لیست انیمیشن های پیکسار: از خوب تا شاهکار

با انتشار انیمیشن Soul تعداد انیمیشن های پیکسار (Pixar) به عدد 23 رسید. در این مقاله با هم یادآوری کوتاهی از تمام فیلم‌ها کرده و آن‌ها را از ضعیف‌ترین تا بهترین لیست می‌کنیم.

علی‌رغم اینکه پیکسار اولین فیلم بلند خود را تنها 25 سال پیش اکران کرده است، در همین مدت نسبتاً کوتاه تبدیل به یکی از موفق‌ترین کمپانی‌های دنیا شده است. بردن 16 جایزه‌ی اسکار و ساخت 4 اثر با فروش بیش از یک میلیارد دلار در گیشه‌ها نشان از محبوبیت این شرکت هم در میان صاحب‌نظران و هم بینندگان دارد. نگاهی به این آثار دوباره به یاد ما می‌آورد که چرا انیمیشن های پیکسار مستحق تمام تحسین‌هایی است که به آن‌ها نسبت داده می‌شود که حتی ضعیف‌ترین اثر این شرکت، همچنان فیلمی دیدنی و به‌یادماندنی است. پس با پی اس آرنا و لیست تمام انیمیشن های پیکسار همراه باشید.

 

23. «ماشین‌ها 2» (Cars 2)
    

• کارگردان: جان لستر (John Lasseter)
• صداپیشگان: اوون ویلسون (Owen Wilson)، لری د کیبل گای (Larry the Cable Guy)، مایکل کین (Michael Cain)، امیلی مورتیمر (Emily Mortimer).
• نمرات: آی‌ام‌دی‌بی: 6.1 | متاکریتیک: 57 | راتن‌تومیتوز: 39%

محدودیت‌های ساختن دنباله‌ای برای فیلمی درباره‌ی یک ماشین مسابقه تقریباً برای هر کسی می‌تواند مشهود باشد و طبیعتاً سازندگان این فیلم هم به این مساله واقف بودند. برای همین هم تمرکز داستان را روی شخصیت میتر (Mater) قرار می‌دهند و با اضافه کردن داستان جاسوسی در کنار مسابقه ماشین‌سواری، سعی به تازه کردن فضای قسمت اول می‌کنند. اما همین تلاش زیاد یکی از دلایلی می‌تواند باشد که «ماشین‌ها 2» در انتهای لیست انیمیشن های پیکسار قرار می‌گیرد. شخصیت طناز و جذاب «ماشین‌ها» نمی‌تواند به طور کامل وظیفه‌ی شخصیت اصلی فیلم را بر عهده بگیرد و المان‌ها و ارجاعات فراوان به فیلم‌های جاسوسی و اکشن، کمی اثر را برای بیننده تکراری می‌کند. با وجود صحنه‌های دیدنی هم در مسابقه و هم در تعقیب و گریزهای نفس‌گیر، «ماشین‌ها 2» توقع بسیار بالایی که از پیکسار می‌رود را برآورده نمی‌کند.

 

22. «ماشین‌ها 3» (Cars 3)
    

• کارگردان: برایان فی (Brian Fee)
• صداپیشگان: اوون ویلسون (Owen Wilson)، کریستلا آلونزو (Cristela Alonzo)، کریس کوپر (Chris Cooper)، آرمی همر (Armie Hammer)، لری د کیبل گای (Larry the Cable Guy).
• نمرات: آی‌ام‌دی‌بی: 6.7 | متاکریتیک: 59 | راتن‌تومیتوز: 69%

پیکسار برخلاف انتظاری که می‌رفت تصمیم به ساخت قسمت سوم «ماشین‌ها» گرفت ولی ثابت کرد که از ضعف‌های قسمت قبل درس گرفته است. هرچند تلاش برای بهتر کردن قسمت دوم، دلیل نمی‌شود که نتیجه فیلمی شاهکار باشد. با بازگشت به فضای قسمت اول این مجموعه و بازسازی لحظات نوستالژیک، «ماشین‌ها 3» اعتراف به اشتباهی که در قسمت دوم انجام گرفته بود می‌کند، اما تکرار بیش از حد روایت قسمت ابتدایی، این انیمیشن را گاهی خسته‌کننده می‌کند. شاید مهم‌ترین خصوصیت این اثر دیدن پیشرفت شخصیتی تأمل برانگیز لایتنینگ مککویین (Lightning McQueen) است که از جوانی جویای نام و تا حدودی غیرقابل‌تحمل، به بلوغی تحسین‌برانگیز می‌رسد. با وجود اینکه هر دو دنباله «ماشین‌ها» زنجیره‌ی موفقیت انیمیشن های پیکسار را قطع کردند، اما همچنان آثاری سرگرم‌کننده و جذاب برای دیدن هستند.

