دود, خون و جنگ | مروری بر تمامی بازی های سری Call of Duty

به تازگی جدیدترین اثر از سری بازی‌های پرطرفدار و محبوب Call of Duty، با عنوان Modern Warfare توسط استودیوی Infinity Ward معرفی شده و قرار است تا پایان سال جاری بار دیگر مخاطبان را به میان جنگی پر زد و خورد ببرد. با توجه به سابقه‌ی فروش قابل توجه این سری، می‌توان حدس زد که کمتر کسی است که نام Call of Duty را نشنیده باشد. نخستین قسمت از این سری ۱۶ سال پیش منتشر شد و طوفانی در سبک شوتر اول شخص به پا کرد و به رقیبی جدی برای سری Medal of Honor بدل شد. این رقابت تا جایی پیش رفت که Medal of Honor به عنوانی فراموش شده و متعلق به گذشته تبدیل شد و کمپانی Activision و Call of Duty توانستند بلندترین قله‌های موفقیت در دنیای بازی را فتح کنند.
با توجه به تعداد زیاد نسخه‌هایی که از این سری منتشر شده طبیعی است که هر کس نسخه‌ی خاصی از این سری را مورد علاقه‌ی خود بداند و ما نیز در ایستگاه بازی تصمیم گرفتیم تمامی قسمت‌های این سری بزرگ را از دیدگاه خودمان رتبه بندی کنیم. توجه کنید که در این لیست از لحاظ کردن نسخه‌های فرعی و مربوط به موبایل و پلتفرم‌های قابل حمل چون Call of Duty Black Ops Declassified خودداری کرده‌ایم.

۱۶ – Call of Duty Ghosts

به عقیده‌ی اکثر طرفداران سری، Ghosts ضعیف‌ترین و نچسب‌ترین بازی در آن می‌باشد. شاید بزرگترین مشکل‌ این بازی را بتوان کسل‌کننده بودن و تکراری بودن آن دانست. اکنون و با گذشت چند سال از عرضه‌ی این بازی، کمتر کسی را می‌توانید پیدا کنید که به آن اشاره کند یا لحظه‌ی خاطره‌انگیزی از آن را به یاد داشته باشد. شاید بتوان تنها ویژگی برجسته‌ی بازی Call of Duty Ghosts را حضور نسبتا پر رنگ سگ‌ها در آن دانست. Ghosts عنوانی نیست که مخاطبان به کلی از آن متنفر باشند، بلکه عنوانی است که هیچ کس به آن نمی‌اندیشد،‌ و چنین کمرنگ بودن بسیار بدتر از مورد تنفر قرار گرفتن است.

۱۵ – Call of Duty Black Ops 3

سومین قسمت از سری Black Ops را می‌توان سفری دیوانه‌وار و اعصاب‌خردکن به آینده دانست. استودیوی Treyarch پس از تجربه‌ی ایده‌های جدیدی چون مسیرهای داستانی چند شاخه در بازی Black Ops 2، این بار تصمیم به ارائه‌ی یک بخش داستانی سنتی‌تر و ساده‌تر گرفت. علاوه بر این حضور بازیگر نسبتا مشهور هالیوودی، Christopher Meloni، نیز بر جذابیت بازی می‌افزود. البته بازی به شما اجازه‌ی انتخاب سلاح‌ها و تجهیزاتتان را قبل از آغاز هر مرحله می‌داد، اما از هر جنبه‌ی دیگری مشابه به بازی‌های استاندارد سبک run and gun همراه با داستانی آشفته و نامنظم بود. شما در بازی Call of Duty Black Ops 3 در نقش سربازی بی‌نام به ایفای نقش می‌پردازید.

