در سینمای کلاسیک ژاپن، شاهکارهای بسیاری نهفته است و یکی از موثرترین فیلمهای آن دوره فیلم هفت سامورایی (Seven Samurai) ساخته آکیرا کوروساوا است. از این فیلم اقتباسهای زیادی شده که شاید یکی از بهترینِ آنها The Magnificent Seven ساخته شده در سال ۱۹۶۰ باشد.
فیلم Seven Samurai همانطور که از اسمش مشخص است، داستان ۷ سامورایی فقیر است که در ازای یک جیره غذایی ساده حاضر به دفاع از یک دهکده که در معرض حمله راه زن ها قرار دارد، میشوند.
در این فیلم سه گروه وجود دارد، یکی کشاورز های ساده و فقیر و سختی دیده که عاجزانه به دنبال کمک هستند. گروه دوم راهزنانی که قصد حمله به دهکده این کشاورزان ساده و بیچاره را دارند و شاید مهم ترین دسته که آن سامورایی های فداکار و فروتن هستند.
فیلم Seven Samurai شاید یکی از بهترین نمونه های شخصیت پردازی درست، کامل و از هر لحاظ نمونه است. به هر کاراکتر همانقد که باید پرداخته شده و نه بیشتر و نه کمتر!
برای آن پیرزن فرتوت و دانا را بهیاد بیاورید که در یک صحنه شاهکار، وقتی که یکی از راهزنان دستگیر شده است و سردسته ساموراییها به کشاورزان اجازه نمیدهد که به او نزدیک شوند، ناگهان پیرزن را میبینیم که با داسی، بسیار آرام و آهسته به راهزن نزدیک میشود. از قرار معلوم راهزن پسر پیرزن را کشته و در آن لحظه، سردسته ساموراییها اجازه میدهد که پیرزن با داسی که نشان از مرگ و فرشته مرگ را میدهد به راهزن نزدیک میشود تا انتقام مرگ فرزندش را بگیرد.
شخصیت توشیرو میفونه که تمام بار کمدی فیلم بر دوش او قرار دارد و با استادی تمام نقش یک سامورایینما را ایفا میکند که ساموراییهای جدی اصلا قصد راه دادن او به گروه خود را نداشتند، اما به هر حال او با آنها همراه میشود و در اواخر فیلم شیفت شخصیتی او را میبینیم که دیگر آن شاد و بشاشی در او دیده نمیشود.
فیلم هفت سامورایی در تمام طول سه ساعت ریتم خود را حفظ میکند و به ندرت خسته کننده میشود، در طول این سه ساعت ما کشاورزانی را میبینیم که زندگیشان پر از فلاکت و بدبختی است. حال اگر همین کشاورزان به دست کارگردانان بلوک شرق اروپا میافتادند بیشتر از ۳۰ دقیقه نمیشد تحملشان کرد. همین کشاورزانی که دم از بدبختی میزنند، وقتی که خطر راهزنان از بین میرود، شروع میکنند به جشن گرفتن و چهره واقعی آنها برای ساموراییهایی که با جان خود از آنها محافظت کرده بودند نمایان میشود. ساموراییهایی که دلشان از بدبختی این کشاورزان سوخته بود و قبول کردند که در ازای جای خواب و غذایی اندک از آنها محافظت کنند.
کوروساوا استاد نشان دادن مفاهیم مد نظرش، بدون استفاده از دیالوگ و فقط با نشان دادن حرکت است. همیشه در فیلمهای کوروساوا ما جنبش زیادی میبینیم، یا افراد و ساموراییهایی که همیشه در حرکتاند یا حتا بادی که خاکها و بوشههای روی زمین را تکان میدهند. برای فهمیدن فیلم و جلو بردن داستان نیازی به دیالوگ نیست، بلکه فقط با دیدن اکت بازیگران و حرکتهای شخصیتهای فیلم میدانید که چه خبر است و قرار است چه اتفاقی بیافتد یا چه اتفاقی افتاده.
در نهایت فیلم Seven Samurai یکی از شاهکار های سینمای تاریخ است و کوروساوا از دید من یکی از مولفان و بهترین کارگردانهای تاریخ سینما. اگر فیلم هفت سامورایی را ندیدهاید، حتما این لطف را در حق خودتان انجام دهید و این فیلم را تماشا کنید، باور کنید که پشیمان نمیشوید. همچنین اگر به فیلمهای ژاپنی علاقه دارد، مطلب معرفی بهترین فیلم های ژاپنی را از دست ندهید که در این مطلب جواهرهای سینمای غنی ژاپن را معرفی کردهایم.