یکی از بزرگترین چالش‌های پیش روی تمام هنرمندان برقراری توازن بین محتوا و ظاهر است. این موضوع در هنرهای نمایشی و سرگرمی نمود بیشتری هم پیدا می‌کند. بزرگترین کارگردانان سینما پس از آزمون و خطا و سخت‌گیری‌های فراوان به این مهم می‌رسند. شاید بتوان یکی از جذاب‌ترین و متفاوت‌ترین کارگردانان مدرن را نیکولاس ویندینگ رفن (Nicolas Winding Refn) دانمارکی دانست. کارنامه‌ی ویندینگ رفن مملو از آثار نامتعارف، شجاعانه و خلاقانه هست که هر کدام موضوع منحصر به فردی را به تصویر می‌کشند. در این میان شاید بتوان Drive را متعارف‌ترین و عامیانه‌ترین فیلم وی دانست.
قهرمان بی‌نام داستان را می‌توان ترکیبی از چندین شخصیت کلاسیک سینما دانست. درون‌گرایی و فقدان زندگی شخصی و پیشینه‌ی شخصیش یادآور قهرمان فیلم به یاد ماندنی Le Samurai و خونسردیش کاملا یادآوری شخصیت کلینت ایستوود(Clint Eastwood) در سه‌گانه‌ی افسانه‌ای دلار است. از طرفی شخصیت‌های فرعی فیلم کاملا در نقطه‌ی مقابل راننده قرار دارند. زنی آسیب‌پذیر به نام Irene که راننده دلباخته‌اش می‌شود و شوهر بدشانسش، نابغه‌ی مکانیک حامی راننده و روئسای خلافکار همگی به طور کامل لایه‌های شخصیتی خود را بروز می‌دهند و از این لحاظ روایت فیلم را به تعادل می‌رسانند. البته نمی‌توان از بازی استثنایی ستارگان پرتعداد فیلم غافل شد که تعدادی از بهترین بازیگران فعلی هالیوود را شامل می‌شود.
داستان حول یک راننده‌ی بی‌نام می‌گردد. وی شب‌ها به عنوان راننده‌ی فرار دزدان و صبح‌ها به عنوان راننده‌ی بدل‌کار فیلم‌ها کار می‌کند. بین این دو برای او تفاوتی وجود ندارد، در هر صورت او یک راننده است. اما پس از ورود زنی زیبا و فرزندش که همسایگان راننده هستند حباب امن قهرمان بی‌نام ما شکسته می‌شود. با برگشت شوهر Irene از زندان، راننده با بزرگترین و خطرناکترین شغل زندگیش مواجه می‌شود. شغل و موقعیتی که زندگی او را زیر و رو می‌کند.
Drive فیلمی به شدت زیباست، چه از فیلمبرداری چشم‌نواز فیلم گرفته چه نور‌پردازی و طراحی صحنه، ویندینگ رفن در این فیلم موفق شده تا محتوا و ظاهر را به شیوه‌ی کاملا درستی به هم پیوند دهد و یکی از ماندگارترین آثار مدرن سینما را خلق کند.
