نقد بازی The Elder Scrolls: Oblivion

از ماندگار ترین خاطرات دوران گیمر بودن من هنگامی بود که از محیط زیرزمین و زندان مانند بازی Oblivion بیرون آمدم و برای اولین بار محیط دنیای باز را تجربه کردم. البته بار اول سخت افزار سیستم من کشش نداشت و مجبور شدم مدتی صبر کنم تا بتوانم کارت گرافیک مناسب‌تر بخرم! ولی دقیقا به یاد دارم که هنگامی محیط اطراف و دشت و دمن را دیدم، تا مدتی فقط راه می رفتم و مناظر را تماشا می کردم. دیدن تکان خوردن درخت ها و گیاهان در باد تجربه بسیار جدیدی در آن زمان بود که نظیر نداشت. با نقد بازی The Elder Scrolls: Oblivion با پی اس ارنا همراه باشید.

شاید این خاطره چندان در کنار عظمت و جذابیت Oblivion به نظر قابل توجه نباشد، ولی همین تاثیر ژگرف بر مخاطب در همان ابتدا نوید از بازی داد که انقلابی در دنیای سرگرمی مورد علاقه ما به وجود آورد. حس و حال امثال من که Oblivion را در همان سال تجربه کردیم، با عرضه ناگهانی و بدون اعلام قبلی (البته در کنار انواع و اقسام Leakها) نسبت به کسی که اولین بار این بازی را تجربه کرده قابل مقایسه نیست. بدون تعارف باید گفت که اگر بدون توجه به تاریخچه این بازی و در کل سری Elder Scrolls این نسخه جدید Oblivion بررسی کنیم، بازی چندان شاهکاری به نظر نمی‌آید. ولی نمی‌توان از این حقیقت چشم پوشی کرد که طراحی جذاب و خاص این سری هنوز که هنوز است می‌تواند مخاطب را ساعت‌ها مسخ خود کند.

برای کسانی که اصلا با این سری آشنایی ندارند به طور خلاصه می توان گفت که Oblivion با داستانی نه چندان جذاب و تا حدی نامعقول آغاز می‌شود که بهانه‌ای برای ده‌ها و شاید صدها ساعت ماجراجویی است. امپراطور در لحظات آخر زندگی خود سر از سلول زندان ما در می‌آورد و می‌گوید که به او الهام شده ما تنها کسی هستیم که می‌توانیم دنیای بازی را از دست دشمنان شرور نجات دهیم. البته این وظیفه خطیر در کسری از ثانیه به کنار می‌رود و مخاطب درگیر انواع و اقسام ماموریت‌ها و ماجراهای جانبی می‌شود، انگار نه انگار که دنیا در معرض از بین رفتن قرار دارد!

اولین و مهم ترین تغییر البته ارتقا گرافیک Oblivion به روز با استفاده از قدرت Unreal Engine 5 است. در حرکتی معجزه مانند، سازندگان این Remaster قسمت گرافیکی بازی را به UE5 پیوند زده‌اند و قسمت‌های دیگر بازی با موتور مخصوص خود Bethesda اجرا می‌شود. این مسئله باعث شده که از لحاظ گرافیکی بازی زیبا و چشم نواز شود، البته نمی‌توان به گرافیک آن شاهکار گفت و هنوز حس و حال قدیمی بود از آن می‌بارد. با این وجود، ارتقا گرافیک کلی مخصوصا شخصیت‌های مختلف باعث شده که این نسخه از Oblivion حس و حال بازی مدرن داشته باشد. یکی از مشکلات نسخه قدیمی بازی هوش مصنوعی بیش از حد شخصیت‌های مختلف بود که این مسئله تا حد زیادی حل شده است.

در کنار گرافیک، با وجود وفادار بودن به نسخه اصلی سازندگان در قسمت‌های مختلف بازی نیز دست برده‌اند که نتیجه تجربه بهتر بازی شده است. سیستم مبارزات تا حدی با افزودن و ارتقا انیمیشن‌ها بهبود یافته است. متاسفانه در کل باید گفت که طبق معمول، قسمت مبارزات این سری بازی‌ها، ضعیف‌ترین بخش‌شان است. هر چقدر تلاش کنید، مبارزات در پایان تبدیل می‌شوند به حمله‌های سریع در کنار جاخالی دادن و بعضی مواقع دفاع کردن بدون استراتژی خاص. در پایان با مصرف انواع و اقسام Health potions یا جادوها سعی می‌کنید که دشمن زودتر از شما به دنیای دیگر برسد. ولی با این وجود، استفاده از قابلیت‌های جادویی مختلف و اسلحه‌های از راه دور سبب می‌شود که حداقل مبارزات از تنوع خوبی برخوردار باشند.