 

21. شجاع (Brave) 2012

• کارگردان: مارک اندروز (Mark Andrews)، برندا چپمن (Brenda Chapman)
• صداپیشگان: کلی مکدونالد (Kelly Macdonald)، اما تامپسون (Emma Thompson)، بیلی کانلی (Billy Connolly)، جولی والترز (Julie Walters).
• آی‌ام‌دی‌بی: 7.1
• متاکریتیک: 69
• راتن‌تومیتوز: 78%

یکی از انیمیشن های پیکسار که از ابتدای ایده پردازی پتانسیل بسیار بالایی برای موفقیت داشت، «شجاع» بود. نیمه ابتدای فیلم هم از این پتانسیل استفاده می‌کند و با اولین شخصیت مؤنث اصلی پیکسار به ما یادآوری کرد که چرا پرنسس‌های دیزنی تکراری، سطحی و فراموش‌شدنی هستند. اما از نیمه‌ی انیمیشن، داستان قدرت خود را از دست می‌دهد و دچار همان کلیشه‌هایی می‌شود که سعی دارد از آنها فرار کند. خسته‌کننده شدن فیلم، شوخی‌های نه چندان دل‌چسب و پایانی قابل پیش‌بینی، «شجاع» را که می‌توانست از بهترین فیلم‌های شرکت باشد، تبدیل به یک قصه‌ی پرنسسی دیگر می‌کند که تنها به اقتضای زمانی که ساخته شده است، خصوصیات بد دیگر آثار این ژانر را کنار گذاشته است.

 

20. «ماشین‌ها» (Cars)
    

• کارگردان: جان لستر (John Lasseter)
• صداپیشگان: اوون ویلسون (Owen Wilson)، پل نیومن (Paul Newman)، بانی هانت (Bonnie Hunt)، لری د کیبل گای (Larry the Cable Guy).
• آی‌ام‌دی‌بی: 7.1
• متاکریتیک: 73
• راتن‌تومیتوز: 74%

شاید بیشتر انتقادی که امروزه به «ماشین‌ها» بشود، نتیجه‌ی دنباله‌های ناموفق فیلم باشد. اما اگر سعی به فراموشی آنها کنیم و تنها خود فیلم را بررسی کنیم، متوجه می‌شویم که آن‌قدر هم که فکر می‌کردیم «ماشین‌ها» بد نیست. بدون شک داستان فردی بااستعداد ولی مغرور که با استفاده از تجربیات ریش‌سفیدی شکست‌خورده از نظر اخلاقی پیشرفت می‌کند داستانی جدید نباشد، اما این انیمیشن با فضای دل‌نشین شهری کوچک و شخصیت‌های فرعی دوست‌داشتنی، روحی تازه به آن می‌دهد. شاید خاص‌ترین خصوصیت فیلم این باشد که پل نیومن (Paul Newman) آخرین حضور سینمایی‌اش را در ماشین‌ها داشته است، اما همچنان این فیلم با ضعیف‌ترین انیمیشن های پیکسار فاصله‌ دارد.

 

19. «دایناسور خوب» (The Good Dinosaur)
    

• کارگردان: پیتر سون (Peter Sohn)
• صداپیشگان: ریموند اوچوآ (Raymond Ochoa)، سام الیوت (Sam Elliott)، آنا پاکوین (Anna Paquin)، فرانسیس مکدورمند (Frances McDormand).
• آی‌ام‌دی‌بی: 6.7
• متاکریتیک: 66
• راتن‌تومیتوز: 76%

در سال 2015 کمپانی پیکسار برای اولین بار تصمیم می‌گیرد که دو فیلم را اکران کند و سنت چندین ساله‌ی خود را زیر پا بگذارد. همین تغییر در روند انتشار باعث می‌شد که «دایناسور خوب» حس پروژه‌ای درجه دو داشته باشد. در همین راستا بود که داستان این انیمیشن به طراوت و تأثیرگذاری دیگر انیمیشن های پیکسار نبود، اما به هیچ وجه نمی‌توان چنین حرفی درباره‌ی جلوه‌های تصویری آن زد. هرچقدر روایت «دایناسور خوب» شباهت‌های غیرقابل چشم‌پوشی با دیگر انیمیشن هایی داشت که رابطه انسان و حیوانات را نشان می‌دادند، طبیعت چشم‌نواز این انیمیشن را نمی‌توان در اثری دیگر پیدا کرد. هرچند زیبایی تصویری این اثر برای شاهکار دانستن آن کافی نیست و از به همین دلیل در چنین جایگاهی در لیست ما قرار می‌گیرد.

 

18. «زندگی یک حشره» (A Bug’s Life)
    

• کارگردان: جان لستر (John Lasseter)
• صداپیشگان: دیو فولی (Dave Foley)، کوین اسپیسی (Kevin Spacey)، جولیا لویی دریفوس (Julia Louis-Dreyfus).
• آی‌ام‌دی‌بی: 7.2
• متاکریتیک: 77
• راتن‌تومیتوز: 92%

دومین ساخته پیکسار به جاه‌طلبی داستان اسباب‌بازی نیست و به جای انیمیشنی با داستان تازه، با اقتباسی از قصه‌ی ازوپ (Aesop) به استقبال بینندگانش می‌رود. شاید بتوان گفت که «زندگی یک حشره» سرراست‌ترین و معمولی‌ترین داستان در بین تمام انیمیشن های غیر دنباله ی کمپانی پیکسار را دارد اما این باعث نمی‌شود که این فیلم لذت‌بخش نباشد. برای شرکتی که در حال پیدا کردن مسیر خود و شکل دادن به هویتش است، «زندگی یک حشره» اثری دیدنی است پیشرفت در روایت و تکنولوژی پیکسار را به خوبی عیان می‌کند. در کنار ساخت فضایی بزرگ‌تر و متنوع‌تر به نسبت «داستان اسباب‌بازی»، پیکسار نشان می‌دهد که چگونه می‌شود داستانی آشنا را طوری بازگویی کرد نه تنها تکراری و خسته‌کننده نباشد، بلکه به عنوان اثری دوست‌داشتنی از آن یاد شود.

