فیلم موردانتظار جوکر با بازی واکین فینیکس (Joaquin Phoenix) راه خود را به جشنواره فیلم ونیز باز کرده است. بازیگری که سه بار نامزد دریافت جایزه اسکار شده در فیلمی مستقل و اصیل از دنیای کمیک‌های دی سی (DC) ایفای نقش کرده است. فیلم جوکر (Joker) قبل از اکران جهانی، برای اولین بار در جشنواره فیلم ونیز به روی پرده سینما رفته است.
نقدهای منتشر شده برای این فیلم نشان می‌دهد که فیلم Joker یکی از پرشورترین فیلم‌هایی است که مطبوعات به نقد آن پرداخته‌اند، قبل از اینکه تیتراژ پایانی به اتمام برسد، همگی برای اجرای فیزیکی و بینظیر فینیکس درون فیلم او را تشویق کردند. زنگ اسکار قبل از انتشار رسمی فیلم، برای فینیکس به صدا درآمده و پس از انتشار فیلم در ایتالیا، این موضوع قطعی می‌شود.
شخصیت جوکر (Joker) چندین بار در فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی به تصویر کشیده شده است، که بهترین اجراهای آن متعلق به جک نیکلسون (Jack Nickolson) و هیث لجر (Heath Ledger) هستند. هیث لجر برای ایفای این نقش، پس از مرگش یک اسکار دریافت کرده است.
فینیکس تاثیرپذیری از جوکرهای قبل از خودش را نفی می‌کند و در پاسخ اینگونه می‌گوید:
جذابیت حضور در این فیلم و ساخت آن برای من، رسیدن به روشی خاص و اختصاصی برای خودمان بود. من به هیچکدام از اجراهای قبلی از شخصیت جوکر رجوع نکرده بودم. این کاراکتر مانند مخلوق خودمان است، که به نظر من کلیدی‌ترین و مهم‌ترین نکته برای اجرای این شخصیت بود.
فینیکس برای این نقش نزدیک به ۵۲ پوند (۲۳٫۵ کیلوگرم) وزن کم کرده است، او قصد دارد تا نسخه‌ای شخصی از این کاراکتر را به تصویر بکشد که برای اولین بار نیز در کمیک اوریجینال بتمن در سال ۱۹۴۰ حضور داشته است. کم کردن وزن در زمان کم به فینیکس برای بازی در این نقش کمک کرد. فینیکس دراینباره گفت:«رفته رفته پی بردیم که این قضیه روی روان شما تاثیر می‌گذارد و کم کم شما را به جنون می‌رساند». تاد فیلیپس (Todd Phillips) کتاب جوک خالی را به او داد تا با پر کردن آن صفحات آن کتاب، فینیکس شخصیت درونی خودش را کشف کند.
فیلم Joker، یک عنوان مستقل در دنیای دی سی (DC) محسوب می‌شود، و در شهر گاتهام سال ۱۹۸۱ جریان دارد. فینیکس در این فیلم نقش آرتور فلیک (Arthur Fleck) را ایفا می‌کند، آرتور مردی است که در فقر به همراه مادرش (فرانسیس کانروی) زندگی کرده و با شغل دسته و پنجه نرم می‌کند. او که تحت تاثیر یک ضربه روحی قرار گرفته است، فلیک برای مدتی در یک بیمارستان روانی بستری می‌شود، و توسط یک مددکار اجتماعی مورد بررسی قرار می‌گیرد تا به دلیل استفاده از داروهای مختلف و شرایطی که با آن مبارزه می‌کند پی ببرد، این عوامل باعث شده‌اند تا آرتور در مواقع زیادی دچار یک خنده پاتولوژیکی شود.
گاتهام پر شده از موش‌های بزرگ و زباله‌های غیرقابل کنترل، فاصله طبقاتی زیادی بین فقیر و ثروتمند ایجاد شده است، و تمام این‌ها باعث ایجاد تنش مداومی می‌شوند که نتیجه آن مبارزات خیابانی و ضرب و شتم در این شهر است. فلیک رویای تبدیل شدن به یک کمدین را در سر دارد و در برنامه‌ی تاک‌شوی محبوبی به میزبانی مورای فرانکلین (با بازی رابرت دنیرو) اجرا می‌کند. اما گرایش او به سمت غمگینی و خنده‌های بی‌جای او باعث می‌شود تا در همان ابتدای ورودش به روی استیج، مورد تمسخر قرار بگیرد.
زمانی که آرتور به اندازه کافی تحقیر می‌شود، بهترین زمان برای تبدیل شدن به یکی از ترسناک‌ترین ابرشرورهای سینما فرامی‌رسد. در این فیلم ستارگانی همچون زیزی بیتز (Zaizie Beetz)، بیل کمپ (Bill Camp)، برت کالن (Brett Cullen)، بریان تیری هنری (Brian Tyree Henry) و گلن فلشر (Glenn Flesher) اسفاس نقش می‌کنند.
فینیکس درباره کاراکتر خود اینگونه می‌گوید:
اختصاص داد تعریف خاصی به شخصیت جوکر بسیار سخت است و شما اصلا نمی‌خواهید با این کار، شخصیت او را محدود کنید. گاهاً زمانی که من بخش‌هایی از شخصیت او و یا انگیزه‌هایش را درک می‌کردم، پروژه را متوقف می‌کردیم و بعد از آن من سعی می‌کردم تا از این شناخت دوری و آن را فراموش کنم، چون من می‌خواستم تا این کاراکتر مانند یک راز برای من باقی بماند.
در طول فیلمبرداری حس می‌کردم که هرروز بخش‌های جدیدتری از شخصیت او را کشف می‌کنم، و این موضوع تا آخرین روز ادامه داشت.
