چه چیزهایی یک انسان را غیر قابل پیش بینی می‌کنند؟ عقل و توان ذهنیش؟ یا قدرت و توانایی جسمانیش؟ هیچکدام! در واقع موثرترین ترین عامل در غیر قابل پیش بینی بودن انسان‌ها را می‌توان قلب و احساسات گوناگون آن‌ها دانست. هر فردی در حالت‌های متفاوت غمگین، خوشحال، عصبانی و یا مضطرب واکنش‌هایی غیر منتظره از خود نشان می‌دهد که حتی گاهی موجب شگفت زدگی خود او هم می‌شود. The Leftovers را می‌توان اثری دانست که با دست گذاشتن بر روی حساس‌ترین احساسات انسانی، غم و فقدان، سرسخت‌ترین مخاطبان را هم به واکنش وا می‌دارد. اثری که عمل به تصویر کشیدن احساسات خالص انسانی را با عناصر سورئال جالبی ترکیب کرده و توانسته تبدیل به یکی از خاص‌ترین و ماندگارترین سریال‌های دوران طلایی تلویزیون شود.
The Leftovers نخستین بار چهار سال پیش و در سال ۲۰۱۴ بر روی آنتن شبکه‌ی کابلی HBO رفت. فصل اول با اتمسفر سنگین و حزن آلود خود نتوانست مخاطبان زیادی را جذب کند و از نظر منتقدان نیز صرفا سریالی خوب بود. این مهم در فصول بعدی کمی تعدیل شد به طوری که سریال با دریافت امتیاز‌های کامل و عالی از منتقدان به عنوان یکی از خوش ساخت‌ترین و عمیق‌ترین محصولات HBO مطرح شد. نخستین فصل که برداشت مستقیمی از کتاب نوشته‌ی Tom Perotta بود به رخداد‌های پس از واقعه‌ای جهانی می‌پرداخت که طی آن ۱۴۰ میلیون نفر از جمعیت جهان در یک لحظه محو شدند. تمرکز این فصل و به طور کلی سریال نه بر روی این رویداد مرموز، بلکه بر شیوه‌ی برخورد بازماندگان و دنیا با این فاجعه است و سریال چندان تلاشی برای پاسخ دادن به این سوال و سوال‌هایی که بعده‌ها به وجود می‌ایند نمی‌کند به طوری که حتی عنوان موسیقی تیتراژ فصل دوم Let the Mystery Be است. فصل دوم و سوم نیز روندی صعودی را طی می‌کنند و نهایتا سریال در پایانی به یاد ماندنی ثابت می‌کند که تمجیدهای تمام ناشدنی منتقدان بی دلیل نبوده و به واقع روند تکامل یکی از برترین محصولات تلویزیونی را شاهد بوده‌ایم.
هر کدام از فصل‌های سریال در لوکیشن‌های متفاوتی دنبال می‌شوند؛ از میپل تاون در نیویورک گرفته تا ملبورن استرالیا همگی با هوشمندی و در راستای اهداف داستانی و شخصیت پردازی انتخاب و طراحی شده‌اند. کارگردانی، تدوین و فیلم‌برداری سریال را می‌توان از برترین‌ها در تلویزیون دانست به طوری که عجیب‌ترین و سورئال‌ترین اپیزودها نیز استادانه و با وسواس تمام خلق شده‌اند.
شاید بتوان تیم بازیگری این سریال را یکی از قوی‌ترین‌ها در چندین سال اخیر دانست. Justion Theroux در نقش Kevin Garvey به عنوان مردی گم شده، خانواده دوست و پشیمان، بدون شک قوی‌ترین بازی کارنامه‌ی کاریش را که شامل همکاری‌هایش با David Lynch افسانه‌ای و حضور در فیلم به یاد ماندنی American Psycho می‌شود را ارائه داده است. Christopher Eccelston هنرپیشه‌ی بی‌حاشیه‌ی بریتانیایی نیز طبق معمول نقش‌آفرینی فوق‌العاده‌ای را ارائه داده و توانسته تکامل شخصیتی بی‌نظیر Matt Jamison را به طور زیبایی به تصویر بکشد به طوری که از نظر عده‌ی کثیری از مخاطبان این شخصیت کامل‌ترین شخصیت سریال لقب گیرد. اما بدون شک بهترین و قوی‌ترین بازیگر تیم Carrie Coon است که توانسته در نقش Nora عمیق‌ترین و دشوارترین احساسات انسانی را به زیبایی نشان دهد و مخاطبان را تحت تاثیر قرار دهد. سایر بازیگران نیز از Ann Dowd کهنه کار گرفته تا بازیگران جوان‌تر چون Margaret Qualley و Chris Zylka کار خود را به بهترین شکل ممکن انجام داده‌اند و پیدا کردن ضعف در بین آن‌ها کاری غیر ممکن است.
در نهایت این سریال را به تمامی علاقه‌مندان به درام‌های قوی و به طور کلی سریال‌های تلویزیونی پیشنهاد می‌کنیم چون که بعید است دیگر تجربه‌ای مشابه و یا حتی نزدیک به آن را در هر مدیومی تجربه کنید.
یه سریال درام قوی که خیلی جذابه