ارزش بازی WoW Classic فراتر از یک نوستالژی به یاد ماندنی است

من قبل از رسیدن به لول ۱۰ در بازی World of Warcraft Classic هشت بار مُردم ! اما عملکردم در مقایسه با اولین تجربه‌ی من در بازی اصلی WoW در سال ۲۰۰۵ به مراتب بهتر بود. در نسخه‌ی “Live”، “Retail” یا هر نامی که برای ورژن کنونی World of Warcraft می‌پسندید، شما تنها در صورت می‌میرید، که دیگر واقعاً اشتباه احمقانه‌ای را انجام داده باشید. World of Warcraft Classic به طرز غافلگیر کننده‌ای یادآور تجربه‌ی راحت و لذت بخش این بازی در حدود ۱۴ سال پیش است. حالا نزدیک به ۲ سال از معرفی WoW Classic توسط BlizzCon می‌گذرد و در این مدت، احساسی که توسط این بازی به طرفداران منتقل می‌شود، به طور دراماتیکی تغییر کرده است.

در ابتدای کار، اکثر نظرات و اعتقادات بر این اساس بود که «اصلاً چرا باید به عقب برگشت؟ چه کسی همچین چیزی می‌خواهد؟» اما همچنان طرفداران دو آتیشه و پرو پا قرصی پیدا می‌شدند که اهمیت بسیار زیادی برای این تجربه‌ی نوستالژیک قائل بوده و با جستجو در بازار سیاه، به شدت به دنبال بازگشت به گذشته بودند. نظرات فاصله‌ی زیادی با هم داشت.

چند ماه قبل، انتشار نسخه‌ی بتای WoW Classic جریان نوستالژی را در قلب بازیکنان و استریمرهای بازی به راه انداخته و به نظر می‌رسید که حالا اکثر جامعه‌ی بازیکنان، آماده‌ی پذیرش مجدد دنیای وارکرفت هستند. در واقع این میزان خیلی بیشتر از انتظارات بود.

صف درخواست کنندگان World of Warcraft Classic غیر قابل باور بود؛ روزانه بیش از بیست هزار نفر منتظر اتصال به سرورهای بازی بودند. برخی خوش شانس بودند و برخی با دردسرهای بزرگی مواجه شدند. با کراش کردن سرورها، کمی از حجم این صفوف کاسته شد اما آن‌هایی که از سرور بیرون انداخته شده بودند، دوباره در انتهای صف قرار می‌گرفتند. Blizzard اقدام به برقراری سرورهای بیشتر می‌کند تا کمی از فشردگی بالای سرورها کاسته شود اما در کمال تعجب، اکثر کاربران ترجیح می‌دادند تا به جای انتقال به سرورهای خلوت، در این صف‌ها منتظر بمانند. اما دلیل این اتفاق، یکی از مهم‌ترین دلایلی بود که بازیکنان را به تجربه‌ی مجدد World of Warcraft ترقیب کرده بود.

علت اصرار مردم بر انتظار طولانی مدت در سرورهای شلوغ World of Warcraft Classic برنامه ریزی اکثر کاربران برای پیوستن به دوستان قدیمی و تشکیل گروه‌ها و انجمن‌های قدیمی World of Warcraft بود. اگر آن‌ها انتظار را کنسل کرده و با سرورهای جدید به بازی متصل می‌شدند، دیگر امکان این کار وجود نداشت.

مفاهیم کلاسیک تنها به افراد آن جامعه تعلق دارد. اخیراً در جامعه مخاطبان بازی‌های ویدیویی شاهد ابراز تمایل اکثر افراد به بازی‌های سخت‌تر و چالش برانگیزتر بوده‌ایم اما این قضیه درباره‌ی World of Warcraft فرق می‌کند. WoW در مقایسه با عناوینی مانند Dark Souls  یک بازی «سخت» محسوب نمی‌شود اما برای موفقیت و البته خوشگذرانی در آن نیاز به حضور دوستانتان خواهید داشت.

در سال ۲۰۰۵ بازی WoW به چنان محبوبیت و شهرتی دست یافته بود که از آن به نام یک گلف جدید یاد می‌کردند. یعنی جایی که مردم همدیگر را ملاقات کرده و  ساعات خوشی را در کنار هم می‌گذرانند. Warcraft جایی بود که نوجوانان، جوانان و حتی بزرگسالان در کنار تجربه‌ی کاربری بازی، اوقات فراقت خود را به چت کردن و گفتگو با دوستان خود می‌گذراندند. World of Warcraft در زمان خود علاوه بر یک بازی ویدیویی، نوعی شبکه‌ی اجتماعی برای ایجاد ارتباط بین کاربران خود محسوب می‌شد.

شاید بسیاری از بازیکنان فقط برای وقت گذارانی از این بستر استفاده می‌کردند اما مثلاً خود من در اولین سال‌های فعالیت حرفه‌ای خودم در نشریات بازی‌های ویدیویی، از همین ارتباطات برای آشنایی با همکاران و فعالان صنعت گیم استفاده می‌کردم. شاید اگر من تجربه‌ی  World of Warcraft را از همین سال‌های اخیر شروع کرده بودم، با سیستم گروه بندی رندوم و اتوماسیونی جدید، و عدم نیاز برای اطلاع از نام یا آشنایی با اعضای آن، هیچوقت نمی‌توانستم چنین روابط و دوستانی را در حرفه‌ی خود پیدا کنم.