 

17. «در جستجوی دوری» (Finding Dory)
    

• کارگردان: اندرو استنتون (Andrew Stanton)
• صداپیشگان: الن دی جنرس (Ellen DeGeneres)، آلبرت بروکس (Albert Brooks)، هیدن رولانس (Hayden Rolence)، اد اونیل (Ed O’Neill)، تای بورل (Ty Burrell).
• آی‌ام‌دی‌بی: 7.3
• متاکریتیک: 77
• راتن‌تومیتوز: 94%

اگر شخصیتی فرعی از انیمیشن های پیکسار شایسته‌ی یک فیلم مستقل باشد، آن شخصیت دوری است. ماهی فراموش‌کار دوست‌داشتنی در «در جستجوی دوری» هم به دنبال هویت خودش و هم خانواده‌اش می‌گردد و همان موضوعات مطرح‌شده در داستان نمو، در دنباله‌ی فیلم هم به بیننده عرضه می‌شوند. اما اگر انیمیشن های پیکسار چیزی را به همه ثابت کرده باشد این است که این شرکت می‌داند چگونه در دنباله‌هایش همان روایت‌ها و موضوعات تکراری را به بینندگانش عرضه کند و در عین حال طرفداران را راضی نگه دارد. اما هرچقدر هم بخواهید سخت‌گیر باشید و المان‌های تکرار شده در فیلم را به عنوان نکته منفی در نظر بگیرید، دیدن دوباره‌ی دنیای چشم‌نواز اقیانوس «در جستجوی نمو» بعد از 13 سال پیشرفت در انیمیشن‌سازی، واقعاً نفس‌گیر است.

 

16. «به پیش» (Onward)
    

• کارگردان: دن اسکنلون (Dan Scanlon)
• صداپیشگان: تام هالند (Tom Holland)، کریس پرت (Chris Pratt)، جولیا لویی دریفوس (Julia Louis-Dreyfus). اکتاویا اسپنسر (Octavia Spencer).
• آی‌ام‌دی‌بی: 7.4
• متاکریتیک: 61
• راتن‌تومیتوز: 88%

پیکسار از ابتدای فعالیتش به عنوان شرکت تازه تأسیس انیمیشن‌سازی، تلاش به دوری از کلیشه‌های دنیاهای تکراری انیمیشن‌ها کرده و یکی از این کلیشه‌ها روایت یک ماجراجویی است. با این حال در سال گذشته، «به پیش» این قانون نانوشته را کنار می‌گذارد و ماجراجویی با مراحل مختلف و شمشیر و جنگ با اژدها و جادوگری را به تصویر می‌کشد. البته باید یادآوری کرد که حتی در این انیمیشن هم پیکسار باز تمام قواعد را زیر پا گذاشته و به جای به تصویر کشیدن شوالیه‌ای با اسب سفید که خود را فدای پرنسس رویاهایش می‌کند، دو برادر را قهرمان‌های داستان خود قرار می‌دهد. تمرکز فیلم از قهرمان‌پروری و عشق‌های مرسوم ژانر ماجراجویی فاصله گرفته و داستانی احساسی درباره خانواده روایت می‌کند و با پایانی قابل‌قبول، تجربه‌ای دل‌نشین را برای بینندگان فراهم می‌کند.

 

15. «شگفت‌انگیزان» (The Incredibles)
    

• کارگردان: برد بیرد (Brad Bird)
• صداپیشگان: کریگ تی. نلسن (Craig T. Nelson)، هالی هانتر (Holly Hunter)، اسپنسر فاکس (Spencer Fox)، ساموئل ال. جکسون (Samuel L. Jackson).
• آی‌ام‌دی‌بی: 8
• متاکریتیک: 90
• راتن‌تومیتوز: 97%

در دوره‌ای که فیلم‌های سوپر قهرمانی هنوز سینماها را به تسخیر خود درنیاورده بود و در هر سال چندین فیلم این‌چنینی اکران نمی‌شد، «شگفت‌انگیزان» یک اتفاق سینمایی به یاد ماندنی بود. ایجاد تعادلی دوست‌داشتنی میان یک اکشن تمام‌عیار و کاوش روابط انسانی و احساسی، چیزی است که کمتر فیلم اکشن به آن می‌پردازد، چه برسد به اینکه بتواند در آن موفق باشد. با حفظ سرعت روایی بسیار دقیق که همواره بیننده را هیجان‌زده نگه می‌دارد و به هیچ وجه اجازه‌ی خسته شدن به آنها نمی‌دهد، این انیمیشن می‌تواند کلاس درسی برای فیلم‌های اکشن چند سال اخیر باشد. اما در نهایت باید اعتراف کرد که برعکس دیگر انیمیشن های پیکسار، این اثر به نظر نمی‌آید که فیلمی برای کودکان باشد که بزرگ‌سالان هم بتوانند از آن لذت ببرند. بلکه «شگفت‌انگیزان» تبدیل به اثری بزرگ‌سال شده است که به اجبار برای کودکان هم مناسب است. همچنین تغییری در حس و حال فیلم البته از آنجایی ریشه می‌گیرد که «شگفت‌انگیزان» اولین اثر پیکسار است که توسط کارگردانی خارج از شرکت، برد بیرد (Brad Bird)، ساخته شده است.