شاید بتوان همراه شما در این بازی (با بازی Christopher Meloni) را یکی از عجیب‌ترین و غیرمنطقی‌ترین شخصیت‌های خلق شده در طول سری دانست. این شخصیت به دلایلی به طور همزمان همرزم و دشمن شماست. داستان بازی به جز اشاره‌ای کوتاه به شرور دومین قسمت از این سری، ارتباط دیگری با آن‌ها ندارد. شخصیت شما در این بازی اساسا جادوگری است که با استفاده از تکنولوژی به مبارزه با دشمنان و روبات‌ها می‌پردازد. علاوه بر این باگ‌ها و گلیچ‌های بازی نیز گاهی منجر به تخریب تجربه‌ی آن می‌شدند. پایان بازی نیز بسیار ضعیف و اعصاب خرد کن است و شباهت زیادی با فیلم‌های هنری‌ای که خود را بیش از حد جدی می‌گیرند، دارد. علاوه بر این سازندگان المان‌های پارکور نیز به بازی اضافه کرده‌ بودند که بسیار ضعیف و مصنوعی طراحی شده بودند. استودیوی Treyarch پیش از این بازی به عنوان نمونه‌ی دست دومی از Infinity Ward خطاب می‌شد و با عرضه‌ی این بازی مخاطبان از آن به عنوان نمونه‌ی درجه سومی از استودیوی Respawn Entertainment یاد کردند.

۱۴ – Call of Duty

نخستین قسمت از این سری بازی‌های انقلابی بدون شک جایگاه مهمی در تاریخ بازی‌های رایانه‌ای و به طور مشخص این سری دارد و بدون عرضه‌ی آن هرگز عناوین زیبایی چون Modern Warfare و Black Ops را شاهد نمی‌بودیم. با این حال جذابیت‌های ذاتی این بازی در مقابل دیگر عناوین سری Call of Duty رنگ می‌بازند، خصوصا اگر بخواهیم آن را با استانداردهای بازی‌های روان مدرن مقایسه کنیم. البته این به معنای بد بودن این بازی نیست. بازی Call of Duty را می‌توان برداشت Activision از سری مشهور Medal of Honor دانست. این مسئله به معنای ضعیف بودن این بازی نیست اما در بهترین حالت آن را به یک کپی زیبا از عنوانی بهتر تبدیل می‌کند. جایگاه پایین این بازی در این لیست به هیچ عنوان به معنای بد بودن آن نیست و نشان دهنده‌ی پیشرفت و تکامل این سری می‌باشد.

۱۳ – Call of Duty 3

شاید بتوان نسخه‌ی سوم سری را بهترین بازی از دسته‌ی ضعیف‌ترین عناوین آن دانست. این بازی هیچ تلاشی برای ارتقای این سری و حرکت رو به جلوی آن نکرد اما تجربه‌ای به یاد ماندنی و زیبا از جنگ جهانی دوم را در کنار یک بخش چند نفره‌ی سطحی ارائه داد. این آخرین بازی در فرم کلاسیک Call of Duty است و این سری پس از آن با عرضه‌ی عنوان انقلابی Modern Warfare به کلی دچار تحول شد و توانست دنیای بازی را تکان دهد. بازی Call of Duty 3 را می‌توان عنوانی خوب اما فراموش شدنی دانست.

۱۲ – Call of Duty World War 2

بازگشت سری به ریشه‌های خود و جنگ جهانی دوم با واکنشی دوگانه از جانب مخاطبان و منتقدان روبرو شد. به کار بردن مکانیزم‌های سنتی چون نوار سلامتی و حضور سلاح‌های قدیمی جذاب بودند، اما بازی گاهی شدیدا سطحی می‌شد. بخش داستانی بازی نیز با وجود برخورداری از لحظاتی سرگرم‌کننده، شخصیت‌هایی نچسب و فراموش شدنی و حتی آزاردهنده را شامل میشد که ضعف بزرگی به حساب می‌آمدند. بخش زامبی بازی نیز بسیار شتاب‌زده، سطحی و کم‌عمق بود. با این حال بزرگترین نقطه‌ی قوت بازی Call of Duty World War 2 بخش چند نفره‌ی آن بود. با این حال این بخش نیز به لطف وجود عناصری چون lootboxهای آزار دهنده جذابیت خود را از دست داده بود. شاید بتوان Call of Duty World War 2 را تاثیر عرضه‌ی سالیانه‌ی این سری دانست که منجر به انتشار عنوانی سطحی و با ظاهری پر زرق و برق شده بود.

