معرفی سریال The Midnight Gospel | سفری آرام‌بخش به فضای رنگ‌ها

انیمیشن‌ها را می‌توان یکی از خلاقانه‌ترین مدیوم و عرصه‌ها در دنیای هنری دانست. موفقیت مجموعه‌های تلویزیونی چون South Park و The Simpsons، راه را برای پیاده‌سازی ایده‌هایی بدیع و متفاوت در قالب انیمیشن‌های بزرگسالانه هموار کرد. در سال‌های گذشته شاهد ساخت آثار ارزشمندی در این چهارچوب بوده‌ایم. از برجسته‌ترین این آثار می‌توان به سریال‌های Rick and Morty، Archer، Gravity Falls، Bob’s Burgers و Bojack Horseman اشاره کرد. یکی از جذاب‌ترین این آثار را می‌توان سریال Adventure Time دانست که با سناریوهای دیوانه‌وار و طراحی شگفت‌انگیز خود، محبوبیت فراوانی یافت. بخش اعظمی از موفقیت قابل توجه این سریال مدیون ذهن خلاق و بی‌مانند پندلتون وارد (‌Pendleton Ward) دانست. وارد در طول قسمت‌های مختلف مجموعه Adventure Time ایده‌های دور از ذهن فراوانی را به تصویر کشید. با این وجود پخش سریال از شبکه Cartoon Network، محدودیت‌هایی را برای او ایجاد می‌کرد؛ محدودیت‌هایی که او را محفل جدید هنرمندان مستقل، نتفلیکس، رساندند. در این مطلب با جدیدترین اثر این نویسنده یعنی سریال The Midnight Gospel آشنا خواهیم شد.

توصیف سریال The Midnight Gospel به هیچ عنوان کار ساده‌ای نیست. این اثر را می‌توان مجموعه‌ای از پادکست‌های تصویری فلسفی، پیچیده و پرمحتوا دانست که در هر قسمت آن مهمانی جدید حضور می‌یابد. سبک انیمیشن‌سازی خاص وارد در ترکیب با فیلمنامه عمیق و سناریوهای عجیب، تجربه‌ای به یاد ماندنی و تاثیرگذار را برای مخاطبان رقم می‌زنند. در این میان شاید هنرنمایی تراسل در نقش کلنسی، شخصیت اصلی مجموعه، را بتوان بزرگ‌ترین نقطه قوت سریال و تنها وجه اشتراک بین قسمت‌های مختلف دانست. در واقع این پایستگی و سادگی دوست‌داشتنی شخصیت کلنسی است که باعث می‌شود مخاطبان بتوانند به راحتی خود را به جای او گذاشته و کاملا درگیر مفاهیم مطرح‌شده در طول دیالوگ‌ها شوند.

شخصیت اصلی سریال The Midnight Gospel موجودی عجیب و صورتی‌رنگ به نام راسل است. او برای گذراندن روزگار خود، به حرفه ضبط اسپیس‌کست (پادکست از نوع فضایی آن!) مشغول می‌شود. در هر کدام از قسمت‌های مجموعه شاهد مکالمه کلنسی با شخصیتی مهمان هستیم. این اسپیس‌کست‌ها معمولا در محیطی آخرالزمانی جریان دارند؛ محیط‌هایی شلوغ و مملو از جزییات که معمولا در پایان هر قسمت نابود می‌شوند. نبوغ وارد و تراسل را می‌توان در ترکیب این دو المان به ظاهر متضاد دانست؛ در مخلوق آن‌ها سناریوهای پر هرج و مرج و مکالمات فلسفی و آرامش‌بخش به شکلی عالی با یکدیگر ترکیب می‌شوند.

سریال The Midnight Gospel را می‌توان نقطه اوج ایده‌های نامتعارف وارد دانست. ایده خلق این سریال، در هنگام گوش کردن یکی از پادکست‌های دانکن تراسل (Duncan Trussell) به ذهن وارد رسید. تراسل کمدینی مستعد و نسبتا ناآشنا بوده و پیش از این در مجموعه‌ای از برنامه‌های تلویزیونی مختلف چون La La Land، Pretend Time و Funny or Die Presents حضور داشته است.  با این وجود، تخصص اصلی تراسل را باید در استندآپ کمدی‌ها و پادکست‌های جذاب او جستجو کرد. وارد پس از آشنایی با پادکست فلسفی تراسل، به یکی از بزرگ‌ترین طرفداران او تبدیل شد. در سال‌های بعد، این دو به دوستان نزدیک یکدیگر تبدیل گشتند و در این‌جا بود که نخستین جرقه‌های ساخت سریال The Midnight Gospel زده شد. نخستین ایده مطرح شده توسط وارد، به تصویر کشیدن یک مکالمه پیرامون مورد مصرف مواد مخدر در آخرالزمانی زامبی‌زده بود؛ ایده‌ای که در نهایت برای ساخت نخستین قسمت این مجموعه به کار گرفته شد.