 

14. «دانشگاه هیولاها» (Monsters University)
    

• کارگردان: دن اسکنلون (Dan Scanlon)
• صداپیشگان: بیلی کریستال (Billy Crystal)، جان گودمن (John Goodman)، استیو بوشمی (Steve Buscemi)، هلن میرن (Helen Mirren).
• آی‌ام‌دی‌بی: 7.3
• متاکریتیک: 65
• راتن‌تومیتوز: 80%

با وجود پایان بی‌نظیر قسمت اول این مجموعه، بهترین تصمیمی که پیکسار برای ساخت دنباله گرفت همین بود که داستانی مربوط به قبل از اتفاقات «شرکت هیولاها» بسازد. «دانشگاه هیولاها» می‌داند که قرار نیست یکی از شاهکارهای فراموش‌نشدنی پیکسار باشد و به همین دلیل هدف خود را روی سرگرم کردن بیننده می‌گذارد و در این کار کاملا موفق است. با استفاده از شخصیت‌های آشنای قسمت اول و استفاده از پتانسیل روابط آنها برای به وجود آوردن لحظات کمدی، مثل تقابل مایک (Mike) و سالی (Sully) با رندال (Randall)، و اضافه کردن شخصیت‌های جدید که آنها هم به حجم شوخی‌های فیلم اضافه می‌کنند، نتیجه یکی از خنده‌دارترین و سرگرم‌کننده‌ترین انیمیشن های پیکسار می‌شود. بینندگان «دانشگاه هیولاها» از همان ابتدا از آینده‌ی شخصیت‌ها خبردارند و انتظار برای رسیدن به آن مرحله، یکی از دلایلی است که طرفداران را تا آخرین سکانس فیلم می‌کشاند و در نهایت هم از نتیجه ناامید نمی‌شوند.

 

13. «شگفت‌انگیزان 2» (Incredibles 2)
    

• کارگردان: برد بیرد (Brad Bird)
• صداپیشگان: کریگ تی. نلسن (Craig T. Nelson)، هالی هانتر (Holly Hunter)، سارا وول (Sarah Vowell)، ساموئل ال. جکسون (Samuel L. Jackson).
• آی‌ام‌دی‌بی: 7.6
• متاکریتیک: 80
• راتن‌تومیتوز: 93%

در فضای چند سال گذشته‌ی هالیوود که تاکید فراوانی به تصویر شخصیت‌های مرد و زن و جایگاه آنها در جامعه و داستان داشته است، شاهد شکست‌های بسیاری بودیم. «شگفت‌انگیزان 2» اما کاملاً از این قاعده مستثناست. شاید قابل بحث باشد که چرا قسمت دوم این مجموعه در جایگاه بهتری از قسمت اول قرار گرفته است، اما دقیقاً به دلیل موفقیت در کاری که دیگر فیلم‌ها در آن شکست خورده‌اند، «شگفت‌انگیزان 2» شایسته‌ی تحسین بیشتری است. در حالی که این قسمت دوم فیلم، تمام خصوصیات خوب قسمت اول را حفظ می‌کند، موفق می‌شود به داستان آن عمق بیشتری بدهد. اکشن جذاب‌تر، طنز پخته‌تر با حضور بیشتر جک-جک، و انتقال پیام به بهترین شکل و بدون قربانی کردن داستان از دلایلی است که قسمت دوم «شگفت انگیزان» را کمی بهتر از قسمت ابتدایی می‌کند.

 

12. «داستان اسباب بازی 4» (Toy Story 4)
    

• کارگردان: جاش کولی (Josh Cooley)
• صداپیشگان:تام هنکس (Tom Hanks)، تیم آلن (Tim Allen)، تونی هیل (Tony Hale)، کیگان مایکل کی (Keegan-Michael Key)، جوردن پیل (Jordan Peele).
• آی‌ام‌دی‌بی: 7.8
• متاکریتیک: 84
• راتن‌تومیتوز: 97%

بزرگ‌ترین اشکالی که می‌توان به قسمت چهارم «داستان اسباب‌بازی» گرفت این است که چرا ساخته شده است! همه طرفداران این مجموعه از پایان قسمت قبلی رضایت کامل داشتند و به بهترین شکل با همه شخصیت‌های موردعلاقه‌شان خداحافظی کرده بودند، و ساخت قسمت چهارم، تصمیمی عجیب به نظر می‌رسید. اما این تنها مشکل فیلم است، چرا که بعد از دیدن «داستان اسباب‌بازی 4»، شک و تردیدهای ساخت این اثر به طور کامل فراموش می‌شوند. داستانی تازه، طنز عالی، شخصیت‌های قدیمی و جدید فراموش‌نشدنی، و اسپورک (Spork) از دلایلی هستند که این انیمیشن دنباله‌ای قابل‌قبول به قسمت‌های قبلی مجموعه است. حتی تصور ساخت مجموعه‌ای چهار قسمتی که هرکدام از آن‌ها ارزش هنری بالایی داشته باشند برای کسی ممکن نیست، اما پیکسار با «داستان اسباب‌بازی» ثابت میکند که وظیفه‌اش ساخت و نمایش غیر‌ممکن‌ها است.