۱۱ – Call of Duty 2 Big Red One

شاید بتوان این بازی را تنها عنوان نسبتا فرعی حاضر در این لیست دانست. زمانی که نسخه‌ی اصلی بازی Call of Duty 2 برای پلتفرم‌های نسل بعدی چون Xbox 360 عرضه شد، دارندگان کنسول‌هایی چون PS2، Xbox و Game Cube مجبور به تجربه‌ی این نسخه‌ی ضعیف‌تر از آن شدند. با این حال این بازی نیز به نوبه‌ی خود بسیار زیبا بود و چندان از نسخه‌ی نسل بعدی و زیباتر خود ضعیف‌تر نبود.

با وجود هم سطح نبودن Big Red One با بازی Call of Duty 2، این عنوان زیبا توانست به رشد و افزایش شهرت این سری کمک قابل توجهی بنماید. علاوه بر این، این بازی را می‌توان یکی از آخرین قسمت‌های سری دانست که در کنار تجربه‌ی جذاب و هیجان‌انگیز داستانی آموزنده از جنگ جهانی دوم را برای مخاطبان جوان‌تر ارائه می‌داد. شاید این بازی در مقابل بسیاری از عناوین این سری فراموش شدنی باشد،‌ اما به هیچ وجه عنوان بدی نیست و نباید از ارزش آن چشم‌پوشی کرد.

۱۰ – Call of Duty Black Ops 4

هنگامی که سازندگان این بازی در مراسم رونمایی از آن اعلام کردند که در آن خبری از المان‌های پارکور مانند نخواهد بود، با فریاد شادی مخاطبانشان مواجه شدند. استودیوی Treyarch در این بازی تمامی المان‌ها و ویژگی‌های بد و اعصاب خرد کن بازی قبلی را کنار گذاشته و تجربه‌ای سریع، قابل قبول و سرگرم‌کننده را ارائه داد و توانست نشان دهد که سری Black Ops هنوز حرف‌هایی برای گفتن دارد. سیستم انتخاب شخصیت (Specialist)‌ بازی که از معدود المان‌های خوب قسمت سوم بود در این بازی به شیوه‌ای بهتر و درست‌تر به کار گرفته شد به طوری که بازی کردن در نقش هر شخصیت حسی متفاوت داشته و حضور آن‌ها در یک تیم می‌تواند منجر به تجربه‌ای جذاب از همکاری تیمی شود. در بازی Black Ops 4 خبری از بخش داستانی به معنای سنتی وجود نداشت و در عوض داستان بازی و شخصیت‌های آن در چند مرحله‌ی آموزشی روایت می‌شد که شامل المان‌های جالب و نوستالژیکی چون تبدیل یکی از نوادگان میسون به نخستین تریلیونر دنیا و حضور جالب Frank Woods در قالب راهنمای این بخش می‌شد. بخش بتل رویال بازی، با عنوان Blackout، را می‌توان برداشتی خوب از بازی Playerunknown’s Battlegrounds دانست. سیستم کوله‌پشتی این بخش به خوبی برای کنسول‌ها تعبیه شده و اضافه شدن وسایل نقلیه نیز و ترکیب آن‌ها با گیم‌پلی جذاب سری منجر به خلق تجربه‌ای نو شده است. شاید بتوان یکی از شگفت‌انگیزترین المان‌های بازی را حضور عناصر نوستالژیک در نقشه‌ی این حالت دانست. سری Call of Duty هنوز به طرز عجیبی تازه و نو به نظر می‌رسد و دیدن محیط‌هایی که گویا از دل بازی‌های قبلی سری چون World at War، Black Ops و Black Ops 2 آمده‌اند به خوبی عمر بالای این فرنچایز و خاطره‌انگیز بودن آن را نشان می‌دهد. علاوه بر این در بخش بتل رویال بازی اسکینی از شخصیت ماندگار و افسانه‌ای ویکتور رزناف وجود دارد که عملا برگ برنده‌ی بزرگی برای آن می‌باشد.