وارد و تراسل ایده سریال The Midnight Gospel را در اواسط سال گذشته به مایک مون، مسئول بخش انیمیشن‌های بزرگسالانه نتفلیکس، ارائه دادند. مون کاملا از ایده ساخت این مجموعه استقبال کرده و دستور ساخت نخستین فصل آن در قالب هشت قسمت را صادر کرد؛ هشت قسمتی که در تاریخ بیستم آوریل (یکم اردیبهشت) منتشر شدند. وارد و تراسل پس از دریافت چراغ سبز نتفلکیس، به جمع‌آوری گروهی از کمدین‌های متفاوت و خاص چون جانی پمبرتون (Johnny Pemberton)، برندن والش (Brendon Walsh) و امو فیلیپس (Emo Philips) در کنار فیلسوفانی چون جیسون لو و مایا دآسوت پرداخته و از آن‌ها به عنوان صداپیشگان شخصیت‌های مهمان استفاده کردند. تیم ساخت این مجموعه به مرور تکمیل و در نهایت 190 هنرمند را شامل شد.

دیالوگ‌های رد و بدل شده بین کلنسی و مهمان هر قسمت، گزیده‌ای از پادکست‌های تراسل هستند. تراسل معیار انتخاب این دیالوگ‌ها را میزان تاثیرگذاری آن‌ها بر خود اعلام کرده است. او در این مورد می‌گوید:

در زمان کار بر روی یک پادکست، لحظاتی وجود دارند که دنیای من، بر اثر گفته یکی از مهمانان، به طور کامل فرو ریخته و تغییر می‌کند. منظور من نکاتی هستند که زندگی را تغییر می‌دهند؛ نکاتی که بعد از درک آن‌ها در بعد متفاوتی زندگی خواهید کرد.

وارد سریال The Midnight Gospel را به ترکیب فیلم‌های ایندیانا جونز با پادکست‌های گفتگومحور تشبیه می‌کند. ایده اصلی او و تراسل تبدیل این پادکست‌ها به یک مجموعه انیمیشنی سرگرم‌کننده بود. همان‌طور که گفته شد، تمامی سناریوهای این سریال در دنیایی آخرالزمانی دنبال می‌شوند. تراسل در این مورد می‌گوید:

در آخرالزمان،‌ افراد در مورد موضوع‌های مختلفی صحبت خواهند کرد. این در حالی است تنها مسئله مهم در فیلم‌های آخرالزمانی، بقا به شمار می‌رود. ایده اصلی سریال ما ترکیب گفتگوهای پادکست‌ها با سناریوهای آخرالزمانی مختلف بود.

مفهوم مورد نظر تراسل و وارد به مرور و با همکاری نویسندگان دیگر گسترش یافت. بزرگ‌ترین چالش آن‌ها در میان گنجاندن پادکست‌ها در میان خط داستانی هر قسمت و ایجاد تعادل بین آن‌ها و سبک انیمیشنی خاص سریال بود. در نهایت تلاش‌های آن‌ها نتیجه داد به طوری که در محصول نهایی، شاهد خط داستانی منسجمی هستیم. وارد و تراسل در توسعه سبک انیمیشنی این سریال از آثاری چون Space Ghost Coast to Coast و Aqua Teen Hunger Force الگو گرفتند. علاوه بر این، در طول این مجموعه به وضوح شاهد اشاره به عناوینی چن Watership Down، The Last Unicorn، Æon Flux، Liquid Television و Twin Peaks خواهید بود.

اگر از طرفداران سریال Adventure Time باشید، از خداحافظی وارد از آن و تصمیم او مبنی بر بازنشستگی خبر دارید. وارد دلیل خود برای بازگشت به دنیای انیمیشن‌سازی را پادکست‌های تراسل می‌داند. سریال The Midnight Gospel نخستین تلاش او در راستای ساخت اثری بزرگسالانه محسوب می‌شود؛ تلاشی که با موفقیت روبرو شده است. تراسل همچنین وظیفه ساخت موسیقی‌های برخی از قسمت‌ها را بر عهده گرفت. سازندگان این اثر، دلیل انتخاب نام آن را اثر آرامش‌بخش و مثبت لغت Gospel (انجیل) می‌دانند.

هر کدام از قسمت‌های سریال به موضوعی متفاوت اختصاص دارند؛ موضوعاتی چون جادو، مدیتیشن، بخشش، روحانیت، سنت‌های تدفین، وجه مثبت مرگ، استفاده از مواد مخدر، فقدان و درد،‌ عروج و اگزیستانسیالیسم که در قالب دیالوگ‌های هوشمندانه و جذاب بین کلنسی و مهمان هر قسمت مطرح می‌شوند. این موضوعات در کنار سناریو و انیمیشن‌های شلوغ، تجربه‌ای متنوع و سرگرم‌کننده  را در طول فصل برای مخاطب رقم می‌زنند.

در نهایت سریال The Midnight Gospel را می‌توان نگاهی آرام، عمیق و تاثیرگذار به فلسفه زندگی دانست. این اثر در نقطه مقابل سریال Rick and Morty قرار گرفته و با دید مثبت و امیدبخش خود به موضوعاتی چون فقدان، تجربه‌ای ماندگار را برای مخاطبان رقم خواهد زد.