در سال‌های گذشته شاهد افزایش حضور زنان در دنیای سرگرمی، ادبیات و سیاست بوده‌ایم. در این سال‌ها فیلم‌های زیادی با هدف به تصویر کشیدن حقیقی سختی‌های زندگی زنان ساخته شده است. با این حال این آثار «مرد محورـ The Irishman و Ford V Ferrari هستند که به بهترین شکل ممکن نقش مهم زنان در زندگی بشریت را به بهترین شکل ممکن به تصویر می‌کشند.
با این حال جذاب‌ترین بخش داستان فیلم The Irishman به رابطه‌ی فرنک و دخترش پگی (با بازی Anna Paquin) برمی‌گردد. در یکی از سکانس‌های اولیه‌ی فیلم، فرنک با عصبانیت با فروشنده‌ای که رفتار زشتی با دخترش داشته برخورد می‌کند. وی با خشونت، فروشنده‌ی ذکر شده را مورد ضرب و شتم قرار داده و در نهایت انگشتان او را زیر پای خود خرد می‌کند. همه‌ی این جنجال‌ها در جلوی چشم پگی جوان اتفاق افتاده و ذات حقیقی پدرش را به او نشان می‌دهند.
با عمیق‌تر شدن رابطه‌ی بین فرنک و هافا، رقابتی نامریی بین این دو برای جلب توجه پگی ایجاد می‌شود. در ادامه‌ی جریانات فیلم The Irishman مشاهده می‌کنیم که پگی تنفری واضح از فرنک، راسل و کار خشنشان داشته و در طرف مقابل کششی غیر قابل انکار به گرمی هافا و اقدامات شرافت‌مندانه‌ی او دارد. با مرگ هافا به دست فرنک، پگی نخستین کسی است که متوجه درگیری پدرش در این قتل می‌شود.
پگی شاید دقایق زیادی در فیلم حضور نداشته باشد، اما به هیچ وجه نباید از نقش مهم او در داستان کلی فیلم غافل شد. او در قلب قطب‌نمای اخلاقی فیلم The Irishman قرار داشته و شاید بتوان او را بهترین شخصیت به تصویر کشیده شده در کارنامه‌ی درخشان مارتین اسکورسیزی دانست. بدون شک وجود صحنه‌ای که شامل توهین مستقیم پگی به فرنک، راسل و سایر اعضای مافیا می‌شد تاثیر عمیق شیوه‌ی در پیش گرفته شده توسط اسکورسیزی و نویسندگان فیلم را نداشت. نگاه مملو از تنفر پگی به پدرش، گویای تمامی احساساتی است که یک صحنه‌ی درگیری مستقیم در روایت آن‌ها عاجز می‌ماند.