در روزهای اول انتشار World of Warcraft Classic، طبق معمول بسیاری از افراد در لول‌های پایین قرار داشتند و با اشتراک منابع و نیروهای ناچیز به پیشرفت کند خود ادامه می‌دادند. اما در این بین یک سری گروه‌های خودجوش برای کمک به تسریع در روند تکمیل مأموریت‌ها و به حداقل رساندن از دست رفتن جان‌ها، دور هم جمع می‌شدند. من در همان لول اول بازی توسط یک گروه درخواست عضویت دریافت کردم. در متن دعوت نوشته بود: «هی، ما می‌خواهیم یکم کشت و کشتار راه بندازیم، با ما هستی؟»

کانال چت و گفتگوی جهانی بازی در بخش مولتی پلیر خیلی خوب و پر از کامنت‌های مفید بود. مردم در این بخش داوطلبانه به سؤالات و درخواست‌های همدیگر پاسخ می‌دادند.

در صف‌های انتظار اوایل بازی، Mob ها به یک مشکل خاص تبدیل شده بودند. اوایل بازی فقط مردم در گروه‌های پنج نفره جمع می‌شدند و حمله را شروع می‌کردند اما یک سری شایعات بین کاربران پخش شده بود که بعضی از سرورها برای ایجاد اختلال در Kill ها به صورت خودکار اقدام به تشکیل صف‌های فیک می‌کنند. اگر من اسکرین شات مربوط به آن را ندیده بودم، فکر می‌کردم که این ادعا یک دروغ بی اساس است.

من به یکی از این سرورهای جدید که برای کاهش حجم فشردگی این صف‌ها راه اندازی شده بود رفتم تا حداقل بتوانم به بازی وارد شده و آن را تجربه کنم. یکی از پرتکرارترین سؤالاتی که در چت‌ها مطرح می‌شد، ابراز نگرانی نسبت به جامعه‌ی آماری بسیار پایین این سرورها بود. مردم دوست داشتند تا با حضور حداکثری دیگر افراد به تجربه‌ی بازی بپردازند و به نوعی انتظار در صف‌های طولانی برای ورود به یک سرور شلوغ را به تنها ماندن در Azeroth ترجیح می‌دادند.

Blizzard سال‌هاست که World of Warcraft را به گونه‌ای ساخته تا هر زمانی که بازیکن قصد داشت کاری را در بازی انجام دهد، این امکان برای او فراهم شده باشد. Dungeonها، Raidها، Battlegroundها، Arenaها، World Questها، Mount Collectها، Pet Collectها، Pet Battleها، تورنمنت‌های ماهی‌گیری، لباس‌ها و آیتم‌های ظاهری Transmog و هر چیز و هرکاری که می‌توانید در پنج دقیقه یا پنج ساعت انجام دهید، همیشه در بازی فراهم بود. در ضمن شروع کردن هر یک از این عملیات‌ها چند ثانیه بیشتر طول نمی‌کشید. اما همه‌ی تغییراتی که در نسخه‌ی Classic این بازی اعمال شده، Blizzard را با سوالی روبه رو کرده که پاسخ دادن به آن غیر ممکن است: آیا می‌شود World of Warcraft را همانطوری که قبلاً بود، بازی کرد؟

با این حال، می‌توان به طور کلی گفت که World of Warcraft Classic به حد کافی پاسخگوی نیاز شما هست و دلایل تجربه‌ی آن، فراتر از گرافیک و مکانیزم قدیمی آن است.

در کل به عقیده‌ی من، ویژگی‌هایی مانند سادگی و سبک بودن سیستم صف بندی و انجام کارهایی مانند تولید آیتم‌های تخصصی، خود دنیای Azeroth و دوستان و همراهانی که در این مسیر پیدا می‌کردیم، مواردی هستند که می‌توانند تجربه‌ی World of Warcraft Classic را لذت بخش‌تر بسازند. ما هم اکنون در حال تجربه‌ی جامعه‌ی بزرگی از کاربران یک بازی نقش آفرینی مولتی پلیر هستیم اما عملاً این کار را به تنهایی انجام می‌دهیم.

من در طول استفاده‌ی خودم از World of Warcraft Classic یک مورد درخواست عضویت در گروه دریافت کردم. قصد من از تجربه‌ی این بازی بالا بردن هر چه سریع‌تر XP و لول بازی نبوده و نیست. من برای ایجاد ارتباط و لذت بردن از همراهی دوستان در این سفر World of Warcraft Classic را تجربه می‌کنم. پس دوست دارم آن‌ها هم بدانند که من برای کمک اینجا هستم. از این رو بعد از دریافت این درخواست، با این که در سمت دیگر Zone بودم، بعد از تکمیل عملیات، خودم را به Inn رساندم و به آن‌ها ملحق شدم.

گروه ما، “There And Back Again” نام دارد. جمعی صمیمی از بازیکنان قدیمی WoW که یک بار دیگر دور هم جمع شده‌اند.