یکی از تغییرات دیگر در نسخه جدید Oblivion نحوه ارتقا قابلیت‌های مختلف است. در نسخه قبلی نحوه انتخاب Skill pointهای مختلف کاملا انعطاف پذیر نبود. برای مثال Endurance مسئول Health است که در نسخه قبلی اگر از ابتدا ارتقا نمیافت سبب می‌شد که در درجات بالاتر چندان موثر نباشد. به عبارت دیگر اگر این بخش از شخصیت در نیمه‌های دوم ارتقا میافت چندان تاثیری روی Health نداشت.این مسئله و دیگر مشکلات در این نسخه جدید بازی کاملا حل شده‌اند.

مشکل دیگر نسخه قبلی Oblivion این بود که دشمنان با ارتقا شخصیت اصلی قوی می‌شدند. این مسئله در حدی بود که در درجات بالا تمام دشمنان، حتی دشمنان مانند دزدهای سرگردنه کاملا زره و اسحله‌های بسیار قوی داشتند که از باور پذیر بودن دنیای بازی بسیار می‌کاست. در این نسخه جدید بازی، این مسئله تا حدی حل شده ولی البته هنوز ارتقا دشمنان تا حدی وجود دارد. با این وجود برخلاف نسخه 2006، نیازی نیست که چندان نگران نحوه ارتقا شخصیت بازی باشیم.

یکی از مواردی که کاملا وفادارانه اجرا شده است، انواع و اقسام باگ‌های نسخه جدید Oblivion است! سازندگان چندان برای از بین بردن این باگ‌ها تلاش نکرده‌اند. در بررسی و بازخوردهای زیادی از این مسئله به عنوان نقطه مثبت این بازسازی نام برده شده است. کنار آمدن با باگ‌ها و جذاب دانستن آن‌ها یا خیر کاملا بستگی به مخاطب دارد. شاید مخاطبان مخصوصا کسانی که به تجربه‌های کم مشکل عادت کرده باشند شاید به آسانی نباشد. ولی به هر حال بدانید که در همان 1 ساعت اول بازی حداقل 5 باگ مختلف را تجربه کردم. یکی از باگ‌هایی که چندین بار پشت سر هم اتفاق افتاد ادامه تولید حباب از شخصیت اصلی بود وقتی که از آب بیرون آمده بودم!

 

حال اندکی به خود بازی بپردازیم. Oblivion در کل تجربه‌ای یگانه و بسیار جذاب است. تعداد بسیار زیاد ماموریت‌ها، پیدا کردن آن‌ها به صورت تصادفی در حین گشت و گذار در دنیا و درگیر شدن در انواع و اقسام ماموریت‌ها، هنوز که هنوز است بسیار لذت بخش و درگیر کننده است. این نسخه از بازی DLCهای بازی اصلی را نیز در بر دارد که هر کدام بسیار متفاوت و جالب هستند. مخصوصا Shivering Isle که کاملا در نقشه و دنیایی جدید و جداگانه از بازی اصلی قرار دارد و به نظر من یکی از بهترین بخش‌های بازی است.

در کنار ماموریت‌های مختلف، Oblivion تعداد فراوانی ماموریت در Guildهای مختلف دارد که انجام آنها نه تنها جذاب است، بلکه در پایان انواع و اقسام قدرت‌ها، اسلحه‌ها، زره و غیره قدرتمند در اختیار قرار می‌دهند. از بین این‌ها، The Dark Brotherhood از به یادمانندنی‌ترین و جذاب‌ترین خطوط داستانی این سری و شاید حتی در تاریخ بازی‌های این سبکی است. در کنار این‌ها، دروازه‌های Oblivion متاسفانه از ضعیف‌ترین بخش‌های بازی هستند. این دروازه‌ها در جای جای نقشه بازی قرار دارند و برای بستن آنها باید وارد دنیای شیطانی شد و با انواع و اقسام دشمنان مبارزه کرد. مشکل این است که بعد از چند بار، این دروازه‌ها و محیطشان بسیار تکراری و خسته کننده و تبدیل به یکی از ضعیف‌ترین بخش‌های بازی می‌شوند.

نمی‌توان انکار کرد که حس و حال نوستالژی در بازخوردهای مثبت این نسخه از Oblivion تاثیر مهمی داشته است. حداقل برای امثال من نگار کردن نقادانه بدون توجه به خاطرات و تجربه‌ام از نسخه سال 2006 تقریبا غیر ممکن است. بدون شک بازی انواع و اقسام مشکلات و مکانیک‌هایی را در پی خورد دارد که در مقایسه با محصولات مدرن کاملا ضعیف هستند. ولی نمی توان انکار کرد که طراحی انقلابی زمان خود بازی هنوز که هنوز است برای مخاطبان جذاب و سرگرم کننده است. در کنار باگ‌ها، سیستم مبارزات ضعیف و برخی تصمیمات طراحی سوال برانگیز باید اقرار کرد که Oblivion بعد از حدود 20 سال هنوز که هنوز است تجربه‌ای جالب و به یادماندنی است و خواهد بود.