۹ – Call of Duty Infinite Warfare

یکی از تحسین برانگیزترین موارد در مورد این بازی سعی و تلاش آن در متفاوت بودن و ارائه‌ی تجربه‌ای نو است. بسیاری از طرفداران قدیمی این سری به دلیل تفاوت‌های آن با بازی‌های پیشین سری و خصوصا بخش چند نفره از Infinite Warfare متنفر هستند، اما بسیاری از افرادی که از تکرار هرساله‌ی این سری و تفاوت‌های اندک بین نسخه‌های مختلف آن خسته شده بودند از این بازی لذت فراوانی بردند. بخش داستانی بازی بیش از داشتن حس سری Call of Duty، گویی بخشی از سری کلاسیک Wing Commander بود. علاوه بر این حضور المان‌های جدیدی چون ماموریت‌های فرعی به کل از فرمول این سری خارج بود. در طراحی تعداد زیادی از سلاح‌های بازی خلاقیت بسیاری به کار رفته بود به حدی که در برخی مراحل می‌توانستید پرواز کنید. حضور جان اسنو از سریال مشهور Game of Thrones نیز موجب افزایش جذابیت بازی شده بود. شاید بدترین اشتباه سازندگان در عرضه‌ی این بازی را بتوان زمان‌بندی نامناسب آن‌ها دانست. Infinite Warfare در زمانی عرضه شد که مخاطبان از بازی‌های شوتر آینده گرایانه چون Adavanced Warfare و Titanfall خسته شده بودند و به همین دلیل واکنش‌ها به این عنوان چندان گرم نبود. اگر اکنون به تجربه‌ی بازی Infinite Warfare بپردازید، به احتمال فراوان از آن لذت خواهید برد.

۸ – Call of Duty Modern Warfare 3

بدون شک سری بازی‌های Modern Warfare یکی از محبوب‌ترین و بهترین تریلوژی‌های دنیای بازی هستند و به عقیده‌ی بسیاری از مخاطبان تاثیرگذارترین بازی‌های سری Call of Duty می‌باشند. با این حال کمتر کسی است که قسمت سوم این تریلوژی را بدترین آن‌ها نداند. البته این به هیچ وجه به معنای بد یا ضعیف بودن این بازی نمی‌باشد. بازی Modern Warfare 3 موفق می‌شود با ارائه‌ی داستانی جذاب تمامی گره‌های داستانی دو بازی قبلی را به سرانجام برساند و پایانی مناسب بر یکی از حماسی‌ترین داستان‌های دنیای بازی رقم بزند. بخش Spec Ops نیز مملو از مراحل سرگرم‌کننده است. با این حال بخش چند نفره‌ی بازی تعریف چندانی نباشد و کپی دسته چندم و نچسبی از نسخه‌ی قبلی سری است. این بخش با وجود تقسیم scorestreakها به سه دسته‌ی مختلف بیش از حد پیچیده می‌شود و علاوه بر این تمامی سلاح‌هایی که موجب افزایش سرگرم‌کنندگی بازی قبلی شده بودند در اینجا جذابیت خود را از دست داده‌اند. شاید بتوان این بازی را دقیقا نقطه‌ی میانگین سری دانست که در مرز میان قسمت‌های بهتر و ضعیف‌تر آن قرار داد. عنوانی که بد نیست اما با کیفیت بی‌نظیر بهترین بازی‌های سری فاصله دارد.

۷ – Call of Duty Advance Warfare

این بازی نخستین قسمت از این سری است که توسط استودیوی Sledgehammer Games ساخته می‌شود. این بازی با معرفی exo suits تجربه‌ای نو و روان را از حرکت در بازی‌های شوتر ارائه داد که به طرز قابل توجهی نسبت به دیگر عناوین نرم‌تر و روان‌تر بود. Advanced Warfare پس از عنوان ضعیف Ghosts منتشر شد و با بردن سری به آینده توانست جانی تازه به آن تزریق کند. می‌توان با اطمینان سیستم شوتینگ و حرکت این بازی را یکی از لذت‌بخش‌ترین و نرم‌ترین‌ها در نوع خود دانست که هنوز هم جذابیت خود را حفظ کرده است. علاوه بر این یکی از مشهورترین میم‌های اینترنتی نیز از دل این بازی درآمده است. حضور بازیگر افسانه‌ای هالیوودی، Kevin Spacey، نیز منجر به افزایش ارزش هنری بازی شده است.