 

11. «داستان اسباب‌بازی 2» (Toy Story 2)
    

• کارگردان: جان لستر (John Lasseter)
• صداپیشگان: تام هنکس (Tom Hanks)، تیم آلن (Tim Allen)، جون کیوسک (Joan Cusack)، کلسی گرمر (Kelsey Grammer).
• آی‌ام‌دی‌بی: 7.9
• متاکریتیک: 88
• راتن‌تومیتوز: 100%

باوجود مشکلات بسیار زیادی که در مسیر ساخت قسمت دوم «داستان اسباب‌بازی» به وجود آمد، نتیجه‌ی اتمام پروژه فیلمی پخته‌تر از قسمت اول بود. از نظر احساسی و تازگی دنیای به تصویر کشیده البته این فیلم به پای «داستان اسباب‌بازی 1» نمی‌رسد، اما بزرگ‌تر کردن دنیا و در عین حال حفظ استحکام روایی کارهایی بودند که این انیمیشن به بهترین نحو در انجام آنها موفق ظاهر می‌شود. در زمان اکران «داستان اسباب‌بازی 2»، اینکه به عنوان سومین اثر در لیست انیمیشن های پیکسار، یک دنباله ساخته شده ممکن است حس کمبود خلاقیت را طرفداران این شرکت تازه تأسیس شده داده باشد، اما بعد از دیدن فیلم قطعاً هر کسی باید اعتراف کند که پیکسار حتی در بازگشت به دنیاهای قبلی هم همیشه حرف تازه‌ای برای گفتن دارد. با اینکه شخصیت‌ها و دنیای این انیمیشن، برای بینندگان آشناست، اما پیام و روایت جدید قسمت دوم تاکید بر نو بودن اثر می‌کند.

 

10. «کوکو» (Coco)
    

• کارگردان: لی آنکریچ (Lee Unkrich)
• صداپیشگان: آنتونی گونزالز (Anthony Gonzalez)، گائل گارسیا برنال (Gael Garcia Bernal)، بنجامین برت (Benjamin Bratt)، آلانا اوباک (Alanna Ubach).
• آی‌ام‌دی‌بی: 8.4
• متاکریتیک: 81
• راتن‌تومیتوز: 97%

هرچقدر به انتهای لیست نزدیک‌تر می‌شویم، این موضوع بیشتر به چشم می‌آید که بهترین انیمیشن های پیکسار آنهایی هستند که به بهترین شکل ممکن موضوعات مختلف را در داستان واحد و یکدست عرضه می‌کنند. «کوکو» هم چنین فیلمی است. با وجود اینکه موضوع خانواده در دیگر ساخته‌های پیکسار هم وجود دارد، «کوکو» اما بیشتر تمرکز را روی آن می‌گذارد و در کنار آن مرگ و موسیقی را هم در تاروپود داستان جای می‌دهد تا اثری دلگرم‌کننده نتیجه‌اش بشود. استفاده از فرهنگ مکزیک و معرفی افسانه‌های جذاب این کشور در کنار فضای رنگارنگ و دیدنی یکی دیگر از خصوصیات مهم این انیمیشن است. برعکس «شجاع» که موفق نشد از فرهنگ اسکاتلند به درستی استفاده کند، «کوکو» دقیقاً می‌داند قدم به چه مسیری باید بگذارد و چگونه مکزیک و افسانه‌هایش را به تصویر بکشد. تنها خرده‌ای که می‌توان به این انیمیشن گرفت اما پایان نسبتا معمولی آن است که البته با توجه به پیام و هدف پشت داستان، پایانی جز این را نمی‌توان برای «کوکو» تصور کرد.

 

9. «بالا» (Up)
   

• کارگردان: پیت داکتر (Pete Doctor)
• صداپیشگان: اد اسنر (Ed Asner)، کریستوفر پلامر (Christopher Plummer)، جردن ناگای (Jordan Nagai).
• آی‌ام‌دی‌بی: 8.2
• متاکریتیک: 88
• راتن‌تومیتوز: 98%

بزرگ‌ترین مشکل انیمیشن «بالا» این است که شروعی شاهکار دارد. ده دقیقه‌ی ابتدایی فیلم، با موسیقی دل‌نشین، بدون دیالوگ و تنها با نمایش سال‌های زندگی مشترک یک زن و مرد، یکی از فراموش‌نشدنی‌ترین و احساسی‌ترین لحظات تاریخ انیمیشن‌سازی است. به محض به پایان رسیدن این بخش از انیمیشن، دیگر «بالا» توانایی بهتر شدن ندارد و بقیه انیمیشن به خوبی همان ده دقیقه‌ی ابتدایی نیست و نمی‌تواند باشد. ایده‌ی کلی انیمیشن اما همچنان یک ایده‌ی خاص است که هر طرفداری از انیمیشن های پیکسار توقع دارد: پیرمردی که خانه‌اش را تنها با بادکنک به جای دیگری از دنیا می‌برد. رابطه‌ی کارل فردریکسون (Carl Fredricksen) و راسل (Russell) یکی از عجیب‌ترین روابط ممکن و در عین حال از جذابیت‌های مهم فیلم است. حضور شخصیت‌هایی مثل داگ (Dug) و کوین (Kevin) هم به لذت بردن از فیلم کمک می‌کند و حضور شخصیت منفی قدرتمند هم از نکات مثبت فیلم هست. اما در نهایت با پایان فیلم، باید حسرت خورد که چرا کمبود کیفیت و فوران احساساتی که ابتدای فیلم با خود به همراه می‌آورد در بقیه فیلم حس می‌شود.

