالاتی که تا آخر این نیمه به آن‌ها پاسخی داده نمی‌شود سرنوشت زیک و لیوای است.

نیمه اول قسمت شانزدهم در ابتدا به سخنان پیکسیس و یلنا می‌پردازد. بیشتر صحنه‌های نیمه اول این قسمت بدون موسیقی متن هستند، انتخابی که هرچه جلوتر می‌رویم، باعث ایجاد تنش بیشتر در ما می‌شود. یک نکته جالب، استفاده یلنا و همراهانش از بازوبندهایی با رنگ‌های مختلف برای شناسایی گروه‌های مختلف افراد پارادیسی است؛ بازوبندهایی که ما را به یاد بازوبندهای الدیایی‌های مارلی می‌اندازد.

پس از آن به سراغ آرمین، میکاسا و بقیه می‌رویم که هنوز در تعجب از اعمال ارن هستند و نمی‌دانند که واقعا ماجرا از چه قرار است. جالب است که حتی نیکولوی مارلیایی نیز به دلیل طرف پارادیسی‌ها بودن، همراه آن‌ها زندانی شده. سپس یلنا از راه می‌رسد و با آرمین و بقیه درباره نقشه زیک صحبت می‌کند؛ او تصویر ایده‌آل‌گرایانه‌ای را از نجات دنیا توسط برادران یگر به تصویر می‌کشد و ادعا می‌کند که نقشه آن‌ها نقشه خشونت‌باری نیست. در میان این سخنان، واکنش عجیب آرمین را به او می‌بینیم که گویا تحت‌تاثیر این سخنان قرار گرفته باشد و به گریه می‌افتد. در حال حاضر، داستان اتک آن تایتان به جایی رسیده که باور واقعی بودن واکنش‌های شخصیت‌هایش سخت شده است و مخاطب نمی‌داند که واکنش‌ها واقعی هستند یا جزوی از یک برنامه یا نقشه.

حالا که بحث از واکنش‌های مشکوک شده است، باید به سراغ پیک برویم که بالاخره خود را در این قسمت به ارن می‌رساند. تنش موجود در این قسمت کم‌کم بالاتر می‌رود و مخاطب واقعا نمی‌تواند تشخیص بدهد چه کسی متعلق به کدام طرف است؛ اما پیک ادعا می‌کند که اگر ارن بتواند مارلی را شکست بدهد، طرف او خواهد بود. سخنان ردوبدل‌شده میان گابی و پیک نیز جالب‌توجه هستند. گابی هنوز باور دارد که با یک الدیایی خوب بودن مورد بخشش و نجات قرار می‌گیرد، اما پیک به او می‌گوید در آخر ما مارلیایی هستیم یا الدیایی؟ مساله‌ای که باید برای او واضح باشد، زیرا هرچه باشد او از نژادی است که قدرت تبدیل شدن به تایتان را دارد و یک سوژه یمیر، اما او نمی‌تواند این مساله را بپذیرد.

سکانس پشت‌بام با مهارت تمام اقتباس شده است. انتخاب عدم استفاده از موسیقی متن تا زمان اشاره پیک به ارن و تنش زیادی که در این صحنه وجود دارد، حمله تایتان آرواره، تبدیل شدن ارن به تایتان، دیدن تایتان او در حالت دوبعدی و شروع موسیقی Ashes on the Fire که در واقع تم مارلی است، سکانسی به یادماندنی را خلق کرده‌اند که همه طرفداران را تشنه دیدن نیمه دوم فصل چهارم می‌کنند.

سکانس پشت‌بام، سکانسی هیجان‌انگیز است و نقطه‌ای عالی برای پایان نیمه اول فصل. شروع این فصل با معرفی مارلی و رفتن ارن و بقیه به مارلی بود و تمام کردن نیمه اول فصل با آمدن آن‌ها به پارادیس تصمیم درستی بوده است. درست است که مسایل بسیاری مانند سرنوشت زیک، لیوای، آنی و هویت پدر فرزند هیستوریا بی‌پاسخ مانده‌اند، اما خوشبختانه نیمه دوم این فصل برای زمستان امسال برنامه‌ریزی شده است و این قسمت، پایان انیمه حمله به تایتان نیست. قسمت شانزدهم پایان نفس‌گیری دارد و پیش از نشان دادن نبرد ارن با مارلیایی‌ها به پایان می‌رسد.

نظر شما درباره نیمه اول فصل چهارم انیمه حمله به تایتان چیست؟ آیا از قسمت‌های پخش‌شده راضی هستید؟ نظراتتان را با ما درمیان بگذارید.