۶ – Call of Duty 2

نسخه‌ی دوم سری را می‌توان به آسانی بهترین بازی شوتر کلاسیک با محوریت جنگ جهانی دوم و بهترین شوتر نظامی تا پیش از انتشار بازی Modern Warfare دانست. این بازی یکی از عناوین لانچ کنسول Xbox 360 تجربه‌ای به معنای واقعی کلمه نسل بعدی بود. Call of Duty 2 نه تنها عنوانی زیبا بود، بلکه طعم خوش بازی‌های HD را به مخاطبان می‌چشاند. اگر از اهمیت تاریخی و تاثیرگذاری این بازی بگذریم، بخش داستانی آن نیز تجربه‌ای لذت‌بخش با setpieceهای خلاقانه و نفس‌گیر بود. بخش چند نفره‌ی بازی نیز در زمان عرضه یکی از بهترین‌ها و پرمخاطب‌ترین‌ها در نوع خود بود. بازی Call of Duty 2 را می‌توان نقطه‌ی آغازی بر بسیاری از استانداردهای ماندگار این سری و به طور کلی بازی‌های شوتر دانست.

۵ – Call of Duty Black Ops 2

شاید داستان بازی Black Ops 2 را بتوان بهترین و اوریجینال‌ترین در کل سری دانست. در این بازی برای بار نخست در طول سری از داستانی چندشاخه با قابلیت‌ انتخاب‌های مهم وجود داشت که منجر به ایجاد برخی از بهترین و سرگرم‌کننده‌ترین سکانس‌های داستانی سری میشد. پس از عرضه‌ی بازی Modern Warfare 3 و شباهات فراوان آن به بازی‌های قبلی، خلاقیت‌های BO 2 بیشتر به چشم آمدند. سیستم ساخت کلاس Pick 10 را می‌توان یکی از جذاب‌ترین و بهترین المان‌های سری دانست که به مخاطب امکان شخصی‌سازی کامل تجربه‌اش را می‌داد. شما می‌توانستید تمرکز خود را به طور کامل بر روی سلاح‌ها و اضافه کردن تجهیزات متعدد به آن‌ها بگذارید یا تمامی جایگاه‌های خود را به Perkهای وسوسه انگیز اختصاص داده و از سلاح‌های موجود در مراحل استفاده کنید. این بازی را می‌توان متفاوت‌ترین و خاص‌ترین عنوان سری دانست که شاید بهترین آن نباشد، اما بدون شک در زمینه‌ی نوآوری و خلاقیت حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. علاوه بر این همچون بسیاری از بازی‌های مدرن سری، حضور بازیگری هالیوودی، این بار Tony Todd دوست داشتنی، بر جذابیت آن افزوده بود.

۴ – Call of Duty World at War

World at War بدون شک یکی از سرگرم‌کننده‌ترین و بهترین بازی‌های این سری است. شخصیت‌های به یاد ماندنی، ست‌پیس‌هایی عالی و ارزش تکرار بالای آن منجر به خلق بخش داستانی ارزشمند و افسانه‌ای آن شده‌اند. بخش چند نفره‌ی بازی نیز به بهبود مکانیزم‌های استاندارد بازی پرداخت و با ارائه‌ی بخش‌هایی چون War Mode تجربه‌ای عالی‌ای در این بخش ارائه می‌داد.

علاوه بر این حالت زامبی مشهور سری نخستین بار در World at War معرفی شد. در این بازی می‌توانید ساعت‌ها به قلع و قمع کردن زامبی‌ها بپردازید و باز هم خواستار کشتار بیشتری باشید. هر کدام از بازی‌های سری Call of Duty در حیطه‌ای خاص برتری دارند، اما این بازی را می‌توان خالص‌ترین تجربه از فرمول سنتی این سری دانست و تجربه‌ی دوباره‌ی آن، ده سال پس از عرضه، مطمئنن منجر به خلق لحظات به یاد ماندنی بیشتری خواهد شد.