 

8. «روح» (Soul)
   

• کارگردان: پیت داکتر (Pete Doctor)
• صداپیشگان: جیمی فاکس (Jamie Foxx)، تینا فی (Tina Fey)، گراهام نورتون (Graham Norton).
• آی‌ام‌دی‌بی: 8.2
• متاکریتیک: 83
• راتن‌تومیتوز: 95%

جدیدترین ساخته‌ی پیکسار، همان چیزی است که سال 2020 باید با آن تمام می‌شد. یک انیمیشن که با درگیر کردن احساسات بینندگانش به آنها یادآوری می‌کند که دنیا همچنان زیبایی‌هایی در خود دارد و هر انسانی جایگاهی ارزشمند می‌تواند به دست آورد، هرچند از نظر دیگران معمولی. همانند دیگر شاهکارها از میان انیمیشن های پیکسار، «روح» با تلفیقی یکدست از مفاهیم عمیق، کمدی به جا، و تصویرسازی تماشایی، بینندگان را مجذوب خود می‌کند. دیدن ریزترین جزییات در ساخت فضای شهری انیمیشن در کنار شکل‌های انتزاعی و خطی دنیای پس از مرگ به ما دوباره اثبات می‌کند که پیکسار در حالی که از بهترین تکنولوژی‌ها در ساخت انیمیشن‌هایش به کار می‌برد، اما به هیچ وجه متکی بر آن برای ارائه ی فیلمی عالی نیست. علاوه بر آن، در ادامه‌ی کاری که «کوکو» با موسیقی کرد، «روح» هم به اهمیت موسیقی تاکید می‌کند و یکی از بهترین تجربیات شنیداری در بین کارهای پیکسار را عرضه می‌کند.

 

7. «داستان اسباب‌بازی» (Toy Story)
   

• کارگردان: جان لستر (John Lasseter)
• صداپیشگان: تام هنکس (Tom Hanks)، تیم آلن (Tim Allen)، دان ریکلس (Don Rickles)، آنی پاتس (Annie Potts).
• آی‌ام‌دی‌بی: 8.3
• متاکریتیک: 95
• راتن‌تومیتوز: 100%

با وجود اینکه «داستان اسباب‌بازی» تا ابد به‌عنوان اولین انیمیشن بلند تمام کامپیوتری دنیا در تاریخ سینما جاودان شده است، اما این اتفاق مهم باعث نمی‌شود که کسی ارزش و زیبایی اولین اثر بلند کمپانی پیکسار را فراموش کند. در زمانی که دنیای انیمیشن‌سازی پر شده بود از داستان‌های پریان یا شاهزاده‌های مختلف ساخته‌ی شرکت دیزنی، پیکسار با ارائه‌ی داستانی نو و ساخت دنیایی تکرار نشدنی، به همه نوید تولد شرکت انیمیشن‌سازی را داد که می‌تواند جان تازه‌ای به سینماها بدهد. «داستان اسباب‌بازی» با تقریبا حذف کردن انسان‌ها، پایه‌گذار سنت فیلم‌های آینده‌ی پیکسار شد که پا را فراتر از داستان‌های روزمره بگذارد و دنیاهایی نو را نشان بیننده‌هایش بدهد. تمرکز بر قدرت دوستی در مواجهه با مشکلات، تعداد زیاد شخصیت‌های دوست‌داشتنی، و پیشرفت شخصیتی قابل قبولی که در وودی و بازلایتیر خود را نمایان می‌کند، از مواردی هستند که باعث می‌شوند داستان فیلم، شاهکار تکنولوژی پیکسار در انیمیشن‌سازی را به حاشیه براند. شاید در سال 1995 تماشای اسباب‌بازی‌های سه بعدی‌ای که زنده می‌شوند روی پرده سینما، اتفاقی نو و تجربه‌ای خاص بود، اما اکنون بعد از گذشت 25 سال از اکران «داستان اسباب‌بازی»، هنوز چیزی از ارزش آن کم نشده است.