بخشی از کاراکتر که من آن را خیلی دوست دارم، تلاش او برای پیدا کردن خوشبختی و اتصال احساسات او به عشق و گرمای زندگی بود. او از دید من پر از چیزهای متفاوت بود. شخصیتی که در هفته‌های اولیه شروع فیلمبرداری می‌شناختم، با فردی که در انتهای کار به آن تبدیل شده بود، کاملاً فرق می‌کرد. جوکر به صورت مداوم در حال تغییر و تحول بود. من هیچوقت چنین تجربه‌ای در زندگی نداشته‌ام. هر چقدر که ما غیرقابل‌پیش‌بینی و سست با این شخصیت رفتار می‌کردیم، جوکر به کاراکتر هیجان‌انگیزتری تبدیل می‌شد.
فینیکس درباره توسعه خنده منحصر به فرد خود برای نقش جوکر نیز اینگونه گفت:
این خنده نیازمند چیزی بود که تقریباً دردناک است. من فکر می‌کنم که برای جوکر (Joker)، این خنده بخشی از او است که می‌خواهد پدیدار شود. من فکر می‌کنم که تمام ما می‌دانیم خنده جوکر چگونه است، و به نظر من اتفاقی که درون فیلم می‌افتد، حس جدیدی را القا می‌کند و به روشی تازه این اتفاق رخ می‌دهد.
خنده‌ی جوکر (Joker) به تنهایی نزدیک به چند ماه طول کشید تا ساخته شود. فینیکس اضافه کرد:
من فکر نمی‌کردم که بتوانم این کار را انجام بدهم. من سعی می‌کردم که در تنهایی خودم تمرین کنم اما از تاد (Todd) خواستم تا خنده‌ی مرا تست کند. حس می‌کردم که باید بتوانم در مقابل دیگران این کار را انجام بدهم. حس بسیار ناراحت کننده‌ای برای من داشت. زمان زیادی طول کشید تا به این خنده عادت کنم.
برای این قسمت از نقش جوکر (Joker)، فیلیپس از تلفیق‌های متفاوتی برروی خنده او استفاده کرد تا بتواند با ترکیب چند خنده، در نهایت به یک روش کاملاً ویژه و مخصوص برسد.
تیم فیلم سازی در زمینه خلق پیش‌زمینه و داستان زندگی جوکر (Joker)، از آزادی زیادی بهره برده است. فیلیپس درباره این موضوع می‌گوید:«ما آزادی زیادی داشتیم چون جوکر (Joker) هیچوقت در کمیک‌ها داستان ریشه‌ای و بک‌استوری نداشته است. در یکی از کمیک‌ها که به آن رجوع کردیم، چندین انتخاب درباره ریشه و اصالت جوکر به ما الهام شد.»
فیلیپس درباره همکاری او با اسکات سیلور (Scott Silver) در نویسندگی فیلم، به عنوان شخصی که هیچ مرز و قانونی ندارد، اینگونه توضیح داد:«ما هرروز همدیگر را به جلو هل می‌دادیم تا به چیزی دیوانه‌کننده برسیم.»
تاد فیلیپس برای ساخت این فیلم از رجوع به هرگونه از منابع دی سی (DC) خودداری کرده است. او اینگونه می‌گوید:
زمانی که یک فیلم کمیک بوکی را می‌سازید، بسیاری از مردم معنی را در چیزهایی پیدا می‌کنند که ما هیچوقت از آن‌ها استفاده نمی‌کنیم. به جای این منابع، فیلیپس از کاراکترهای دهه ۱۹۷۰ و فیلم‌هایی همچون راننده تاکسی (Taxi Driver) و سرپیکو (Serpico) و همچنین فیلم مردی که می‌خندد (The Man Who Laughs) اثر Paul Leni ساخته سال ۱۹۲۸، تاثیر گرفته است.
فیلیپس اضافه کرد که عدم همدلی در جهان، یکی از بخش‌های بزرگی بود که فیلم درباره آن صحبت می‌کند. او اینگونه می‌گوید:
من فکر نمی‌کردم که هدف این جوکر (Joker) تماشای سوختن دنیا بوده باشد. این جوکر (Joker) به کلی هدف متفاوتی در ذهنش دارد. در ابتدای فیلم او بدنبال پیدا کردن هویت خودش است. من فکر می‌کنم او اشتباهاً به یک نماد تبدیل می‌شود. هدف او در واقع خنداندن مردم است. او تصمیم‌‌های بدی در مسیر خود گرفته ، اما این تصمیمات اهداف او را توصیف نمی‌کنند.
فینیکس از جوابگویی به سوالاتی درباره پتانسیل دنباله فیلم و یا به صدا درآمدن زنگ اهدای جوایز خودداری کرد، اما به شوخی در انتهای صحبت‌هایش اینگونه جواب داد:«می‌خواهم که از خودم بابت پاسخ ندادن به سوالات شما تشکر کنم.»
مطلب مرتبط: Joaquin Phoenix با نقش جوکر به پیشواز مراسم اسکار می‌رود
جوکر در روز شنبه مورخ ۹/۶/۱۳۹۸ در جشنواره فیلم ونیز برای اولین بار اکران شد و در تاریخ ۱۲ مهر ۱۳۹۸ (۴ اکتبر ۲۰۱۹) در سراسر جهان اکران خواهد شد. به نظر شما انتخاب واکین فینیکس برای بازی در نقش جوکر (Joker)، انتخاب هوشمندانه‌ای بوده است؟ دیدگاه خود را در بخش نظرات با ما به اشتراک بگذارید.