۳ – Call of Duty Modern Warfare 2

این بازی را می‌توان پرمحتواترین عنوان این سری دانست. بخش داستانی آن به عقیده‌ی بسیاری از طرفداران بهترین روایت را در سری داشته و بخش چند‌نفره‌ی دیوانه‌وار آن با سلاح‌هایی جذاب و Killstreakهای فراموش نشدنی (چه کسی می‌تواند شلیک بمب اتم و با خاک یکسان کردن کل سطح نقشه را فراموش کند؟) در کنار بخش سرگرم کننده‌ی Spec Ops که اجازه‌ی تجربه‌ی تعدادی از ماندگارترین سکانس‌های این بازی و Modern Warfare را به صورت دو نفره می‌داد از این عنوان، افسانه‌ای دست نیافتنی ساخته‌اند به طوری که کمتر کسی است که آن را در زمره‌ی بهترین بازی‌های این سری به حساب نیاورد. با این حال وجود برخی ضعف‌های کوچک چون قدرت غیر منتطقی و بیش از حد برخی سلاح‌ها از تبدیل آن به بهترین عنوان این سری جلوگیری می‌کنند. این بازی را می‌توان نقطه‌ی آغازی بر پرش سری Call of Duty به دامان دیوانگی و مبارزات سرعتی و هیجان‌انگیز دانست.

۲ – Call of Duty Black Ops

نخستین Black Ops بدون شک یکی از بهترین و زیباترین تجربه‌هایی است که می‌توانید از یک بازی شوتر به دست آورید. این بازی به عقیده‌ی بسیاری بهترین و جذاب‌ترین داستان کل سری را دارا است. بازی کردن در نقش میسون و تعامل با شخصیت‌های دوست داشتنی و فراموش نشدنی‌ای چون فرنک وودز، بومن و صد البته رزنوف (با بازی گری اولدمن افسانه‌ای) منجر به خلق یکی از بهترین بخش‌های داستانی در تاریخ بازی‌های رایانه‌ای شد که مملو از لحظات عالی فراموش ناشدنی است. بخش چند نفره‌ی بازی به لطف حضور نقشه‌هایی عالی چون Nuketown یکی از بهترین‌ها و مهم‌ترین‌ها در طول سری است. سازندگان به خوبی توانسته بودند بین سلاح‌های مختلف بازی تعادلی عالی برقرار کنند. علاوه بر این Black Ops بهترین مجموعه از نقشه‌های حالت زامبی را در اختیار داشت. نقشه‌های ماندگاری چون Kino de Toten، Ascension و Moon تا سال‌ها در ذهن مخاطبانی که ده‌ها ساعت از زمان خود را صرف کشتار زامبی‌ها در آن‌ها کردند ماندگار خواهند ماند. Black Ops را می‌توان یکی از برترین تجربه‌های این سری دانست و بسیاری از مخاطبان آن را در کنار Modern Warfare بهترین عنوان از این سری می‌دانند.

۱ – Call of Duty 4 Modern Warfare

انتظار چیز دیگری داشتید؟ هنوز و پس از گذشته بیش از یک دهه از عرضه‌ی آن، این بازی همچنان در صدر عناوین این سری قرار دارد. این عنوان را می‌توان با فاصله مهم‌ترین بازی سری دانست که تمامی مکانیزم‌ها، استانداردها و ساختارهای مدرن کنونی آن را مشخص و پی ریزی کرد. حتی اگر بخواهیم از اهمیت فراوان این بازی چشم‌پوشی کنیم، باز هم ناچاریم آن را بهترین بازی از این سری و یکی از بهترین بازی‌های شوتر تمام دوران بدانیم. بخش داستانی بازی با وجود مراحل بی‌نظیری چون All Ghillied Up بهترین تجربه‌ی Call of Duty را ارائه می‌دادند و با وجود دیالوگ‌ها و سکانس‌های فراموش‌ ناشدنی به یکی از بهترین تجربه‌ها در سبک اول شخص تبدیل شده‌اند. کمتر مخاطبی را پیدا می‌کنید که مرحله‌ی Mile High Club را بر روی درجه‌ی سختی Veteran تمام کرده باشد و هنوز هم به آن افتخار نکند. در بخش چند نفره نیز این بازی قالب خامی را که تمامی بازی‌های بعد از آن به بهبود و توسعه‌ی آن پرداختند ارائه داد.