 

6. «شرکت هیولاها» (Monsters, Inc)
   

• کارگردان: پیت داکتر (Pete Doctor)
• صداپیشگان: بیلی کریستال (Billy Crystal)، جان گودمن (John Goodman)، استیو بوشمی (Steve Buscemi)، جنیفر تیلی (Jennifer Tilly).
• آی‌ام‌دی‌بی: 8.1
• متاکریتیک: 79
• راتن‌تومیتوز: 96%

انیمیشن های پیکسار زوج شخصیت اصلی به یاد ماندنی کم ندارد، اما بهترین آنها مایک و سالی «شرکت هیولاها» است. دو هیولایی که از نظر شکل و رفتار هیچ شباهتی به هم ندارند و در عین حال در کنار یکدیگر، زوجی شکست‌ناپذیر را تشکیل می‌دهند. باوجود اینکه «شرکت هیولاها» اولین اسکار انیمیشن را به «شرک» (Shrek) باخت، اما اکنون بعد از گذشت تقریباً بیست سال، این «شرکت هیولاها»ست که انیمیشن بهتر باید نامیده شود. پرداختن به دنیایی تخیلی اما کاملاً آشنا برای همه ما در تاریکی کمد و زیر تخت‌هایمان، ایده‌ای است که تنها در انیمیشن های پیکسار می‌توان آن را پیدا کرد. تلفیق حس ترس، لحظات بانمک و دل‌نشین با بو، کمدی مایک، و تعقیب و گریز فراموش‌نشدنی در نیمه دوم فیلم، معجونی عجیب ولی خاص را به بینندگان ارائه می‌دهد. در کنار تمام این نکات مثبت اما، نباید آخرین سکانس فیلم را هم فراموش کرد. پایانی باز که شاید بتوان آن را بهترین پایان در کل تاریخ انیمیشن‌سازی پیکسار دانست.

 

5. «در جستجوی نمو» (Finding Nemo)
   

• کارگردان: اندرو استنتون (Andrew Stanton)
• صداپیشگان: آلبرت بروکس (Albert Brooks)، الن دی جنرس (Ellen DeGeneres)، الکساندر گلد (Alexander Gould)، ویلم دفو (Willem Dafoe).
• آی‌ام‌دی‌بی: 8.1
• متاکریتیک: 90
• راتن‌تومیتوز: 99%

«در جستجوی نمو» یکی از کامل‌ترین انیمیشن های پیکسار هم برای مخاطبین بزرگ‌سال است و هم برای کودکان. دست گذاشتن بر تعدادی از مهم‌ترین موضوعاتی که می‌تواند انسان‌ها در هر سنی را درگیر خود کند، کمک به ماندگاری این اثر کرده است. غم از دست دادن، محافظت بیش از حد، حس ماجراجویی داشتن، خارج شدن از دایره‌ی امنیت و اعتماد کردن تنها تعدادی از این موضوعات است. این فیلم فراموش‌نشدنی اما فقط محدود به رابطه پدر و پسری نمی‌شود. «در جستجوی» نمو هر نوع ارتباط انسانی ممکن را در قالب دنیای زیر آبی خود به تصویر می‌کشد: اهمیت دوستی، مواجهه با دشمنان، طریقه‌ی وارد گروه شدن و پذیرفته شدن و حتی ارتباط شاگرد و استادی. حضور همزمان لحظات تلخ و تاریک بسیار در کنار امید و احساس خوب منتقل شده از داستان، نمو را شایسته‌ی چنین جایگاهی در این لیست می‌کند.

 

4. «راتاتویی» (Ratatouille)
   

• کارگردان: برد بیرد (Brad Bird)
• صداپیشگان: پتن آزوالت (Patton Oswalt)، ایان هولم (Ian Holm)، جنین گرافلو (Janeane Garofalo)،  براد گرت (Brad Garrett)، پیتر اوتول (Peter O’Toole)، ویل آرنت (Will Arnett).
• آی‌ام‌دی‌بی: 8
• متاکریتیک: 96
• راتن‌تومیتوز: 96%

موشی در کلاه پسری دست‌وپا چلفتی و با استفاده از موهای سرش، او را تبدیل به بهترین آشپز دنیا می‌کند. این خلاصه تک‌خطی شاید پیکساری‌ترین ایده‌ی دنیا باشد، اما تقلیل دادن این انیمیشن به چنین خلاصه‌ای، چشم‌پوشی کردن از مباحث بسیار مهمی است که در فیلم بحث می‌شود. «راتاتویی» اثری از پیکسار است که موضوع هنر و نقد هنر را مطرح می‌کند. این انیمیشن به هیچ وجه قصد ندارد که منتقدان را محکوم کند، بلکه یادآوری می‌کند که هنر را می‌توان در غیرمنتظره‌ترین گوشه‌های دنیا و به عجیب‌ترین اشکال ممکن پیدا کرد. مهم نیست که کسی علاقه به آشپزی، انیمیشن‌سازی، داستان‌نویسی، یا حتی نقد کردن داشته باشد. برای رسیدن به اهداف هیچ‌گاه نباید دست از تلاش کشید. با وجود اینکه بسیاری دیگر از انیمیشن های پیکسار موضوعات بزرگ و مهمی را همانند «راتاتویی» مطرح می‌کنند، اما به خاطر آرام‌تر بودن سرعت روایی این انیمیشن و سنگین‌تر بودن فضای آن، «راتاتویی» از جدی‌ترین آثار شرکت است. اما این مساله به هیچ عنوان باعث نمی‌شود که این اثر را یکی از بهترین‌های پیکسار ندانست.

 

3. «داستان اسباب بازی 3» (Toy Story 3)
   

• کارگردان: لی آنکریچ (Lee Unkrich)
• صداپیشگان: تام هنکس (Tom Hanks)، تیم آلن (Tim Allen)، دان ریکلس (Don Rickles)، جون کیوسک (Joan Cusack)، والاس شاون (Wallace Shawn).
• آی‌ام‌دی‌بی: 8.3
• متاکریتیک: 92
• راتن‌تومیتوز: 98%

اگر می‌خواهید بدانید چطور باید یک سه‌گانه را تمام کرد، «داستان اسباب‌بازی 3» را نگاه کنید. همه چیز این انیمیشن سر جای خودش است. از داستان لذت‌بخش، تا نوستالژی شخصیت‌های آشنا، و پایانی بی‌نظیر و احساسی به ماجرای اسباب‌بازی‌ها و اندی (Andy). به قدری پیکسار به کاری که برای قسمت سوم این مجموعه می‌کند مطمئن است که تعداد بی‌شماری شخصیت فرعی جدید به داستان اضافه می‌کند و تمام این شخصیت‌ها درست و به جا هستند. در ساخت این انیمیشن ریسک‌های فراوانی مثل پایان شخصیت منفی داستان شده، اما همین ریسک‌هاست که این اثر را تبدیل به یکی از بهترین انیمیشن های پیکسار و یکی از بی‌نقص‌ترین دنباله‌های سینما کرده است.

 

 

2. «اینساید اوت» (Inside Out)
   

• کارگردان: پیت داکتر (Pete Doctor)
• صداپیشگان: ایمی پولر (Amy Poehler)، فیلیس اسمیت (Phyllis Smith)، ریچارد کایند (Richard Kind)، لوییس بلک (Lewis Black)، بیل هیدر (Bill Hader).
• آی‌ام‌دی‌بی: 8.1
• متاکریتیک: 94
• راتن‌تومیتوز: 98%

کمپانی پیکسار که با هر فیلمش ثابت کرده بود که علاقه‌ی فراوانی به نو کردن کلیشه‌ها دارد و هر بار دنیایی جدید را به طرفداران خود عرضه می‌کند با «ایسناید اوت» به راستی قدم در مسیری گذاشت که کمتر کسی توانایی حرکت به سمت آن را دارد. پیت داکتر (Pete Doctor) در این شاهکارش، به سراغ حیوانات، عروسک‌ها، یا هیولاها که در انیمیشن های پیشین پیکسار آنها را دیده بودیم نمی‌رود بلکه وارد ناخودآگاه انسان شده و احساسات را زنده می‌کند. شکی نیست که حتی ایده‌ی اولیه‌ی این فیلم هم می‌تواند هر طرفداری را به وجد بیاورد. «اینساید اوت» با زیرورو کردن مفاهیمی انتزاعی چون رویا، حافظه، استعداد، خاطرات، و احساسات انسانی، یکی از عمیق‌ترین آثار سینمایی ساخته شده برای کودکان است. قاب‌های رنگارنگ و زیبا، طنز بی‌نظیر با وجود شخصیت‌هایی چون خشم و انزجار، و لحظاتی که احساسات هر بیننده‌ای را درگیر خود می‌کند، نه تنها کمک می‌کند که «اینساید اوت» در انتقال مفاهیم اشاره‌شده موفق باشد، بلکه باعث می‌شود یکی از بهترین انیمیشن‌های دهه‌ی اخیر را شاهد باشیم.

 

1. «وال-یی» (WALL-E)
   

• کارگردان: اندرو استنتون (Andrew Stanton)
• صداپیشگان: بن برت (Ben Burtt)، جف گارلین (Jeff Garlin).
• آی‌ام‌دی‌بی: 8.4
• متاکریتیک: 95
• راتن‌تومیتوز: 95%

اندرو استنتن (Andrew Stanton) در دومین اثر بلندی که برای کمپانی پیکسار کارگردانی می‌کند، یکی از خاص‌ترین داستان‌های عاشقانه‌ی تاریخ سینما را به تصویر در می‌آورد: عشق دو ربات از دو دنیای کاملاً متفاوت که برای به تحقق رساندن آن، میلیون‌ها کیلومتر سفر می‌کنند. در این انیمیشن، ما شاهد تضاد کوبنده‌ی زیبایی تکرار نشدنی آسمان و کهکشان‌ها در مقابل زمینی مخروبه در آینده هستیم که در کنار روایت دل‌نشین وال-یی و ایو (EVE)، اهمیت سیاره‌ای که روی آن زندگی می‌کنیم را هم به بینندگان بزرگ‌سالش یادآوری می‌کند و هم به کودکان آموزش می‌دهد. ارزش این اثر اما فقط به یک پیام محدود نمی‌شود. وال-یی که می‌توان به جرات او را یکی از به‌یادماندنی‌ترین شخصیت‌های دنیای انیمیشن‌ها نامید، با کمترین تعداد دیالوگ و بیشتر با حرکات بدن و چشم‌هایش، زیباترین احساسات را به بیننده‌هایش انتقال می‌دهد. چنین ظرافتی در سکوت زمین خالی از انسان در نیمه‌ی ابتدایی فیلم، در پادآرمان‌شهر به تصویر کشیده در سفینه‌ی آکسیوم، و ارجاعات ریزودرشت به دیگر فیلم‌های علمی-تخیلی سینما نیز به چشم می‌آید. همین جزییات در عین سادگی و حس نزدیکی «وال-یی» هست که آن را تبدیل به بهترین‌ انیمیشن پیکسار می‌کند.